Η ταινία ισχυρίζεται ότι ασχολείται με τα «ηθικά διλήμματα» που, έτσι ή αλλιώς, θα αντιμετωπίσουν όλα τα νεαρά άτομα, κάποια στιγμή στη ζωή τους. Τα διλήμματα ανάμεσα στη φιλία και την ευθύνη, ας πούμε. Μπορεί να είναι και έτσι. Ομως, εμείς «διαβάσαμε» τελείως διαφορετικά την ταινία. Σε αυτό μας «βοήθησε» και η καθημερινή ειδησεογραφία, που φτάνει από την Αμερική. Οταν κάποιος νεαρός Αμερικάνος, για παράδειγμα, μπαίνει με το οπλοπολυβόλο του σε ένα σχολείο, και όποιον πάρει ο Χάρος!

Εμείς, λοιπόν, είδαμε μια νεολαία, που μεγαλώνει μέσα στη βία και στα ναρκωτικά. Μέσα στη γενική αδιαφορία. Πουθενά στην ταινία δεν είδαμε γονείς, δασκάλους. Κάποιον τελικά, που να ενδιαφέρεται, να παρακολουθεί, να προβλέπει...

Μια ομάδα μαθητές, για να τιμωρήσουν ένα χοντρό νεαρό τύπο, ο οποίος πλακώνει όποιον του πάει κόντρα στο σχολείο, μπαίνουν σε μια βάρκα και κυλάνε μαζί της σε ένα ποτάμι. Θέλουν να του δώσουν ένα «γερό μάθημα»! Σε κάποια στιγμή, όμως, παίζοντας ένα «παιχνίδι», ο χοντρός τραμπούκος βρίσκεται στο νερό και πνίγεται. Τα υπόλοιπα παιδιά, όπως είναι φυσικό, πανικοβάλλονται. Στον πανικό τους αποφασίζουν να θάψουν το πτώμα και να κρατήσουν γερά το μυστικό τους. Μόλις, όμως, φτάσουν στην πόλη, δυο από τα παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μετά από εσωτερικές διεργασίες, είναι και ερωτευμένα μεταξύ τους, εξομολογούνται την αλήθεια στους γονείς του πνιγμένου.

Αυτή είναι η ιστορία. Και αν την περιορίσουμε στην απόφαση των δυο παιδιών να αναλάβουν την ευθύνη τους, αθετώντας το λόγο τους και προδίδοντας, τρόπον τινά, τους φίλους τους, που άλλα είχαν συμφωνήσει μαζί τους, θα είναι μια μικρή «θρησκευτική» ιστορία. Μια μικρή νατουραλιστική ηθογραφία, με πολύ λίγο ενδιαφέρον. Αν, όμως, κανείς δει την ταινία σαν μια ακτινογραφία του βίαιου και έρημου τοπίου της αμερικανικής κοινωνίας, τότε οι πράξεις των παιδιών παίρνουν άλλη διάσταση και άλλη αξία. Και εμείς αυτό κάναμε. Είδαμε μια κοινωνία προβληματική, που γεννάει και μεγαλώνει προβληματικά παιδιά. Τα οποία προβληματικά παιδιά, αντιγράφοντας τους προβληματικούς μεγάλους, καταλήγουν και ετούτα εύκολα στο έγκλημα.

Απ' αυτή τη σκοπιά η ταινία παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον. Τα πιτσιρίκια, όλα τα πιτσιρίκια, στέκονται με άνεση και μεγάλη εξοικείωση μπροστά στο φακό. Παρότι η ιστορία διαδραματίζεται σε πολύ μικρούς χώρους, δε σε κουράζει καμία στιγμή. Αντίθετα, αυτοί οι στενοί χώροι, διευκολύνουν το σασπένς της ταινίας και σε παρασύρουν να θέλεις να την παρακολουθήσεις μέχρι το τέλος. Γευόμενος, στο μεταξύ, τους άφθονους χυμούς της πολύ καλής σκηνοθεσίας.

Παίζουν: Ρόρι Κάλκιν, Ράιαν Κέλι, Σκοτ Μέκλογουιτς, Τρέβορ Μόργκαν, Κάρλι Σρέντερ, Τζοζ Πεκ.