Υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία και κατά τη διάρκεια της ΕΗΔ (Εθνικής Ηθικής Διαπαιδαγώγησης - διάβαζε άθλια αντικομμουνιστική προπαγάνδα), οι διδάσκοντες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί μας έλεγαν ότι «η κομμουνιστική θεωρία είναι τέλεια σαν θεωρία, αλλά στην πράξη είναι ανεφάρμοστη».

Η απορία που μου δημιουργήθηκε ήταν εύλογη: Πώς μια τέλεια θεωρία είναι ανεφάρμοστη; Και πώς μια ατελής θεωρία (σύστημα) όπως ο καπιταλισμός, παρά τα τεράστια προβλήματα που και οι ίδιοι οι υπερασπιστές του συστήματος αναγνωρίζουν ότι έχει, είναι το σύστημα στο οποίο πρέπει να ζούμε;

Μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και την έως σήμερα «παντοδυναμία» του καπιταλιστικού συστήματος, με την κυρίαρχη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, που στη σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία τους ελέγχουν οι καπιταλιστές, πέρασαν - δυστυχώς - στο λαό το μήνυμα, ότι μόνο ο υπάρχων τρόπος ζωής είναι εφικτός, άλλη λύση δεν υπάρχει και ο καθένας ας κοιτάζει το ατομικό του συμφέρον.

Αποτέλεσμα του συστήματος που βιώνουμε είναι η ανεργία, πορνεία, ναρκωτικά, διαφθορά, η καταστροφή του περιβάλλοντος και μύρια όσα προβλήματα δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα, που ως γνωστό ως μόνο κίνητρό του έχει το κέρδος.

Βεβαίως, το ΚΚΕ με συνεχείς αναλύσεις προσπαθεί να ενημερώσει το λαό, τόσο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, όσο και για τις λύσεις που πρέπει να δοθούν. Ας μου επιτραπεί να αναφέρω πώς οραματίζομαι τον κόσμο σε ένα κομμουνιστικό σύστημα, στο οποίο φυσικά τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν αποκλειστικά στο κράτος:

Οι πολίτες του κομμουνιστικού κράτους χωρίζονται σε τρεις ομάδες: Τους μη εργαζόμενους (παιδιά, μαθητές, φοιτητές), τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Η πρώτη ομάδα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προσφέρει στην παραγωγή, λόγω ηλικίας, σπουδών κ.λπ. Οι δύο άλλες ομάδες μισθοδοτούνται αποκλειστικά από το κράτος.

Για το ενοίκιο του σπιτιού που θα διαμένουν, το νερό, το ρεύμα, τη θέρμανση, θα παρακρατείται ένα ποσό από το μισθό ή τη σύνταξή τους. Τα χρήματα αυτά θα δίδονται στα αντίστοιχα συνδικάτα για βάψιμο, συντήρηση δικτύου ύδρευσης, για την παροχή ρεύματος, αφού προβλεφθεί και παρακρατηθεί από το κράτος και ο φόρος. Χρηματικό ποσό (από το μισθό ή τη σύνταξη) θα παρακρατείται επίσης για κινηματογράφο, θέατρο, κουρείο, ηλεκτρολόγο, ηλεκτρονικό, συγκοινωνίες όλων των ειδών, πλην ταξί και αεροπλάνα, για φαγητό, για καφέ, για ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Τα παρακρατούμενα χρήματα θα δίδονται στα αντίστοιχα συνδικάτα για να παρέχουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες.

Με απλά λόγια, αφού μας είναι γνωστός ο πληθυσμός της χώρας, μπορούμε και να προγραμματίσουμε και τις ανάγκες αυτού του πληθυσμού, δηλαδή πόσους γιατρούς χρειαζόμαστε, πόσους ηλεκτρολόγους, κουρείς κ.λπ., φυσικά λαμβάνοντας υπόψη και το προβλεπόμενο ΑΕΠ.

Δίδοντας τα χρήματα από την παρακράτηση των μισθών και των συντάξεων στα αντίστοιχα συνδικάτα, απαιτούμε εκ μέρους τους την παροχή αυτών των υπηρεσιών, και μάλιστα θα υπάρχει εκ μέρους των συνδικάτων το εύλογο συμφέρον για την κατά το δυνατόν καλύτερη και φθηνότερη λύση, αφού τυχόν πλεόνασμα στο συνδικάτο θα μοιράζεται στα μέλη του. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο (συνδικάτο) θα έχουν συμφέρον, ο συνάδελφός τους να αποδίδει καλά, με το μικρότερο κατά το δυνατόν κόστος.

Εννοείται ότι κάθε ενέργεια του συνδικάτου θα μπορεί να γίνεται γνωστή σε κάθε μέλος του, ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια, όποιος μάλιστα μπορεί να αποδείξει τυχόν ατασθαλίες να έχει οικονομικά ή και διοικητικά κίνητρα για να το κάνει. Αλλά και οι διάφορες δημόσιες υπηρεσίες θα εργάζονταν τέλεια, ενώ τώρα καρκινοβατούν. Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αστυνομία:

Καταγγέλλοντας κάποιος πολίτης π.χ. μια κλοπή ή μια διάρρηξη, τις περισσότερες φορές από την πλευρά της αστυνομίας γίνεται απλά μια καταγραφή του συμβάντος, χωρίς να έχει καμιά επίπτωση για το Σώμα των Αστυνομικών η μη ανεύρεση του δράστη, θα μπορούσε όμως να δίδονται στην αστυνομία (εννοώ το συνδικάτο τους), τα χρήματα που μαζεύονται από πταισματικές παραβάσεις, για να αποζημιώνει εντός ελάχιστων ημερών τα θύματα των κλοπών κ.λπ.

Επίσης, η μη αποκάλυψη των δραστών διαφόρων εγκληματικών πράξεων να έχει επιπτώσεις ακόμη και στην ίδια την εργασία τους (Πόιντ σύστεμ του Σώματος), ώστε να υπάρχει το κίνητρο να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και για μικρά και σοβαρότερα παραπτώματα, αφού και οικονομικά θα στοιχίζει στο Σώμα, αλλά και η ίδια η εργασία τους θα είναι επισφαλής, σε περίπτωση που δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους.

Με παρόμοια μέτρα μπορεί να αντιμετωπιστεί και η διαφθορά, δεδομένου ότι πέραν των μέτρων, σαν αυτά που προανέφερα, δε θα υπάρχει και το κίνητρο του κέρδους, που θα μεταφραστεί στη συνέχεια σε ιδιοκτησία, γενεσιουργό αιτία των προβλημάτων. Το εμπόριο, εξυπακούεται, θα διενεργείται αποκλειστικά από το κράτος, ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα αισχροκέρδειας, ώστε το ίδιο είδος να πωλείται σε κρατικά καταστήματα, σε όλη τη χώρα στην ίδια τιμή.

Στην Παιδεία, για παράδειγμα, αντί το μάθημα να το κάνει ο καθηγητής μέσα στην τάξη (αναφέρομαι στο Γυμνάσιο και Λύκειο κι όχι στο Δημοτικό), αυτό (το μάθημα) θα μπορούσε να γίνεται από κασέτα, μέσω της οποίας θα διδάσκονται το ίδιο μάθημα, από τον ίδιο καθηγητή (αντικειμενικά τον καλύτερο), που θα χρησιμοποιεί τα καλύτερα εποπτικά μέσα διδασκαλίας, με αποτέλεσμα όλοι οι μαθητές της χώρας να ακούν - μαθαίνουν - από τον ίδιο καθηγητή τις ίδιες ευκαιρίες μάθησης. Ο δε καθηγητής να επιβλέπει για την τήρηση της τάξης στην αίθουσα και να επεξηγεί βάσει του βιβλίου τις ενδεχόμενες απορίες των μαθητών.

Υπάρχουν συνεπώς τρόποι, ώστε χωρίς κανενός είδους αστυνόμευση, ο κάθε πολίτης να έχει συμφέρον να είναι σωστός και αποδοτικός στη δουλιά του.

Γιώργος Χρονόπουλος