Ακόμα δε στέγνωσε το μελάνι στους πίνακες με τις βάσεις εισαγωγής στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και ξεκίνησε η αγωνία για όσους φοιτητές αναγκάζονται να μετακομίσουν σε άλλη πόλη από αυτή που μένουν για τις σπουδές τους. Είναι γνωστό ότι το κόστος σπουδών είναι τεράστιο σε αυτή την περίπτωση και το επίδομα ελεημοσύνης των 1.000 ευρώ το χρόνο για τη στέγαση, που καθιέρωσε προεκλογικά πέρυσι το ΠΑΣΟΚ, δεν ανακουφίζει τις οικογένειες των «μεταναστών» φοιτητών παρά μόνο για δύο - τρεις μήνες. Η ανυπαρξία κρατικής φοιτητικής μέριμνας, η χρόνια και εσκεμμένη υποχρηματοδότηση των όποιων υποδομών (εστίες, λέσχες), καθώς και η αγωνία χιλιάδων φοιτητών να μπορέσουν να μείνουν σε μια άλλη πόλη και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, αποτελούν ένα γόνιμο έδαφος για τους κερδοσκόπους του ιδιωτικού τομέα.

Το πρώτο μέλημα των «μεταναστών» φοιτητών είναι η αναζήτηση στέγης και το νοίκι αποτελεί το μεγαλύτερο βασικότερο έξοδο, αφού είναι γνωστό ότι οι φοιτητικές εστίες δεν επαρκούν και καλύπτουν κάτω από το 10% των αναγκών στέγασης των φοιτητών που μετακινούνται. Στις «φοιτητουπόλεις», λοιπόν, τα ενοίκια εκτινάσσονται στα ύψη για τα μικρά διαμερίσματα που είναι δυσεύρετα και πολλοί επιτήδειοι βρίσκουν την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν, αφού κανένας δεν ελέγχει την κατάσταση.

Ετσι, για άλλη μια χρονιά και αφού φαίνεται ότι δεν είναι καν στις προθέσεις της κυβέρνησης να πάρει μέτρα για τη δωρεάν στέγαση και γενικότερα τη φοιτητική μέριμνα, μεσίτες και μεγαλοϊδιοκτήτες κάνουν... πάρτι. Η Πανελλήνιος Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) για παράδειγμα - που κάθε χρόνο εκδίδει οδηγίες για αποφυγή των ψευτομεσιτών και «απατεώνων» ιδιοκτητών - με επιστολή της προς την υπουργό Παιδείας ζητά ουσιαστικά την πλήρη ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής στέγης. Συγκεκριμένα, με περισσό θράσος οι μεγαλοϊδιοκτήτες προτείνουν την ίδρυση σε κάθε ΑΕΙ και ΤΕΙ «γραφείων στέγασης των πρωτοετών φοιτητών σε ιδιωτικές κατοικίες» και την επιβολή ενοικίων στις φοιτητικές εστίες, όπου κατά τη γνώμη τους θα πρέπει να στεγάζονται πρωταρχικά οι πρωτοετείς φοιτητές - που «δε γνωρίζουν» ακόμα τη νέα πόλη όπου περνάνε - κι όχι οι φοιτητές από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα. Θέλουν, δηλαδή, μεσιτικά γραφεία μέσα στα δημόσια ιδρύματα που να διαφημίζουν τα διαμερίσματά τους και νοίκια στις εστίες όπως τα υπέρογκα νοίκια που ζητάνε οι ίδιοι από τους φοιτητές και τις οικογένειές τους.