Αλλο τόσο δύσκολο όμως είναι να «αγιάσει» κανείς και να παραμείνει στη δημοσιοποίηση των σχετικών εκδηλώσεων, αφού και αυτές εντάσσονται στο πλαίσιο του πλέον αντιδραστικού σχεδιασμού της ΕΕ για την «ομογενοποίηση» της συνείδησης των λαών της Ευρώπης, με παράλληλο στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αυτό το πλαίσιο εκφράζεται και στους στόχους των «Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς», θεσμός που υποστηρίζεται από την Επιτροπή της ΕΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Να τι λένε οι εμπνευστές αυτού του θεσμού: Οι «Ημέρες» «φιλοδοξούν (...) να συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ταυτότητας, να προωθήσουν την αναζήτηση της συλλογικής μας μνήμης ως Ευρωπαίοι πολίτες» (σσ η υπογράμμιση δική μας).

Φυσικά η ΕΕ κάθε άλλο παρά στη συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης στοχεύει. Αντίθετα, επιχειρεί - και το κάνει ξεκινώντας από τα παιδιά - να καταστήσει το καθεστώς της αδιαπραγμάτευτο στη συλλογική συνείδηση. Προσέξτε τι λένε: «να συμβάλλουν στη συνειδητοποίηση της κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής, κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ταυτότητας». Δηλαδή, «έχετε αυτή την "ταυτότητα"... απλά δεν το έχετε καταλάβει». Τι κι αν η πολιτισμική ιστορία των ευρωπαϊκών λαών είναι αδιάσπαστη, αντικειμενικά, από το κάθε φορά επίπεδο της κοινωνικής και πολιτικής τους ανάπτυξης, η οποία ουδέποτε ήταν - και ούτε θα μπορούσε να είναι - κοινή.