Για το καλό. Ετσι λένε οι χαρτοπαίκτες, όταν τούτες τις μέρες προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη μανία τους, αλλά και να μυήσουν στα μυστικά και στα «τυχερά» της τράπουλας τον αδαή. Για το καλό εκείνο, για το καλό το άλλο και καλό δεν είδαμε μέχρι τώρα. Σε μερικούς από μας δεν αρέσει καθόλου το αλκοόλ. Ομως, να που, για το καλό, όλο και μας προσφέρουν κάτι να πιούμε, ένα ποντς χριστουγεννιάτικο ή ένα μπλάντι μέρι. Το παίρνουμε και το κρατάμε αμήχανα στα χέρια μας - έτσι για να μη χαλάσουμε την ατμόσφαιρα - και αναρωτιόμαστε τι, άραγε, περιέχουν αυτά τα όμορφα και λαμπερά χρωματιστά ποτήρια. Δηλητήριο; Αναισθητικό; Παραισθησιογόνες ουσίες; Αμα μείνεις σταθερός και δεν ξεπεράσεις το ένα ποτήρι, τίποτε απ' όλα αυτά. Ετσι, όμως, και συνεχίσεις, έτσι και δεις για λίγα λεπτά - τόσο διαρκεί το όμορφο συναίσθημα που σου προκαλεί - τη ζωή ωραιότερη τότε, είναι που γίνεται και δηλητήριο, και αναισθητικό και παραισθησιογόνο. Ας δούμε, όμως, τι περιέχει ένα «χριστουγεννιάτικο ποντς»: Ενα μπουκάλι κόκκινο κρασί, ένα φλιτζάνι κονιάκ, ένα φλιτζάνι σκούρα ζάχαρη, ένα ώριμο λεμόνι, γλυκάνισο και τέσσερα φυλλαράκια κανέλας και ένα κουτάκι soda water. Θα μπουν όλα σε ένα μπολ και θα μείνουν στο ψυγείο τέσσερις ώρες. Οταν έρθει η ώρα να σερβιριστεί, βάζουν πολλά παγάκια και ρίχνουν το κουτάκι με τη σόδα. Τα υπέρ είναι η πρόσκαιρη ευφορία, τα κατά είναι η ζάχαρη που παχαίνει και το αλκοόλ που δυστυχώς συνηθίζεται. Ενήλικες είμαστε, ας πάρουμε μόνοι μας την απόφαση. Θα το πιούμε ή απλά θα το κρατούμε όλο το βράδυ; Ιδού η απορία.