Τέσσερα χρόνια μετά τον νόμο 2874 του ΠΑΣΟΚ, που έκανε ακόμα πιο ευέλικτο το χρόνο εργασίας και έδινε επιπλέον δυνατότητες στην εργοδοσία για τη διευθέτησή του, καθώς και την αύξηση του αριθμού των απολύσεων που οι επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν σε μηνιαία βάση, το Εργασιακό και ο χρόνος εργασίας ξαναμπαίνουν στο στόχαστρο. Το περίεργο είναι ότι κυβέρνηση και εργοδότες ισχυρίζονται υποκριτικά ότι ο συγκεκριμένος νόμος «απέτυχε να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας» και γι' αυτό πρέπει να αλλάξει... Λες και ο 2874 είχε γίνει, για να ενισχυθεί η απασχόληση και όχι να προσαρμοστεί η εργατική δύναμη στις νέες ανάγκες της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Ο Π. Παναγιωτόπουλος ισχυρίστηκε ότι «ήρθε ο καιρός για νέες ρυθμίσεις» και έκανε σαφές ότι για να επιτευχτεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας «πρέπει να προχωρήσουμε σε μέτρα»... Μάλιστα, ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ έθεσε γενικότερο ζήτημα οργάνωσης του χρόνου εργασίας και ευθέως ζήτησε να εφαρμοστούν οι διατάξεις της αντίστοιχης ευρωπαϊκής οδηγίας. Μια οδηγία, η οποία αυτό το διάστημα βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης και ρητά προβλέπει εργάσιμη βδομάδα 65 ωρών και διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε ετήσια βάση!

Μπροστά σε αυτή την πρόκληση, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμφώνησε σε νέο αντεργατικό «διάλογο», δικαιολογώντας τη στάση της ότι δήθεν χρειάζεται να γίνει προσπάθεια για μια «εθνική συμφωνία για την ανάπτυξη». Ετσι η συμπαιγνία στήθηκε. Οι εργοδότες έθεσαν τις αξιώσεις τους. Οι κοινωνικοί εταίροι προχωράνε στο διάλογο. Ενας διάλογος, που μικρή σημασία έχει πού θα καταλήξει, αφού έτσι και αλλιώς θα δώσει την απαραίτητη «νομιμοποίηση» στην κυβέρνηση να νομοθετήσει. Το σκηνικό του 2000 για το Εργασιακό και του 2002 για το Ασφαλιστικό επαναλαμβάνεται.

Την ίδια στιγμή εκδηλώνεται η επίθεση και στο Ασφαλιστικό. Το έγγραφο που πάσαρε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομίας στην ειδική τεχνική επιτροπή ΟΤΟΕ - Τραπεζών είναι βόμβα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των τραπεζοϋπαλλήλων. Αποδεικνύεται καθαρά η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη μείωση των παροχών και των συντάξεων, στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στην απαλλαγή των τραπεζών από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στα Ταμεία, αλλά και στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος με την ίδρυση Επαγγελματικού Ταμείου.

Μάλιστα, η κυβέρνηση θεμελιώνει την ανάγκη για τη δημιουργία Επαγγελματικού Ταμείου επειδή - όπως η ίδια ομολογεί - θα προκύψουν «απώλειες από την προσαρμογή και την εκλογίκευση των σημερινών παροχών με τα ισχύοντα του ΙΚΑ σήμερα». Στην πραγματικότητα, το έγγραφο αυτό, που τιτλοφορείται «Βασικές αρχές για την προσέγγιση του ασφαλιστικού προβλήματος των τραπεζών», είναι η εφαρμογή στην πράξη του νόμου 3029 που ψήφισε το 2002 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Νόμος που επιμόνως ζητά να εφαρμοστεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και η ηγεσία της ΟΤΟΕ.

Υπενθυμίζεται ότι ο συγκεκριμένος νόμος, μεταξύ άλλων, ορίζει την ένταξη των ειδικών Ταμείων των τραπεζών στο ΙΚΑ μέχρι το 2008 και επιβάλλει τη σταδιακή μείωση των συντάξεων. Ειδικότερα, το ποσοστό αναπλήρωσης από 80% μειώνεται στο 70% σταδιακά. Ο ίδιος αυτός νόμος ορίζει τους κανόνες για τη δημιουργία των Επαγγελματικών Ταμείων με βάση το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Οι «διαμαρτυρίες» των στελεχών της ΠΑΣΚΕ, αλλά και της ΟΤΟΕ, είναι μόνο για το «θεαθήναι». Ο κ. Αλογοσκούφης τηρεί πιστά το νόμο Ρέππα. Ολα τ' άλλα είναι φτηνά κόλπα στα πλαίσια του δικομματικού παιχνιδιού. Και σε αυτό το παιχνίδι που έχει στηθεί στις πλάτες τους δεν πρέπει να τσιμπήσουν ούτε οι τραπεζοϋπάλληλοι ούτε οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.