Εστίες ανεπαρκείς, συνεχές πετσόκομμα των κονδυλίων για τη φοιτητική μέριμνα, εκχώρηση των λειτουργιών σίτισης, φύλαξης και καθαριότητας των πανεπιστημίων και των φοιτητικών Εστιών σε ιδιώτες και αντιδραστικοί εσωτερικοί κανονισμοί στις εστίες, που δυσκολεύουν αντί να διευκολύνουν τους φοιτητές στις σπουδές τους. Αυτή είναι η κατάσταση, που επικρατεί στα πανεπιστήμια και σε ακόμα πιο έντονο βαθμό στα ΤΕΙ της χώρας και πιέζει ασφυκτικά το εισόδημα των λαϊκών οικογενειών, που στέλνουν ένα παιδί σε άλλη πόλη για σπουδές.

Το νομικό πλαίσιο για τη στέγαση παραμένει ανολοκλήρωτο και, ουσιαστικά, τα όσα προβλέπονταν από το νόμο - πλαίσιο του 1982 για τα πανεπιστήμια, σχετικά με τη φοιτητική μέριμνα, εφαρμόστηκαν αποσπασματικά ή δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Εκεί - και στα Προεδρικά Διατάγματα που ακολούθησαν ως εφαρμογή του νόμου - προβλεπόταν η δημιουργία φοιτητικών λεσχών, που θα χρηματοδοτούνταν από τον τακτικό προϋπολογισμό των ιδρυμάτων (τα οποία για το σκοπό αυτό θα έπαιρναν ειδική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό). Αντικείμενό τους θα ήταν η «εξασφάλιση της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής για τη στέγαση, σίτιση, άθληση και θερινή κατασκήνωση των φοιτητών, τη λειτουργία εστιατορίου, κυλικείου, αναγνωστηρίου, βιβλιοθήκης, μουσικού και αθλητικού τμήματος και κινηματογράφου, την οργάνωση διαλέξεων, συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και εκδρομών στο εσωτερικό και το εξωτερικό, την ανάπτυξη διεθνών φοιτητικών σχέσεων, τη διδασκαλία ξένων γλωσσών και της νεοελληνικής ως ξένης γλώσσας για τους αλλογενείς και ομογενείς αλλοδαπούς φοιτητές, την παροχή στους φοιτητές ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περιθάλψεως, δωρεάν σίτισης, άτοκων δανείων και οικονομικών ενισχύσεων και κάθε άλλο μέσο ή τρόπο, που κατά την κρίση των οργάνων διοίκησης της Λέσχης θα συνέβαλε στην εκπλήρωση της αποστολής της».

Ολα τα παραπάνω αποτελούν «όνειρο απατηλό» για τους φοιτητές σήμερα, που αγωνίζονται μαζί με τις οικογένειές τους ίσα - ίσα για να διασφαλίσουν τα απαραίτητα για τη διαμονή, διατροφή, μετακίνησή τους, ενώ για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα που έχει να κάνει με την «πολιτιστική τους καλλιέργεια και ψυχαγωγία» (όπως αναφέρεται στο νόμο - πλαίσιο) πρέπει να απευθύνονται εκτός πανεπιστημίου και να «αγοράζουν» υπηρεσίες από ιδιώτες (ξένες γλώσσες, εκμάθηση υπολογιστών, άθληση, σεμινάρια τέχνης κτλ.).

Ομως, οι κινητοποιήσεις φοιτητών κι εργαζομένων όλο και πυκνώνουν, καθώς κανένας δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τη σημερινή εικόνα μιζέριας των υποδομών φοιτητικής μέριμνας σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αρκεί να σημειώσουμε μόνο τα στοιχεία για τη στέγαση, με τις Εστίες να μην καλύπτουν πανελλαδικά ούτε το 10% των φοιτητών. Ενδεικτικά, στην Αθήνα στους 50.000 φοιτητές που προέρχονται από άλλη πόλη διατίθενται 2.800 κλίνες, δηλαδή καλύπτεται περίπου το 5,6%, ενώ δεν υπάρχει καμιά σπουδαστική Εστία για τους σπουδαστές των ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Στη Θεσσαλονίκη, για τρία ιδρύματα, που αριθμούν στο σύνολό τους πάνω από 95.000 φοιτητές και σπουδαστές, υπάρχουν 7 φοιτητικές Εστίες, δυναμικότητας 2.300 θέσεων περίπου. Στην Πάτρα για 35.000 φοιτητές, η πόλη διαθέτει μία Εστία 880 κλινών. Στα Γιάννενα για 15.000 φοιτητές διατίθενται 1.100 κλίνες. Στις πόλεις της Θεσσαλίας για 26.000 περίπου φοιτητές υπάρχουν 1.340 κλίνες σε Εστίες. Στην Κρήτη για 22.000 περίπου φοιτητές διατίθενται 340 κλίνες σε Εστίες και ξενοδοχεία. Στη Θράκη για 15.000 διατίθενται 1.763 δωμάτια, στη Χίο για 1.500 φοιτητές 179 δωμάτια, στη Μυτιλήνη για 3.200 φοιτητές 209 δωμάτια κτλ.