Ο Παναγιωτόπουλος, ανήσυχος δημιουργός, κοίταξε! Κοίταξε με μεγάλη παρατηρητικότητα. Η καταγραφή του δεν έχει σοβαρές ελλείψεις. Η μηχανή του, με τη βοήθεια του πολύ καλού διευθυντή φωτογραφίας Κωστή Γκίκα, μας αποκάλυψε μιαν άλλη Αθήνα. Μια Αθήνα άσχημη. Μια Αθήνα ακαλαίσθητη. Μια Αθήνα τραγικό σκηνικό για μετανάστες και συντετριμμένες -ντόπιες και ξένες - υπάρξεις. Μια Αθήνα γεμάτη ενοχές. Γεμάτη απελπισμένους ανθρώπους. Γεμάτη βία και ναρκωτικά. Μια Αθήνα αντιτουριστική και αντιολυμπιακή. Χωρίς τις λοξές γέφυρες του Καλατράβα. Και χωρίς τα εμπρηστικά βεγγαλικά της Φιλοθέης! Με ανθρώπους να κοιμούνται στα χαρτοκούτια. Με ανθρώπους πεινασμένους να αναζητούν το φαγητό τους στους κάδους των απορριμμάτων. Με ανθρώπους να καρφώνουν στα χέρια τους και στις καρδιές τους σύριγγες!

Μέσα σ' αυτό το φρικτό σκηνικό, ένας νεαρός που έρχεται από το πουθενά (αλλά και από το παντού, ίσως), κάνει το δικό του απελπισμένο ταξίδι. Αυτός, όμως, δε θα αφομοιωθεί. Από την πρώτη στιγμή προσπαθεί. Για κάποια στιγμή πιστεύει πως μπορεί με τον έρωτα... Ομως, πού να ανθίσουν παραγωγικά συναισθήματα σε τέτοια άγονα χωράφια... Στο τέλος, θα τιμωρήσει τον «ευεργέτη» του. Αυτόν που τον μετατρέπει σε ζητιάνο από διεκδικητή! Μέχρι εκεί, βέβαια...

Μια ταινία, φυσικά, είναι αυτή που είναι. Δε χωράνε «αν». Ωστόσο, «αν» ο Παναγιωτόπουλος τολμούσε να υπερβεί την παρατήρηση ότι «η καρέκλα έχει τέσσερα ποδάρια», και μας έλεγε «γιατί η καρέκλα έχει τέσσερα ποδάρια», τότε θα είχαμε μιαν άλλη ταινία. Κατά τη γνώμη μου, μια ταινία σπάνια. Επίσης «αν» τολμούσε να υπερβεί το ρεαλισμό και περνούσε στην περιοχή της ποίησης, όπως έκανε στο φινάλε - και σε άλλα σημεία της ταινίας - τότε θα είχαμε επίσης μιαν άλλη ταινία. Σπάνια και προς αυτήν την κατεύθυνση. Είχα την αίσθηση παρακολουθώντας το Delivery πως ο σκηνοθέτης - αναβάτης συγκρατούσε τα χαλινάρια του Πήγασου εμποδίζοντας την απογείωση, που ήταν εκεί!

Θα πρέπει να σημειώσω τις θαυμάσιες «φάτσες» των μικρών, αλλά χαρακτηριστικών ρόλων. Την πολύ καλή παρουσία του νεαρού πρωταγωνιστή (Θάνος Σαμαράς). Θα έλεγα άριστα για τη νεαρή πρωταγωνίστρια (Αλεξία Καλτσίκη), αν το «φυσικό» παίξιμό της δεν ήταν σε βάρος της καθαρότητας της άρθρωσής της. Οσες φορές χρησιμοποιούσε το πρόσωπο, τα χέρια, το κορμί, ήταν άψογη.

Παίζουν: Θάνος Σαμαράς, Αλεξία Καλτσίκη, Δημήτρης Hμελος, Ερρίκος Λίτσης, Σπύρος Σταυρινίδης, Πέτρος Αϊβαζής, Φωτεινή Βαξεβάνη κ.ά.