Associated Press

Ο λαός της Γεωργίας δεν ξεχνά και συνεχίζει να ονειρεύεται...

«Στη Γεωργία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, όπως και στις άλλες Δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ, χειροτέρεψε έντονα η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Γι' αυτά τα 13 χρόνια που πέρασαν, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε έστω μία χρονιά οικονομικής ανόδου. Κάθε χρόνο και χειρότερα!», μας λέει ο Τ. Πίπια και συνεχίζει:

«Η διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης οδήγησε σε διάλυση όλων των οικονομικών ενώσεων. Είχαμε πολυάριθμες σχέσεις με τη Ρωσική Ομοσπονδία, με τις γειτονικές Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, με την Ουκρανία κλπ. Για παράδειγμα: Μια μικρή πόλη που βρίσκεται στη δυτική Γεωργία και λέγεται Τζουάρι (μτφρ. "Σταυρός"). Η πόλη είναι διάσημη, επειδή εκεί ο σοβιετικός λαός οικοδόμησε ένα μεγάλο υδροηλεκτρικό σταθμό. Και τώρα αυτός ο υδροηλεκτρικός σταθμός εφοδιάζει με ηλεκτρική ενέργεια τη Γεωργία και την Αμπχαζία. Ομως, η ηλεκτρική ενέργεια πουλιέται και στο εξωτερικό (στην Τουρκία) και γεμίζει τις τσέπες των γραφειοκρατών της Γεωργίας. Η πόλη αυτή ήταν μια τυπική σοβιετική διεθνούπολη, όπου ζούσαν άνθρωποι διάφορων εθνικοτήτων. Για 20 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους στην πόλη βρίσκονταν 50 διαφορετικές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες. Σχεδόν όλες αυτές οι επιχειρήσεις είχαν σχέσεις με άλλες πρώην Δημοκρατίες. Σήμερα, κυριολεκτικά, από αυτές δεν έμεινε τίποτε, τα πάντα πουλήθηκαν, όχι μόνον οι μηχανές, αλλά και τα κτίρια. Οταν άρχισε η ιδιωτικοποίηση, τα εργοστάσια ιδιωτικοποιήθηκαν κυρίως από τους διευθυντές των επιχειρήσεων σχεδόν τζάμπα. Η ιδιωτικοποίηση πραγματοποιήθηκε με σκοπό να σχηματιστεί η λεγόμενη τάξη των ευπόρων, εκείνο το κοινωνικο-πολιτικό στρώμα, που θα τασσόταν κατά του σοσιαλισμού. Τέτοιο στρώμα πραγματικά σχηματίστηκε, οι καινούριοι ιδιοκτήτες απέκτησαν τις επιχειρήσεις. Πήραν τα δικαιώματα να κάνουν ό,τι θέλουν με την κρατική περιουσία. Δε διατήρησαν τις οικονομικές σχέσεις και τα μέσα της παραγωγής, όλα τα ξεπούλησαν.

Η ιδιομορφία της Γεωργίας συνιστάται στο ότι στη χώρα εξαπολύθηκαν διεθνικές συγκρούσεις με τους λαούς της Αμπχαζίας και της Οσετίας, που έφτασε μέχρι εξαπόλυση εμφύλιου πολέμου. Κατά τη γνώμη μας, δεν ήταν εμφύλιος πόλεμος, αλλά πόλεμος δύο συγκροτημάτων των εθνικιστών της αστικής τάξης».

Ρωτήσαμε τον Τ. Πίπια για το πώς τα βγάζουν πέρα οι εργαζόμενοι στη Γεωργία, τι μισθούς παίρνουν.

«Τα επίσημα στοιχεία λένε 35- 40 δολάρια», μας απαντά. «Η ανεργία όμως ξεπερνά το 90%. Οι άνθρωποι οι οποίοι δε δουλεύουν ζουν χάρη στο ατομικό νοικοκυριό, που τους σώζει. Αλλά ο πιο βασικός παράγοντας είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του οικονομικά ενεργού πληθυσμού έφυγε από τη Γεωργία.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο πληθυσμός σχεδόν δεν έχει αλλάξει. Αυτό το γεγονός το χρησιμοποιούν για να νοθεύουν τις εκλογές. Λένε πως ο πληθυσμός είναι περίπου 4,5 εκατομμύρια. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα μάλιστα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 2,5 φορές. Και το πιο βασικό είναι ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός, η νεολαία έφυγαν από τη χώρα για να βρουν εργασία στη Ρωσία. Απλώς, απορείς πώς ζούνε οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, η ελάχιστη σύνταξη σήμερα είναι περίπου 17 λάρι (8,5 δολάρια). Στην Τιφλίδα σημειώνεται μεγάλη συρροή αγροτικού πληθυσμού. Πώς ζούνε οι άνθρωποι αυτοί; Ασχολούνται με το εμπόριο. Τα είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, ρούχα, τα αγοράζουν με τα χρήματα που τους στέλνουν οι συγγενείς τους που ζούνε στο εξωτερικό. Και αυτοί που πουλάνε τα πράγματα, ζούνε ξοδεύοντας τα χρήματα αυτά.

Ούτε ένα εργοστάσιο δε δουλεύει σήμερα με πλήρη απόδοση, αλλά στο 10-20%. Αυτό αφορά στα μεγάλα εργοστάσια. Η βιομηχανία στη Γεωργία ήταν πολύ αναπτυγμένη, είχαμε βαριά βιομηχανία (το μεγαλύτερο μεταλλουργικό εργοστάσιο στην πόλη Ρουστάβι), χημική βιομηχανία, ελαφρά βιομηχανία, αγροτική βιομηχανία (το τσάι μας, τα κρασιά, τα εσπεριδοειδή), βιομηχανία ειδών διατροφής. Τώρα τα αγροτικά προϊόντα παράγονται, αλλά σε ελάχιστη ποσότητα. Τα κολχόζ και τα σοβχόζ έχουν διαλυθεί, όπως και οι βιομηχανίες που κομματιάστηκαν κι εξαφανίστηκαν. Αυτό έγινε στη Γεωργία με τον πιο βρώμικο τρόπο. Εδώ βοήθησε και ο πόλεμος, που άφησε τα σημάδια του. Η οικονομία της Γεωργίας βρίσκεται σήμερα σε δύσκολη κατάσταση».

Ρωτήσαμε τον Τ. Πίπια, αν αληθεύει η εκτίμηση πως η απομάκρυνση Σεβαρντνάτζε έχει οδηγήσει σε μεγάλες προσδοκίες ένα σημαντικό τμήμα του λαού της Γεωργίας.

«Ο νυν πρόεδρος όχι μόνο δίνει υποσχέσεις, αλλά λέει πως ήδη σημειώνεται άνοδος της παραγωγής σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο», μας λέει ο Τ. Πίπια. «Το ζήτημα είναι ότι οι άνθρωποι πιο πολύ υποστήριζαν την ιδέα της απομάκρυνσης του Προέδρου Σεβαρντνάτζε, παρά την ιδέα να είναι Πρόεδρος ο Σαακασβίλι. Ακόμα πριν από δύο χρόνια, τον Σαακασβίλι δεν τον θεωρούσαν σοβαρό υποψήφιο. Εμφανίστηκε σαν "kinder - έκπληξη" πριν από ένα χρόνο. Η κατάσταση εξελίχθηκε ως εξής: Ο λαός δεν άντεχε άλλο. Εβλεπε τον Σεβαρντνάτζε σαν ένοχο για διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, ως υπεύθυνο για όλες τις δυσκολίες που περνά και περίμενε πως κάτι θα γίνει. Τα αντιπολιτευτικά κόμματα και πριν απ' όλα το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας επιτέλεσε πολύ σοβαρή δουλιά από το 1994 μέχρι το 1999, αφού ήταν το μόνο κόμμα που ευθέως τασσόταν κατά του Σεβαρντνάτζε. Το έδαφος ήταν προετοιμασμένο και βέβαια αυτό έγινε αντιληπτό από τις ΗΠΑ, άλλες χώρες, που τις συνδέουν μεγάλα συμφέροντα με τη Γεωργία. Χρησιμοποιώντας τη μαζική δυσαρέσκεια, έκαναν τα παν για να προλάβουν, για να βάλουν την ομάδα τους επικεφαλής του κινήματος κατά του Σεβαρντνάτζε. Τα κατάφεραν να το πετύχουν, χάρη στο χρήμα που ξόδεψαν και επειδή οι πατριωτικές δυνάμεις βρέθηκαν ολομόναχες απέναντι σ' αυτήν την ισχυρότατη διεθνή δύναμη».

Το ενδιαφέρον των ξένων δυνάμεων για τη Γεωργία βρίσκεται στο ότι «στην περιοχή μας βρίσκονται τα κοιτάσματα του πετρελαίου της Κασπίας. Είναι ένας παράγοντας. Νομίζουμε ότι αυτός ο παράγοντας είναι σοβαρός για τις δυτικές ιμπεριαλιστικές ομάδες, τα μονοπώλια. Υπάρχουν σοβαρά οικονομικά συμφέροντα. Αλλά το βασικό, κατά τη γνώμη μας, είναι οι πολιτικοί λόγοι», μας λέει ο Τ. Πίπια. «Η Γεωργία καταλαμβάνει τέτοια γεωγραφική τοποθέτηση στον Καύκασο που έχει μεγάλη γεωπολιτική σημασία. Η ίδια η περιοχή του Καυκάσου έχει μεγάλη σημασία, αλλά στην περιοχή αυτή η Γεωργία "κλείνει" το Αζερμπαϊτζάν, την Κασπία, την Κεντρική Ασία. Μέσω της Γεωργίας, περνάει ο μεταφορικός διάδρομος. Εκτός απ' αυτό, η Γεωργία έχει σύνορα με τη Ρωσία, θαλάσσια και χερσαία. Τα χερσαία σύνορα γειτονεύουν με το Βόρειο Καύκασο, με τις ρωσικές Δημοκρατίες του Καυκάσου, μεταξύ αυτών με την Τσετσενία και τη Βόρεια Οσετία. Κι από εδώ μπορείς να δουλέψεις ενάντια στα συμφέροντα της Ρωσίας και να της δημιουργήσεις προβλήματα, που βλέπουμε ότι εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια. Οι κυβερνήσεις της Γεωργίας, μπορούμε να πούμε πως είναι κυβερνήσεις - "μαριονέτες", αρχίζοντας από την εποχή του Σεβαρντνάτζε και πολύ περισσότερο σήμερα. Αμερικανικά ιδρύματα πληρώνουν σήμερα μισθούς σε πάνω από 5.000 Γεωργιανούς, όχι βέβαια σε απλούς πολίτες, αλλά βουλευτές, μέλη της κυβέρνησης, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, μπορούμε να πούμε ότι πληρώνουν όλη την ελίτ της εξουσίας. Η επέμβαση ξεπερνά κάθε όριο. Στα ΜΜΕ ανοιχτά μεταδίδεται πως η πρεσβεία των ΗΠΑ μαζεύει συχνά τις πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα που έχουν φιλοΝΑΤΟικό προσανατολισμό και τους επιβάλλει να σταματήσουν τους τσακωμούς μεταξύ τους, και να συμφιλιωθούν.

Πρωταρχικός τους στόχος είναι να εξαφανιστεί οποιαδήποτε επιρροή της Ρωσίας στον Καύκασο. Πρώτο βήμα είναι η απομάκρυνση των ρωσικών βάσεων από τη Γεωργία. Ομως, η απομάκρυνσή τους θα σημάνει την είσοδο στη χώρα μας άλλων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων και συγκεκριμένα του ΝΑΤΟ και ειδικότερα των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Σήμερα δίνονται τα αεροδρόμια της Γεωργίας για τις πτήσεις των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών αεροπλάνων, μεταξύ αυτών και των κατασκοπευτικών. Πρόκειται για μεγάλη ζημιά, αεροπορικής κατασκοπίας, σε βάρος άλλων χωρών της περιοχής, όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και του Ιράν, που επίσημα εξέφρασε τη δυσφορία του γι' αυτήν την εξέλιξη. Συμπερασματικά, οι πολιτικοί λόγοι αυτής της διείσδυσης είναι πολύ σοβαρότεροι από τους οικονομικούς».

Σ' αυτές τις συνθήκες έχει ιδιαίτερη σημασία η δράση του ΕΚΚΓ, μας λέει ο Τ. Πίπια: «Το ΕΚΚΓ με επικεφαλής τον Παντελεμόν Γκεοργκάτζε, πρώην Σοβιετικό στρατηγό, εδώ και δέκα χρόνια είναι το κόμμα που ριζοσπαστικά τάσσεται όχι απλώς υπέρ εναλλαγών στην εξουσία, αλλά και υπέρ της αλλαγής της ουσίας της πολιτικής που ακολουθείται. Θεωρούμε πως η εξωτερική πολιτική που ακολουθείται όλα αυτά τα χρόνια έχει στόχο την απομάκρυνση της Γεωργίας από όλους τους αδελφούς λαούς της περιοχής. Ενώ σ' ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική, τασσόμαστε ενάντια στη συνέχεια της καπιταλιστικοποίησης. Με πρόσφατη ανακοίνωσή μας, σημειώνουμε πως πέρασαν μονάχα λίγοι μήνες από την αποχώρηση Σεβαρντνάτζε και ήδη οι νέες αρχές έχουν πλήρως χάσει τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Χαρακτηριστικά, μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, οι τιμές στα βασικά καταναλωτικά προϊόντα αυξήθηκαν κατά δύο φορές.

Το κόμμα μας επιδιώκει τη συσπείρωση του λαού για την ανατροπή όχι απλώς του προέδρου, αλλά του αντιλαϊκού καθεστώτος. Υπάρχει η Λαϊκοπατριωτική Ενωση Γεωργίας, στην οποία, εκτός από τους κομμουνιστές, συμμετέχουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την ενότητα της χώρας, χωρίς απειλές, όπως κάνει η σημερινή εξουσία, αλλά αποκλειστικά με ειρηνικό δρόμο. Το ζήτημα αυτό συνδέεται άμεσα με τις διεργασίες αποκατάστασης των παραδοσιακών οικονομικών σχέσεων με τη Ρωσία και με τις άλλες χώρες της περιοχής. Λέμε στο λαό πως χωρίς την αποκατάσταση των οικονομικών σχέσεων με αυτές τις χώρες, που υπήρχαν για μεγάλο διάστημα στο παρελθόν και τώρα έχουν διαλυθεί, δε θα γίνει κατορθωτή η ανασυγκρότηση της οικονομίας της χώρας».