Στις 3-9 του Νοέμβρη πραγματοποιούνται οι εκλογές του Σωματείου των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων (ΣΙΕΛ). Οι εκλογές αυτές διεξάγονται σε εποχή νέου «πακέτου» μέτρων, που ενισχύουν την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων. Αξίζει όμως να κάνουμε μια σύντομη καταγραφή αυτών των μέτρων, καθώς και της στάσης της ηγεσίας των συνδικαλιστικών οργάνων απέναντι σε αυτά.

Οι απολύσεις των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία είναι μια συνηθισμένη τακτική που αποσκοπεί είτε στην τιμωρία των «άτακτων» είτε μεταφέρει την οικονομική κρίση στους εργαζόμενους. Τη φετινή χρονιά φαίνεται πως ο αριθμός των απολύσεων έσπασε όλα τα ρεκόρ. Το γεγονός αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο πρόβλημα για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ένας νόμος που προβλέπει το πέρασμα των απολυμένων στο δημόσιο κάτω από κάποιες προϋποθέσεις. Ο αριθμός των προσληφθέντων εξαρτάται κάθε φορά από το ύψος των κονδυλίων που εγκρίνει το υπουργείο. Αυτό σημαίνει πως αν για κάποια χρόνια συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός απολύσεων, τότε θα δημιουργηθεί μια επετηρίδα ιδιωτικών εκπαιδευτικών κι εκεί που ο απολυμένος περίμενε ένα χρόνο για το διορισμό του, τώρα θα περιμένει δύο ή και περισσότερα.

Είναι πια κοινό μυστικό ότι τα ιδιωτικά Δημοτικά έχουν γεμίσει από καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πρόκειται για ένα σοβαρότατο πρόβλημα, αφού οι εκπαιδευτικοί αυτοί προσλαμβάνονται χωρίς τα κατάλληλα τυπικά προσόντα και ανατρέποντας την κείμενη νομοθεσία, ενώ, παράλληλα, προσλαμβάνονται χωρίς εργασιακά δικαιώματα (ιδιωτικά συμφωνητικά κόντρα στις προβλεπόμενες συμβάσεις και καθορισμός του ύψους των απολαβών από τον ιδιοκτήτη).

Οι σχολάρχες μάλιστα αξιώνουν τη νομιμοποίηση αυτής της κατάστασης.

Πρόσφατα ψηφίστηκε στη Βουλή τροπολογία για τον τρόπο καθορισμού των διδάκτρων. Πρόκειται για άλλη μια προσφορά προς τους ιδιοκτήτες κι αποτελεί συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων. Συγκεκριμένα:

(i) Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας που κατέθεσε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, «τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στο πλαίσιο της οικονομικής ελευθερίας διαμορφώνουν κατά το νόμο της αγοράς το ύψος των διδάκτρων». Πρόκειται για μια διατύπωση που έχει τη σημασία της, αφού με έναν τρόπο επισημοποιεί το χαρακτήρα των ιδιωτικών σχολείων ως επιχειρήσεων.

(ii) Το ύψος των διδάκτρων καθορίζεται από ένα μαθηματικό τύπο, σύμφωνα με τον οποίο η αύξηση των διδάκτρων για το διδακτικό έτος 2004-2005 θα είναι 7,58%. Πρόκειται για ένα ποσοστό αρκετά μεγαλύτερο από τον προβλεπόμενο πληθωρισμό.

(iii) Ωστόσο, δεν είναι μόνο το μεγάλο ύψος των αυξήσεων. Διευκρινίζουμε ότι αυτή η ποσόστωση αφορά στα υποχρεωτικά μαθήματα. Στις υπόλοιπες δραστηριότητες του σχολείου τα δίδακτρα μένουν ελεύθερα.

Η τροπολογία όμως κρύβει κι άλλες εκπλήξεις, που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα δίδακτρα. Ο αριθμός, το είδος ή/και οι ώρες διδασκαλίας των επιλογών ορίζονται με την εκάστοτε απόφαση του κάθε εκπαιδευτηρίου. Αυτό σημαίνει τρία πράγματα: Την πλήρη αυτονόμηση του ιδιωτικού σχολείου από τους ελεγκτικούς του φορείς (π.χ., Παιδαγωγικό Ινστιτούτο), την έκδοση ενός νέου τύπου απολυτηρίου διαφοροποιημένου από αυτό του δημόσιου σχολείου και τη διάνοιξη ενός νέου δρόμου για την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων των σχολείων.

Δεν αρκεί βέβαια να περιγράφουμε μια κατάσταση. Πρέπει ταυτόχρονα να καταδικάζουμε απερίφραστα τέτοιες εξελίξεις, ν' αναλύουμε τη στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών και να διαμορφώνουμε αγωνιστικές προτάσεις.

Η στάση της ηγεσίας της ΟΙΕΛΕ, της πλειοψηφούσας παράταξης («Ενότητα», παράταξη υποστηριζόμενη από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ) με τις πλάτες της ΔΑΚΕ, δε μας προκαλεί καμιά εντύπωση. Είναι συνεπέστατες στην υπεράσπιση της κυρίαρχης πολιτικής. Αλλιώς πώς ερμηνεύεται η στάση του προέδρου της ΟΙΕΛΕ στη συνάντηση με την υπουργό Παιδείας, όπου αφέθηκε ένα παράθυρο για την εισαγωγή των καθηγητών στο Δημοτικό, ενημερώθηκε η υπουργός για το ποια σχολεία θα μηνυθούν και μάλιστα εξαιρέθηκε το σχολείο στο οποίο στέλνει την κόρη της (!!!), διατυπώθηκε πρόταση που δίνει τη δυνατότητα για λειτουργία φροντιστηρίων στα ιδιωτικά σχολεία καθώς και υπόσχεση να ενισχυθούν οι ιδιοκτήτες από τα ΕΠΕΑΕΚ για τη λειτουργία της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης.

Αυτή η στάση δεν είναι παρά μια συνέχεια των προηγούμενων ετών (στήριξη της «αντιμεταρρύθμισης», στήριξη του ασφαλιστικού, διοργάνωση ευρωλάγνων «φόρουμ εκπαίδευσης», με πορίσματα όπως ότι για την ανεργία φταίει η υπογεννητικότητα, αλλεργία στις απεργίες, υιοθέτηση μιας τακτικής που χαρακτηρίζεται από συναλλαγές και φιλοκυβερνητικό συνδικαλισμό).

Ο συνδικαλισμός που ασκήθηκε τα προηγούμενα χρόνια ήταν αδιέξοδος και όσο περνάει ο καιρός αυτό φαίνεται όλο και πιο έντονα. Οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων έχουν αρχίσει και το συνειδητοποιούν. Αυτό όμως δεν αρκεί. Η παράταξη της ΑΣΠΙΔΕ («Αγωνιστική Συνδικαλιστική Παράταξη Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών») τους καλεί να θέσουν σ' αυτές τις εκλογές τις βάσεις για την αλλαγή των συσχετισμών και να συσπειρωθούν γύρω από θέσεις που πραγματικά υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Στις εκλογές του Νοέμβρη δυναμώνουμε το Σωματείο μας με την ενίσχυση της ΑΣΠΙΔΕ, της μόνης παράταξης που προβάλλει συγκεκριμένο ΠΛΑΙΣΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς στην κατεύθυνση ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας και για την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης:

• Να μην υπάρχουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου στα σχολεία, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να προσλαμβάνονται με σύμβαση αορίστου χρόνου. Απόλυση μόνο στις περιπτώσεις που προβλέπει ο νόμος 1566/85 για τους εκπαιδευτικούς του δημόσιου σχολείου
• Τα διοριστήρια των εκπαιδευτικών να τίθενται υπόψη τους, πριν να σταλούν στις Διευθύνσεις για έγκριση και να εκδίδονται από τις Διευθύνσεις μέσα στον πρώτο μήνα του διορισμού (συνήθως φτάνουν στα χέρια των εκπαιδευτικών με καθυστέρηση αρκετών μηνών, με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός να νιώθει και να είναι στον αέρα)
• Η νομοθεσία που ισχύει στα ιδιωτικά σχολεία εντός Ελλάδας, να ισχύει και στα ιδιωτικά σχολεία του εξωτερικού ελληνικών συμφερόντων, με τις επιπλέον αμοιβές που προβλέπονται για την εκτός έδρας εργασία
• Να μην υπάρχει άλλη ενασχόληση πέραν του διδακτικού ωραρίου παρά μόνο για εργασία που αναθέτει στους εκπαιδευτικούς ο σύλλογος διδασκόντων
• Ενεργοποίηση των αρμόδιων κρατικών οργάνων (Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Επιθεωρήσεις Εργασίας, ΙΚΑ) για τον αυστηρό έλεγχο των ιδιοκτητών
• Ουσιαστική αύξηση των αποδοχών μας: 35% στο σύνολό τους και ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό
• Καμιά αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας - Κανείς αξιολογητής μέσα στην τάξη. Η αστυνόμευση του εκπαιδευτικού μας έργου ακυρώνει τον παιδαγωγικό μας ρόλο και συμβάλλει στην ενδυνάμωση όλων εκείνων των μηχανισμών που αποβλέπουν στην ιδεολογική μας διύλιση. Να γίνεται περιοδική επιμόρφωση ανά έτος με απαλλαγή από τα διδακτικά μας καθήκοντα και δημιουργία των κατάλληλων πανεπιστημιακών τμημάτων για την εκπαίδευση του εκπαιδευτικού
• Επαναφορά της επετηρίδας (του μόνου αντικειμενικού συστήματος διορισμού), που δεν απαξιώνει τα πτυχία μας και δεν τα μετατρέπει σε εισιτήριο απλά και μόνο για εξετάσεις. Μαζικούς διορισμούς στη δημόσια εκπαίδευση από την επετηρίδα
• Προστασία της μητρότητας. Να θεσμοθετηθεί το 9μηνο και όχι να περιμένουμε κάθε χρόνο ή κάθε δύο χρόνια την ανανέωσή του
• Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια και στο 80% του τελευταίου μισθού.