Πώς μπορεί να έχει περάσει στη φαντασία σας, μέσα από τις λαϊκές φυλλάδες, αν διαβάζετε τέτοιες, μια ντίβα του θεάτρου, ας πούμε; Σαν μια κυρία που ζει μέσα στο σατέν και στις παραξενιές, έτσι δεν είναι; Σαν μια κυρία, που κανένας δεν τολμάει να της χαλάσει χατίρι. Σαν μια κυρία που, ανάμεσα στα άλλα, όταν της γυαλίσει κάποιος νεαρός τον ρίχνει στο κρεβάτι της. Παλαιομοδίτικα πράγματα, δηλαδή, που δεν ενδιαφέρουν κανένα. Ισως, μόνο, κάποιες γερασμένες κυρίες της Εκάλης!

Αυτή η γνωστή φιλολογία, η οποία πόρρω απέχει από την αλήθεια, έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στον κινηματογράφο. «Η Τελευταία λέξη της Τζούλια», είναι μια ακόμα τέτοια μεταφορά. Μια μεταφορά που, ειλικρινά, δεν προσθέτει τίποτα. Και ας παίζουν σε αυτή αξιόλογοι ηθοποιοί, ας έχουν ξοδευτεί αρκετά χρήματα, ας έχει στολιστεί με αρκετό λούστρο η ταινία, ας την έχει γυρίσει ο Ιστβαν Ζάμπο (Μεφίστο). Το αποτέλεσμα είναι μια άψυχη, πληκτική ιστορία. Μια ιστορία σαν αυτές, που διαβάζανε, τα άμυαλα κοριτσόπουλα, παλιά στα «βίπερ». Μια ιστορία, που μόνον τα βόρεια προάστια μπορούν να την υπερασπιστούν!

Παίζουν: Ανετ Μπένινγκ, Τζέριμι Αϊρονς, Μπρους Γκρίνγουντ.