Με τουλάχιστον 119 νεκρούς εργάτες, σύμφωνα με τα επίσημα καταγεγραμμένα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, το οποίο στις 19 Οκτώβρη τους υπολόγιζε σε 115, από τις αρχές του χρόνου, και όσα έχει καταγράψει ο «Ρ» μέχρι σήμερα, κλείνει ένας ακόμα μαύρος χρόνος για την εργατική τάξη.

Ο αριθμός αυτός, όμως, είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς η μαύρη λίστα που συντάσσει το υπουργείο και θα κλείσει την Παρασκευή για το 2004 αφορά μόνο όσους δηλωθούν ως νεκροί την ώρα του δυστυχήματος. Δεν περιλαμβάνει τους εργαζόμενους, που πεθαίνουν μέρες μετά το δυστύχημα στα νοσοκομεία, ούτε βεβαίως τους νεκρούς από τις επαγγελματικές ασθένειες, τους εργάτες γης και τους ναυτεργάτες. Δεν περιλαμβάνει ούτε όσοι καταγραφούν ως θύματα τροχαίου ακόμα κι αν το ατύχημα έχει συμβεί μέσα στον εργασιακό χώρο. Κάπως έτσι η προηγούμενη κυβέρνηση πανηγύριζε πέρσι, επειδή μέσα στο 2003 είχε 145 νεκρούς, σημειώνοντας μάλιστα προκλητικά «κάθε χρόνο και λιγότερα ατυχήματα». Επιβεβαιώνει, πάντως, για μια ακόμη φορά, ότι η εργατική τάξη θρηνεί 150 νεκρούς το χρόνο κατά μέσο όρο, με επίσημα στοιχεία: 127 νεκρούς το 2000, το 2001 188, το 2002 153 και το 2003 145, συνολικά δηλαδή πάνω από 730 την πενταετία.

Κι αν για τους νεκρούς υπάρχουν έστω και αυτά τα λειψά στοιχεία, η εικόνα είναι ακόμα πιο τραγική για τα χιλιάδες καθημερινά μικρά και μεγάλα ατυχήματα στους τόπους δουλιάς και τους εργάτες που γυρίζουν σακατεμένοι στα σπίτια τους. Η εθνική στατιστική υπηρεσία υπολόγιζε ότι την περίοδο 1998 - 2001 είχαμε κάθε χρόνο κατά μέσο όρο περίπου 15.000 εργατικά ατυχήματα. Αριθμός που δεν άλλαξε, αν αναλογιστεί κανείς ότι το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας ανακοίνωσε για το 2003 ότι αναγγέλθηκαν 6.329 σοβαρά εργατικά ατυχήματα. Και εδώ, όπως και το ίδιο το ΣΕΠΕ αναφέρει, ήταν όσα αναγγέλθηκαν, καθώς αναρίθμητα είναι τα ατυχήματα και τα σακατέματα εργατών, που δε μαθαίνει ποτέ και κανείς ότι έγιναν κάτω από την τρομοκρατία της εργοδοσίας και κυρίως όταν αφορά αλλοδαπούς εργαζόμενους. Αυτοί είναι άλλωστε που, όπως διαπίστωνε και το ίδιο το ΣΕΠΕ για το 2003, εξακολουθούν να αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό εργατικών ατυχημάτων και κυρίως των θανατηφόρων.

Ταυτόχρονα, βασικές αιτίες των εργατικών ατυχημάτων συνεχίζουν να είναι κάθε χρόνο όπως προκύπτει από τα στοιχεία και του ΣΕΠΕ, αλλά και του «Ρ» οι πτώσεις, οι καταπλακώσεις, οι ηλεκτροπληξίες και η χωρίς εμπειρία και μέτρα χρήση μηχανημάτων. Αιτίες που παραπέμπουν καθαρά στη λογική της έλλειψης προληπτικών μέτρων ασφάλειας από την εργοδοσία, με στόχο πάντα να μη μειωθούν τα κέρδη.