Γεννήθηκε το 1917 στο Λεοντάρι Αρκαδίας. Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, με δημοκρατικές ρίζες και προοδευτικούς στόχους. Αριστούχος στο Γυμνάσιο και πρώτος στη Νομική Αθηνών το 1938. Ορκίζεται δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Αθηνών το 1942, σε ηλικία 25 χρονών.

Μαύρα χρόνια φασιστικής κατοχής. Ο Θ.Κ. δε λιμνάζει στη σκλαβωμένη Αθήνα. Με τα φτερά της νιότης και τη φλόγα για πανανθρώπινη λευτεριά φεύγει για την ιδιαιτέρα του Πατρίδα. Εντάσσεται στο ΕΑΜ. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ και τρίτος γραμματέας στο ΕΑΜ Πελοποννήσου. Υπεύθυνος στη λαϊκή διαφώτιση και στον αντιστασιακό Τύπο. Στην περίοδο αυτή γνωρίζεται με τη μελλοντική του σύντροφο, τη λαϊκή αγωνίστρια Δήμητρα Ψαρρού, που στα 18 της χρόνια βγήκε στο βουνό με το ψευδώνυμο η «Ωραία Αννα».

Το 1946 η χώρα περνά στα χέρια των νέων τυράννων. Νέα Κατοχή. Οι Γερμανο-τσολιάδες μεταμφιέζονται σε υπερεθνικόφρονες και οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης διώκονται. Ο Θ.Κ. συλλαμβάνεται στην Κρήτη, δικάζεται και μεταφέρεται στις φυλακές Ηρακλείου, στη συνέχεια στις φυλακές Ζακύνθου και ακολουθούν Γιούρα και Μακρόνησος. Την ίδια τύχη είχε και η γυναίκα του Δήμητρα Κατριβάνου, που δικάζεται με την υπόθεση Μπελογιάννη και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ. Το 1947 δολοφονείται από παρακρατικούς στα υπόγεια του Γυμνασίου Μεγαλούπολης ο 75χρονος πατέρας του Χρήστος Κατριβάνος, πρώην βουλευτής του Παπαναστασίου.

Το 1952 αποφυλακίζεται και αμέσως περνά στις γραμμές της ΕΔΑ. Συγχρόνως αναλαμβάνει την υπεράσπιση δεκάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης στα στρατοδικεία, όπου με τις νομικές του ικανότητες ανατρέπει τις κατασκευασμένες κατηγορίες. Το 1959 με εντολή της ΕΔΑ κατεβαίνει υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Αθήνας με τον Συνδυασμό Κατσώτα. Εκλέγεται πρώτος δημοτικός σύμβουλος και από τότε παραμένει στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Μετά της Μεταπολίτευση εκλέγεται και πάλι δημοτικός σύμβουλος, στη συνέχεια νομαρχιακός σύμβουλος Αττικής και τέλος πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ. Παράλληλα, ως μέλος της ΕΕ, πρωτοστατεί για την ανασυγκρότηση της μεταδικτατορικής ΕΔΑ. Στο δεύτερο συνέδριο της μεταδικτατορικής ΕΔΑ εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του κόμματος με πρόεδρο τον Α. Λεντάκη. Η νέα ηγεσία οδηγεί την ΕΔΑ στον τότε ενιαίο Συνασπισμό ως τρίτο κόμμα με πρόεδρο τον Χαρίλαο Φλωράκη. Στην περίοδο αυτή ορκίζεται υπουργός Εσωτερικών στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα. Επί υπουργίας του προχώρησε στη νομοθετική ρύθμιση για αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από το Συνασπισμό, ακολουθεί και η ΕΔΑ. Ενώ, μετά την αποχώρηση του Α. Λεντάκη, το 1993, εκλέγεται ομόφωνα πρόεδρος της ΕΔΑ.

Στις πρώτες Νομαρχιακές εκλογές το '93 κατεβαίνει επικεφαλής ψηφοδελτίου «Θ. ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΣ - ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ» για τη διευρυμένη Αθηνών - Πειραιώς. Στο νέο Συμβούλιο είναι αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης με 22 νομαρχιακούς συμβούλους και μέλος της πρώτης Ε Ε της ΕΝΑΕ. Στις δεύτερες νομαρχιακές εκλογές του '98 κατεβαίνει και πάλι υποψήφιος του ψηφοδελτίου «Θ. ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΣ - ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΙΚΗ» και εκλέγεται υπερνομάρχης Αθηνών - Πειραιώς με ποσοστό 53,8% και πρόεδρος της ΕΝΑΕ. Στην τετραετία αυτή δίνει τη μάχη για μια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη με αρμοδιότητες και πόρους. Στις εκλογές του 2002 αποσύρεται, αφήνοντας πίσω του ένα αξιόλογο έργο και παραμένοντας πρόεδρος την ΕΔΑ.

Η ΕΕ της ΕΔΑ τον αποχαιρέτησε δίνοντας μία υπόσχεση: Οτι θα συνεχίσει να πορεύεται πάνω στο δικό του δρόμο, ακολουθώντας με συνέπεια τη δική του πολιτική πλεύση. Η νέα ηγεσία της ΕΔΑ που θα εκλεγεί θα συμβάλει στη δημιουργία ενός πανδημοκρατικού αντιμονοπωλιακού μετώπου της Αριστεράς.

Καλότυχη η Αττική γη που τον αγκάλιασε.