Ο Μπομπ Μάρλεϊ γεννήθηκε το 1945. Ο πατέρας του ήταν λευκός Βρετανός καπετάνιος και η μητέρα του Τζαμαϊκανή. Στα δεκάξι του, αποφάσισε να γίνει μουσικός. Σύμφωνα με τις διαδόσεις, εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο το 1981. Οι Ράστα αρνούνται ότι έχει πεθάνει, έτσι χάρη σ' αυτούς τον «συνάντησα» στο βάθος ενός καφέ στην Πλατεία Βάθης, και, παραδόξως, ήταν πρόθυμος ν' απαντήσει στις ερωτήσεις μου.

--Πώς πάει η μουσική;

«Το καλό με τη μουσική είναι/ ότι όταν σε χτυπά δε νιώθεις πόνο/ Χτύπα με με μουσική/ Χτύπα με με μουσική τώρα/ Αυτό είναι το Τρέντσταουν Ροκ, μην το παρατηρείς/ Τρέντσταουν Ροκ, μεγάλο ψάρι ή μικρό/ Τρέντσταουν Ροκ, ό,τι έσπειρες θα θερίσεις/ Τρέντσταουν Ροκ, και μόνο ο Τζα Τζα το ξέρει/ Τρέντσταουν Ροκ, δε θα σας αφήσω αβοήθητους/ Τρέντσταουν Ροκ, και δε θ' αφήσω ταπαιδιά να κλαίνε/ Τρέντσταουν Ροκ πρέπει να πείτε στον Τζα Τζα γιατί/ Εδώ είναι το Κίνγκστον 12/ είναι το Κίνγκστον 12/και μονάχα ο Θεός γνωρίζει/ γιατί βρισκόμαστε σ' αυτό το λούκι».

--Αισθάνεσαι καταπίεση;

«Με τα σίδερα δεν μπορούν να με κρατήσουν/ ούτε με τη βία να με συγκρατήσουν/ Προσπαθούν να με υποτάξουν/ μα έχω τη βοήθεια του Θεού./ Ναι, μ' έχουν κατηγορήσει (πολλές φορές) / και μ' έχουνε αδικήσει/ αλλά με τη δύναμη του Υψίστου/ θα μ' αφήσουν λεύτερο./ Μην προσπαθήσετε να με σταματήσετε πάνω στη γέφυρα/ πρέπει να φτάσω στο όρος Σιών/ τον Αγιο Τόπο./ Και αν είστε ταύρος ατίθασος/ σας λέω το εξής: εγώ είμαι ένας Δαμαστής των Στοιχειών».

--Με το Θεό στο χέρι «πυροβόλησες τον Σερίφη»;

«Τον Σερίφη σκότωσα/ όχι όμως και τον βοηθό του!/ Η ελευθερία μια μέρα βρέθηκε στο δρόμο μου/ και ξεκίνησα να φύγω από την πόλη, ναι!/ Αλλά τελείως ξαφνικά είδα τον σερίφη Τζον Μπράουν/ να με σημαδεύει για να με σκοτώσει/ κι έτσι πυροβόλησα/ τον σκότωσα και λέω:/ αν είμαι ένοχος, θα πληρώσω».

--Υπάρχει μέρος για να κρυφτείς;

«Κύριε, πρέπει να συνεχίσω τη φυγή μου/ Κύριε, πρέπει να κρυφτώ/ Κύριε, πρέπει να συνεχίσω τη φυγή μου/ να μη με βρουν/ Κύριε, με ακολουθούνε/ για φόνο με κατηγορούνε/ Ο Κύριος γνωρίζει ότι είμαι αθώος».

--Τι θ' απαντήσουμε στη σκλαβιά;

Δεν είμαστε πλέον σκυλιά, δεν είμαστε πλέον δούλοι, δεν είμαστε πλέον υπηρέτες, είμαστε άνθρωποι. Πείτε μας τι είναι φόβος, επειδή γεννηθήκαμε χωρίς φόβο. Γιοι και κόρες της Αφρικής, σηκωθείτε, βάλτε τα τόγκα της φυλετικής υπερηφάνειας και πετάξτε τα στίγματα της ντροπής που σας κράτησαν τόσους αιώνες στην καθυστέρηση. Ο Νέγρος σήμερα αγνοείται επειδή κρατήθηκε στην καθυστέρηση. Αν όμως δοκίμαζε ν' ανασηκωθεί, οι άλλες φυλές θα 'ταν πολύ ευτυχείς αν κατόρθωναν να φτάσουν στο ύψος της ισότητας και της συντροφικότητάς του. Στην πράξη, είναι άδικο ν' απαιτεί κανείς ισότητα, χωρίς να δυναμώνει την πάλη του γι' αυτήν. Ο λευκός ήταν για πάνω από τριακόσια χρόνια ο καταπιεστής μας και φυσικά δε θα κάνει τίποτα για μας για ν' αποκτήσουμε την ελευθερία στην υψηλότερη μορφή της: την αληθινή ελευθερία, την πραγματική δημοκρατία. Πρέπει μονάχοι μας ν' απελευθερωθούμε.