Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έστρεψε τρυφερά τη ματιά του προς εκείνο το κομμάτι της πόλης, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν να κοιτάξουν. Γιατί είναι ένα κομμάτι, που, απ' όποια γωνιά και να το δεις, πληγώνει! Πληγώνει, γιατί τα άτομα που ζουν και κινούνται στα γκέτο της πόλης, οι άνθρωποι του περιθωρίου, όπως συνηθίζουμε να λέμε, είναι άτομα χωρίς ελπίδα, χωρίς πίστη στην ανατροπή. Είναι άτομα βαθιά ηττημένα, χωρίς καλή κοινωνική όραση, χωρίς δυνάμεις τα περισσότερα. Είναι «μοιραία και ανήμπορα αντάμα» άτομα. Γι' αυτό και ανακυκλώνουν την τραυματισμένη ζωή τους, χώνοντάς την κάθε στιγμή και σε βαθύτερα αδιέξοδα, μέχρι να έρθει ο φυσικός ή βίαιος θάνατος για να τα απαλλάξει. Ποιος...