Γρηγοριάδης Κώστας

Οχι πως περιμέναμε κάτι το διαφορετικό με την αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία από τη ΝΔ στο πεδίο του περιβάλλοντος. Ιδια γεύση. Συχνά θυμίζει παλιές ελληνικές ταινίες που έχουμε δει στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση (οι νεότεροι), όπου στο ίδιο σενάριο πρωταγωνιστούν διαφορετικοί ηθοποιοί. Μέθοδο που ακολουθεί και ο αμερικανικός κινηματογράφος (για τη σημειολογία του πράγματος). Φυσικά και προγραμματικά δεν είχε ειπωθεί κάτι διαφορετικό. Πώςθα μπορούσε, άλλωστε, αφού και οι δυο συνιστώσες του δικομματισμού εμφορούνται από την ίδια ιδεολογία που θέλει να μας πείσει ότι τα πάντα επιλύονται μέσω της αγοράς και των «κανόνων» της. Μόνο κάποια πρόσωπα άλλαξαν, αν και σε πολλές θέσεις παραμένουν οι ίδιες θλιβερές φιγούρες που με πρόσχημα το περιβάλλον λεηλάτησαν τεράστια ποσά και οδήγησαν την κατάσταση του περιβάλλοντος στο ναδίρ.

Εάν κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι σε κάποιον κυβερνητικό αξιωματούχο διατυπωθεί η άποψη ότι το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας αποτελεί στρατηγικό στόχο, εξαιτίας της αξιόλογης βιοποικιλότητας που διαθέτει στην καλύτερη περίπτωση αυτό που θα εισπράξεις είναι ένα αμήχανο χαμόγελο. Οτι δε σχετίζεται άμεσα με «ζεστό» χρήμα, οικονομικούς δείκτες, χρηματιστηριακές τιμές κτλ. ήταν και παραμένει εντελώς ξένο στην εξουσία. Δεν είναι καθόλου τυχαίο η ομοφωνία πασόκων και νεοδημοκρατών για τις νομιμοποιήσεις των αυθαιρέτων, τις καταπατήσεις ακτών και τη λεηλασία του φυσικού πλούτου στο βωμό των «επενδύσεων». Σε χώρες που κατοικούνται από τους «κουτόφραγκους» έχουν οργανωθεί φυσικά πάρκα (όχι στα χαρτιά), που συμβάλλουν τα μέγιστα στην τοπική ανάπτυξη των περιοχών αυτών, εξασφαλίζοντας υψηλά εισοδήματα στους κατοίκους. Περιοχές όπως η Ζάκυνθος, η Κορώνεια και δεκάδες άλλες εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους, ενώ θα μπορούσαν να προστατευτούν με ελάχιστους πόρους. Ομως, η πίεση από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα ήταν και παραμένει τέτοια που κανένας διαχειριστής της εξουσίας δεν επιθυμεί να έρθει σε κόντρα. Ενεκα ψήφων και ως φορέας της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, που θέλει τα πάντα θυσία στο βωμό του κέρδους.

Πριν από χρόνια, ο εξαίρετος θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Διαλεγμένος έγγραψε το έργο, «χάσαμε το θείο stop», το οποίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Και στην περίπτωση αυτή επρόκειτο απλά για μια «θεία». Στη ζώσα πραγματικότητα, σε μια παρόμοια περίπτωση, το θέμα θα είχε αναλάβει να λύσει η αστυνομία (αν δεν είχε πολλές δουλιές με τις παρακολουθήσεις διαδηλωτών, τον ξυλοδαρμό των ναυτεργατών και των συνταξιούχων ή τις δολιοφθορές των τρακτέρ των αγροτών), ιδιωτικοί ντετέκτιβ, άντε και η Αγγελική Νικολούλη. Ομως αν πρόκειται για το Kτηματολόγιο μιας ολόκληρης χώρας, τα πράγματα αλλάζουν. Πώς είναι δυνατό να χαθεί και μαζί μ' αυτό δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν; Θυμίζει τις γελοιογραφίες του Ιωάννου, με τον τίτλο «θαύμα»! Μόνο ο τ. καταλληλότερος και οι συνεργάτες του (λέγε με Λαλιώτη, Παπανδρέου) μπορούσαν να το πετύχουν. Ετσι η «ισχυρή Ελλάς» (σημιτικό σλόγκαν, το οποίο υιοθετεί πλήρως η παρούσα κυβέρνηση) παραμένει στη Γηραιά ήπειρο χωρίς κτηματολόγιο και χωροταξικό σχεδιασμό. Για να μπορούν οι διαπλεκόμενοι (τοπικοί, επαρχιακοί, νομαρχιακοί, περιφερειακοί και εθνικοί) να κάνουν ευκολότερα τις δουλιές τους.

Δεν έγραψε τυχαία το στίχο αυτό ο ποιητής. Στίχο που μελοποίησε και τραγούδησε ο γνωστός νεοφιλελευθεροεκσυγχρονιστής τραγουδοποιός, που είναι μονίμως επιχορηγούμενος, θυμίζοντας την παροιμία «όπου γάμος και χαρά και η Βασίλω πρώτη». Μόνο που η κακομοίρα η Βασίλω απλώς παρακολουθούσε τις εκδηλώσεις και συμμετείχε στις χαρές, ενώ ο τραγουδοποιός κάνει «αρπαχτές» από τον κρατικό κορβανά. Αλλά αυτά είναι άλλη μια αμαρτωλή ιστορία. Περί Βαλκανίων και θερμοκηπίου ο λόγος. Οι κλιματικές αλλαγές και η προσπάθεια μείωσης των εκπομπών των αερίων - δολοφόνων (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, υποξείδιο του αζώτου) που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου ήταν (ή πρέπει) παραμένει η βασική προτεραιότητα. Κι ενώ γίνεται προσπάθεια περιορισμού των ρύπων (πλην ΗΠΑ) η ισχυρή Ελλάς (επειδή ακριβώς είναι ...ισχυρή) πήρε παράταση και δυνατότητα να αυξήσει τους ρύπους της μέχρι το 2010 κατά 25% (με έτος βάσης το 1990). Σωστά θα πει κάποιος που δεν τρώει κουτόχορτο και απορρίπτει τις θεωρίες περί «ισχυρής» κτλ. Δεν ευθυνόμαστε το ίδιο με τις βιομηχανικές χώρες για την κατάσταση. Ομως το έτος 2002 (επί βασιλείας του οίκου των εκσυγχρονιστών) ήδη είχαμε καλύψει αυτή την αύξηση. Το έτος 2010 οι αυξήσεις των εκπομπών σύμφωνα με εκτιμήσεις θα έχουν φτάσει το 39%. Και έτσι θα οδηγηθούμε στο ταμείο. Δηλαδή τεράστια πρόστιμα ή την «αγορά ρύπανσης» (άλλο φρούτο κι αυτό) προς δόξαν του νεοφιλελευθερισμού και δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) που τόσο πιστά τον υπηρετούν, υπό την υψηλή καθοδήγηση της ΕΕ και τη σκέπη των ΗΠΑ.