«Ηταν το τελευταίο φύλλο πάνω στη λεύκα. Ετρεμε τόσο, μη φυσήξει ο δυνατός άνεμος και το πάρει. "Φθινόπωρο! Ηρθε το φθινόπωρο" ξεφώνιζε κάθε πρωί, που βρισκόταν το φύλλο, ένας σταχτής σπουργίτης», έτσι αρχίζει το τρυφερό, αλληγορικό και τόσο συγκινητικό παραμύθι: «Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει» (εκδόσεις «Αγκυρα») ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γιάννης Πλαχούρης για να τελειώσει έτσι:

«Εκείνη τη μέρα το κρύο ήταν περισσότερο από ποτέ. Το χιόνι πυκνό, τα σκέπασε όλα. Το πάρκο άσπρισε παντού. Μονάχα εκεί που έπεσε το φύλο, μονάχα εκεί και πουθενά αλλού στην πόλη, ένα κομμάτι γης κρατιόταν πράσινο και μέσα του τραγουδούσε ο σπουργίτης, φύλακας ζωντανός, χαρούμενος, σα να είχε φέρει πιο νωρίς την Ανοιξη». Μια καλογραμμένη και πολύ ευαίσθητη ιστορία για μικρούς - και μεγάλους, γιατί όχι; - που μας δείχνει ότι η αγάπη έλιωσε την παγωνιά του χειμώνα. Οι εικόνες είναι της Ειρήνης Καραλέκα.