Στους πρωτοπόρους Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης:

Μη θαρρείτε, σύντροφοι, συντρόφισσες, φίλοι, πως μπήκαμε σε χορό, γιορτάσι ή σε γλεντοκόπι. Σε δύσβατα μονοπάτια περπατήσαμε. Σε κοφτερά λιθάρια διαβήκαμε ξυπόλυτοι. Μάτωσαν τα αδύναμα πόδια μας, μα η καρδιά ήταν δυνατή, θεριεμένη απ' τη φλόγα των ιδανικών του δίκαιου αγώνα μας.

Δε δειλιάσαμε, δεν πισωγυρίσαμε σαν ταπεινοί κιοτήδες. Το λάβαρο της λευτεριάς, του αγώνα ψηλά κρατήσαμε, στ' αντρειωμένα, στιβαρά μας χέρια. Δεν είπαμε, «ως εδώ, φτάνει, αρκετά δώσαμε». Το δίκιο ώσπου να ορθωθεί ψηλά, να γίνει πράξη, θέλει το είναι του, το αίμα του. Τότε δικαιώνεσαι, τότε θα νιώσεις πως έπραξες το καθήκον σου, πως φάνηκες αντάξιος στις προσδοκίες, στο κόμμα της εργατιάς, το κομμουνιστικό.

Μη θαρρείς, σύντροφε, πως θα έχουμε αναπαμό. Ποτέ δε θα περισσεύουν οι υποχρεώσεις μας στον αγώνα, θα 'ναι πολλές, αδιάκοπες, ως την κορφή να φτάσουμε, στην εξουσία του λαού την ποθητή. Μα και τότε μη θαρρείτε πως τελειωτικά θα πανηγυρίσουμε τη Νίκη μας. Αλλα καθήκοντα, ίσως πιο τρανά θα μπουν μπροστά μας, σύντροφοι, η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας. Τον νέο τον κόσμο (τον άνθρωπο) πρέπει να πλάσουμε με καλή ζύμη. Και για να ξέρεις, καλέ μου φίλε, το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να φτιάχνεις ανθρώπους με νέες ιδέες, με νέους κοινωνικούς προσανατολισμούς προς το προοδευτικότερο, το ιδανικότερο.

Μα σωστά, δίκαια, κάποιος θα πει, τελειωμό δε θα 'χουμε ποτέ; Θα 'χουμε σαν τον Ηλιο τον σηκώσουμε ψηλότερα (όπως λέει κι ο ποιητής).

Για να κλείσω αυτό το μικρό μου αφιέρωμα στον πρωτοπόρο αγωνιστή, κομμουνιστή, επαναλαμβάνω και τονίζω: Αναπαμό, συντρόφια, δε θα 'χουμε ποτέ... Οπως είχαμε αγώνες και θυσίες πολλές κατά το παρελθόν, έτσι και στο μέλλον θα 'χουμε νίκες και χαρές. Να 'μαστε σίγουροι γι' αυτό. Η ζωή, η κοινωνία δε γυρίζει πίσω, όλο και τραβάει μπροστά. Το καθήκον έλαχε σ' εμάς τους πρωτοπόρους λαϊκούς αγωνιστές, τους κομμουνιστές, να επωμιστούμε αυτό το βάρος, να δημιουργήσουμε τη νέα κοινωνία του δικαίου, της δημιουργίας και της ανανέωσης.

Θα 'ναι μεγάλη τιμή σε μας, αν το κατορθώσουμε. Τότε θα δικαιωθούμε στη συνείδηση όλου του λαού ότι πράξαμε στο ακέραιο το καθήκον μας, στην αλλαγή μιας σάπιας κοινωνίας, στην έλευση του σοσιαλισμού.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Πρόεδρος του Παραρτήματος Τούμπας Θεσσαλονίκης της ΠΕΑΕΑ