Δεν είναι δύσκολο να γνωρίσει κανείς τον τρόπο ζωής του λαού της Κούβας. Μπορεί εύκολα να μοιραστεί την ξενοιασιά του, στους δρόμους όπου οι πιτσιρικάδες χορεύουν μέσα στις ξαφνικές μπόρες, στα υπαίθρια πανηγύρια. Να θαυμάσει την πίστη στον αγώνα για την εθνική του ανεξαρτησία, το αίσθημα ασφάλειας με το οποίο πολεμά αυτός ο λαός: «Στην Κούβα, κάνει κουμάντο ο Κουβανός. Οι Αμερικανοί είναι στις ΗΠΑ...», λέει ο Χοσέ-Λουίς, ο αρχιμάστορας του Πανεπιστημίου, στο οποίο δούλεψαν τα μέλη της ΚΝΕ.

Δεν είναι δύσκολο να αφουγκραστεί κανείς τους προβληματισμούς αυτού του λαού, το πώς αντιλαμβάνεται την Επανάσταση που διεξάγει εδώ και 45 χρόνια. Η επαφή των μελών της ΚΝΕ με το λαό της Κούβας ήταν αυθόρμητη. Καθημερινή.

«Επανάσταση είναι να χτίζεις...», γράφουν οι τοίχοι των σπιτιών. Επανάσταση είναι ο εθελοντισμός για προσφορά στο λαό που ο Κουβανός έχει ενσωματώσει στην καθημερινότητά του. Εθελοντισμός που δε λειτουργεί ως τέχνασμα για τον πλουτισμό των πολυεθνικών (όπως έγινε στην Ολυμπιάδα της Αθήνας). Είναι ο εθελοντισμός ενός λαού, που γίνεται ο ίδιος αποδέκτης των όσων προσφέρει. Γιατί όταν τα μέλη της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών Φοιτητών (FEU) «οργώνουν» τις επαρχίες της χώρας, συμμετέχοντας σε προγράμματα στήριξης ευπαθών οικογενειών (με ηλικιωμένους ή μητέρες με μικρά παιδιά), γνωρίζουν πως έτσι στηρίζουν το έργο ενός κράτους που έχει χτίσει σε κάθε χωριό και μια πολυκλινική. Οπως και τα μέλη του παραρτήματος της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας (FMC) στο Ματάνσας, που συμμετείχαν σε πρόγραμμα αλληλεγγύης μέσω του οποίου πριν από τρία χρόνια συγκεντρώθηκαν ρούχα, τρόφιμα και σκεύη για τον πληθυσμό της Αβάνας που είχε πληγεί από τυφώνα, γνώριζαν ότι υπηρετούν έναν κρατικό μηχανισμό που διασφαλίζει στα παιδιά τους θέση εργασίας πριν καν αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο.

«Επανάσταση σε κάθε γειτονιά...». Στις γειτονιές της Κούβας που σφύζουν από ζωή και δράση. Εκεί όπου τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και τις εθελοντικές αιμοδοσίες των Επιτροπών Στήριξης της Επανάστασης συμπληρώνουν οι πρωτοβουλίες για ανακύκλωση των Οργανώσεων των μικρών Πιονέρων.

Παρακάτω: «Συνεχίζουμε, υπερασπιζόμενοι την Επανάσταση...». Και πιο πέρα: «Πάντα πιστοί στο Κόμμα, στον Φιντέλ και στην Επανάσταση...».

Δεν είναι ότι λείπουν τα προβλήματα. Προβλήματα σοβαρά. Οπως οι ελλείψεις σε καύσιμα, σε μηχανικό υλικό, σε μέσα μετακίνησης. Προβλήματα που ανακόπτουν τους ρυθμούς ανάπτυξης της κουβανικής οικονομίας, που δυσκολεύουν την καθημερινότητα του Κουβανού, ο οποίος μπορεί μεν να έχει πρόσβαση στα κέντρα υγείας που η κουβανική πολιτεία έχει διασπείρει σε κάθε χωριό και πόλη, αλλά να συναντά π.χ. δυσκολίες για τη μετάβασή του εκεί.

Ο λαός της Κούβας γνωρίζει τις δυσκολίες. Και όπως τις αντιπαλεύει χωρίς αυταπάτες, έτσι και συζητά γι' αυτές χωρίς υπεκφυγές. Με τη δύναμη και την υπεροχή των κατακτήσεων της 45χρονης ιστορίας της Επανάστασης: ο Κουβανός δεν ανησυχεί για το αν θα βρεθεί νοσοκομείο να θεραπεύσει το παιδί του. Για το αν θα υπάρξουν βιβλία για να μορφωθεί, για το πού θα δουλέψει. «45η επέτειος της Επανάστασης. Ενωμένοι παλεύουμε. Ενωμένοι νικάμε...».