Την εργατική τάξη στην καπιταλιστική Γερμανία που αυτή την περίοδο κινητοποιείται ενάντια στην περιβόητη «Ατζέντα 2010» που χτυπά εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα και κατακτήσεις, χαιρετίζει με ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ.

Ειδικότερα στην ανακοίνωση σημειώνει: «Ενώνουμε τη φωνή μας με τους διαδηλωτές του Βερολίνου, της Δρέσδης, της Λιψίας, του Μαγδεμβούργου, της Φρανκφούρτης και των άλλων 150 μεγάλων πόλεων στις οποίες μέχρι στιγμής η λαϊκή συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Στηρίζουμε τις προσπάθειες για γενίκευση των κινητοποιήσεων ενάντια στο Νόμο P. Χαρτζ, με ταυτόχρονη ενίσχυση του πλαισίου και του περιεχομένου διεκδικήσεων.

«Οι ευθύνες, συνεχίζει το ΠΑΜΕ, της γερμανικής κυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών και των πρασίνων είναι μεγάλες. Συνένοχοι, όμως, είναι και οι χριστιανοδημοκράτες και οι ελεύθεροι δημοκράτες, αφού από κοινού αυτά τα δυο κόμματα ψήφισαν πριν μερικούς μήνες στη Γερμανική Βουλή τον αντεργατικό νόμο «P. Χαρτζ», ο οποίος επικεντρώνεται σε τρία σημεία:

• Στον περιορισμό μέχρι και την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας.
• Στην επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησης στην Κοινωνική Ασφάλιση, με άμεσο χτύπημα στην οδοντιατρική κάλυψη.
• Στην κατάργηση της «ταρίφας», στις αμοιβές, δηλαδή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Για την ιστορία, αναφέρει στη συνέχεια, ο νόμος P. Χαρτζ, πήρε το όνομα αυτό από το συντάκτη του, που είναι ο διευθυντής προσωπικού της VolksWagen, προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Σρέντερ. Σε αυτόν τον βέρο εκπρόσωπο του γερμανικού κεφαλαίου ανέθεσε η γερμανική κυβέρνηση τη σύνταξη νόμου για τη... ζωή των εργατών και των οικογενειών τους!

«Απέναντι στην επίθεση αυτή, σε βάρος της εργατικής τάξης, τα επίσημα Γερμανικά Συνδικάτα εμφανίζονται σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου», επισημαίνει το ΠΑΜΕ και συμπληρώνει: Στην πραγματικότητα ούτε συμμετέχουν, ούτε στηρίζουν αυτές τις κινητοποιήσεις. Κάποια μεμονωμένα στελέχη που με δηλώσεις τους τοποθετούνται θετικά δεν αλλάζουν αυτή τη γενική και επίσημη στάση. Γίνεται και έτσι φανερός ο ύποπτος και επικίνδυνος δρόμος της ταξικής συνεργασίας και των κοινωνικών διαλόγων, που αντικειμενικά καταλήγουν πάντα σε όφελος των καπιταλιστών και των κεντρικών κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η στάση αυτή των συνδικάτων δίνει περιθώριο σε διάφορες ομάδες και σχήματα να τίθενται επικεφαλής και να επιχειρούν να απονευρώσουν τους στόχους του αγώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διαδηλώσεις εξαντλούνται στο περιεχόμενο στο να «φύγει ο νόμος Χαρτζ». Τι να έρθει όμως μετά; Φτάνει απλά να αχρηστευτεί ο συγκεκριμένος νόμος; Είναι μήπως σύμπτωση ότι απουσιάζουν από τα κείμενα των διοργανωτών αντιμονοπωλιακά και αντικαπιταλιστικά συνθήματα; Είναι τυχαίο το ότι δε γίνεται λόγος για τα μεγάλα κέρδη που συσσωρεύουν οι καπιταλιστές τη στιγμή μάλιστα που η πραγματική ανεργία στη Γερμανία ακουμπά τα 8 εκατομμύρια;».

«Η προσπάθεια γνωστών αναχωμάτων όπως του Λαφοντέν να εκμεταλλευτούν τις κινητοποιήσεις επιβεβαιώνουν την άποψη πως είναι ανάγκη να ενισχυθούν τα ταξικά χαρακτηριστικά και να βαθαίνει ο προσανατολισμός των αγώνων. Στην κατεύθυνση αυτή η συγκρότηση επιτροπών Αγώνα σε κάθε μεγάλη πόλη και σε κάθε χώρο δουλιάς είναι βασική προϋπόθεση», επισημαίνει, καταλήγοντας το ΠΑΜΕ και καλεί τους Ελληνες εργάτες που δουλεύουν στη Γερμανία να μπουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Καλεί ακόμα τους φίλους και τους αγωνιστές του ΠΑΜΕ να συνεχίσουν να δουλεύουν, με στόχο τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα και την πολιτικοποίηση των αιτημάτων. «Εργαζόμαστε όλοι, σημειώνει, για τον Πανευρωπαϊκό Συντονισμό του Ταξικού Συνδικαλιστικού Κινήματος ενάντια στα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ενωσή τους».