Ο κυπριακός λαός κι ιδιαίτερα η ελληνική του πλευρά με τη νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση βρέθηκαν στην ημερήσια διάταξη της διεθνούς σκηνής. Ολοι, τότε, οι φύλακες της διεθνούς ασφάλειας, ντόπιοι και ξένοι, είχαν ξεθάψει τους βρικολακιασμένους κινδύνους για να επισημαίνουν στους Κυπρίους και στην κυβέρνησή τους την επερχόμενη καταστροφή που θα επέφερε η αρνητική ψήφος στο «σχέδιο Ανάν». Οταν ο κυπριακός λαός δεν ενέδωσε στις διεθνείς φοβίστρες κι είπε το περήφανο ΟΧΙ φρόντισαν να αποσύρουν το Κυπριακό από τη σκηνή στο παρασκήνιο προσδοκώντας νέες ευκαιρίες επιβολής.

Πάντως, κάποιες μουλωχτές σφυγμομετρήσεις τούς υποχρεώνουν να την κρατούν ακόμη στην αφάνεια του απυρόβλητου. Με τον τρόπο της μετατόπισης του Κυπριακού σε δεύτερη μοίρα προτεραιότητας προσπαθούν να το εντάξουν έμμεσα μεν, ουσιαστικά δε, στο ελληνοτουρκικό αλισβερίσι της ευρωενωσιακής προοπτικής της Τουρκίας. Χωρίς να προσδιορίζουν τις επιπτώσεις που θα επιφέρει το σενάριο της τουρκικής ένταξης στην ίδια την Κύπρο, φλυαρούν για την υποχρεωτική αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αυτό σημαίνει ότι περιορίζεται δραστικά η ισχύς της κυπριακής κυβέρνησης και η οποιαδήποτε μορφή επανένωσης έχει αποκλειστικά ΝΑΤΟικό χαρακτήρα προς εξυπηρέτηση των μείζονος σημασίας ισχυρών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Λαμβάνοντας υπόψη την κοινή ταυτότητα των ισχυρών κρατών-μελών του ΝΑΤΟ με τα επίσης ισχυρά της ΕΕ συμπεραίνεται ότι η επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης θα είναι ταυτόσημη με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Εδώ, άλλωστε, οφείλονται οι συνεχείς παλινδρομήσεις μέχρι και αντικυπριακές θέσεις των ισχυρών δυνάμεων ακόμη και μέσα στον ΟΗΕ. Το πιθανό φινάλε θα είναι η αντικατάσταση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής της βόρειας Κύπρου από ΝΑΤΟικές δυνάμεις κατοχής ολόκληρης της Κύπρου με την παρουσία και τουρκικών στρατευμάτων με ΝΑΤΟική κουκούλα.