Αν συνεχιστούν με τους ίδιους ρυθμούς οι εξαγορές και συγχωνεύσεις μεγάλων επιχειρήσεων και δεν ανατραπεί η πορεία της «νέας τάξης πραγμάτων», οι λαοί των 5 ηπείρων της Γης θα γίνονται ολοένα και πιο πολύ έρμαιο των πολυεθνικών εταιριών, που θα ελέγχουν παγκοσμίως την παραγωγή και τον πλούτο και θα «αναβοκατεβάζουν» κυβερνήσεις
Πώς θα είναι αλήθεια ο κόσμος σε λίγα χρόνια, που στις 5 Ηπείρους του πλανήτη Γη θα κυριαρχεί ένας μικρός αριθμός πολυεθνικών ομίλων; Μήπως αυτός ο μικρός αριθμός των πολυεθνικών ομίλων - που θα μετριέται στα δάχτυλα των δύο χεριών - θα είναι στην ουσία οι πραγματικοί κυβερνήτες του κόσμου, που θα ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις (επιλογής τους) σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης; Και τι θα γίνει, άραγε - αν τελικά και όταν φτάσουμε σ' αυτό το σημείο ΜΗΔΕΝ - στην περίπτωση που οι επικεφαλής αυτών των πολυεθνικών ομίλων «δεν τα βρουν» μεταξύ τους στο πολιτικοοικονομικό μοίρασμα της Γης; Ποια θα είναι η τύχη των λαών του κόσμου, όταν οι κυρίαρχοι πολυεθνικοί όμιλοι εταιριών, προσπαθήσουν να λύσουν τις διαφορές τους, με βάση το νόμο της ζούγκλας;
Τα παραπάνω ερωτήματα, γίνονται μέρα με τη μέρα όλο και πιο επίκαιρα, καθώς είναι βέβαιο πως - με το γοργό ρυθμό που γίνονται οι εξαγορές και συγχωνεύσεις πολυεθνικών κολοσσών σε πλούσιες και φτωχές χώρες - δε θα αργήσει το πλήρωμα του χρόνου που ο πλανήτης μας θα βρεθεί σ' αυτό το σημείο ΜΗΔΕΝ. Στο σημείο δηλαδή που οι λαοί της Γης, δε θα υφίστανται μόνο τις γνωστές συνέπειες της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε λίγα μονοπώλια (μονοπωλιακές τιμές, παραπέρα υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους κλπ.) αλλά και όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται η σύγκρουση κολοσσών, που δημιουργούνται με τις αποκαλούμενες και σαν «μεγασυγχωνεύσεις».
Δείγμα γραφής για τους πολυεθνικούς ομίλους - γίγαντες που ιδρύονται ή βρίσκονται υπό ίδρυση με εξαγορές και συγχωνεύσεις, αποτελούν και τα στοιχεία που έχει συλλέξει και παρουσιάζει σήμερα ο «Ρ» από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και τον οικονομικό κυρίως Τύπο. Σύμφωνα λοιπόν με τις παραπάνω πηγές, τους τελευταίους μήνες, πραγματοποιήθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη τα «παζάρια» για εξαγορές και συγχωνεύσεις μεταξύ πολυεθνικών επιχειρήσεων σε τομείς - κλειδιά της παγκόσμιας και παγκοσμιοποιούμενης οικονομίας. Δηλαδή στην παραγωγή και τις υπηρεσίες ή το εμπόριο όπλων και οπλικών συστημάτων, τροφίμων, ποτών, καπνού, πετρελαίου, τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες κλπ.
Ιδού και τα τεκμήρια:
Στον τομέα της αεροναυπηγικής βιομηχανίας και διαστημικής τεχνολογίας- που συνδέεται άμεσα και με το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα - είχαμε πριν δύο χρόνια το «γάμο του αιώνα» με τη συγχώνευση της Μακ Ντόναλντ Ντάγκλας και της Μπόινγκ. Η συγχώνευση αυτή, έγινε με την απορρόφηση της πρώτης από τη δεύτερη, παρά την αντίδραση του διευθυντηρίου των Βρυξελλών που αν και αρχικά διαπίστωνε (και σωστά) ότι η Μπόινγκ αποκτά δεσπόζουσα θέση στην παγκόσμια αγορά και έτσι θίγεται ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», στη συνέχεια η Κομισιόν υποχώρησε και δέχτηκε ή αναγκάστηκε να δεχτεί την «ντε φάκτο» συγχώνευση των δύο αμερικάνικων πολυεθνικών στον τομέα αεροναυπηγικής σε ένα ενιαίο κολοσσό. Λίγους μήνες μετά τη συγχώνευση αυτή, ακολούθησαν οι αεροπορικές επιδρομές των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, που κατανάλωσαν χιλιάδες τόνους πυραύλων και βομβών στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και τα κεφάλια απλών Γιουγκοσλάβων πολιτών στο όνομα προστασίας των «ανθρώπινων δικαιωμάτων»!
Στα δύο τελευταία χρόνια, εντάθηκαν και συνεχίζονται οι προσπάθειες για την ενίσχυση της «συνεργασίας» ή «συμμαχίας» των ευρωπαϊκών πολυεθνικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στον τομέα αεροναυπηγικής με επιμέρους εξαγορές και συγχωνεύσεις. Ομως, οι Αμερικάνοι, εντείνουν τις προσπάθειές τους για τον πλήρη έλεγχο στον ιδιαίτερα «ευαίσθητο» και στρατηγικής σημασίας κλάδο της αεροναυπηγικής και διαστημικής τεχνολογίας, με εξαγορές ή «συνεργασίες» των αμερικάνικων κολοσσών με αντίστοιχες εταιρίες της Ευρώπης και της Ιαπωνίας.
Στα πλαίσια αυτά, εντάσσονται και οι παρακάτω τρεις ειδήσεις που μετέδωσαν πριν λίγες μέρες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, που μας πληροφορούσαν:
Πρώτον, ότι οι εταιρίες DASA και Northrop Grumman, βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις. Στα σχετικά τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων, επικαλούμενα ανακοίνωση των δύο εταιριών, ανέφεραν πως «η γερμανική Daimler Chrysler Aerospace AG (DASA) και η αμερικανική Northrop Grumman Corp. βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για ενδεχόμενη συνεργασία στον τομέα της αμυντικής τεχνολογίας».
Δεύτερον, ότι η Μπόινγκ (που πριν δύο χρόνια απορρόφησε τη Μακ Ντόναλντ Ντάγκλας) προσπαθεί τώρα να επεκτείνει τα «πλοκάμια» και στη γιαπωνέζικη αεροναυπηγική βιομηχανία, επιδιώκοντας έτσι να εδραιώσει την κυριαρχία της στις παγκόσμιες αγορές με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σύμφωνα με τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, «ο ιαπωνικός κολοσσός στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας Mitsubishi Heavy Industries επιβεβαίωσε δημοσιεύματα του ιαπωνικού Τύπου για διαπραγματεύσεις με την αμερικανική Boeing με στόχο τη συμμαχία των δύο εταιριών στους τομείς της αεροναυπηγικής και διαστημικής τεχνολογίας».
Τρίτον, τα σχέδια επιχειρηματικών συνεργασιών που επιδιώκει ο γερμανοαμερικανικός όμιλος εταιριών Daimler Chrysler με εταιρίες της Mitsubishi. Οπως μετέδωσαν πρόσφατα από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, «ο πρόεδρος της γερμανο-αμερικανικής Daimler Chrysler, Γιούεργκεν Σρεμπ, ανακοίνωσε ότι η εξαγορά από την εταιρία του 34% της ιαπωνικής Mitsubish Motors είναι δυνατόν να ανοίξει το δρόμο σε επιχειρηματικές συνεργασίες με άλλες εταιρίες της Mitsubishi, συμπεριλαμβανομένου πιθανώς και του τομέα αεροδιαστημικής».
Αν μέχρι και πέρσι, οι σημαντικότεροι «γάμοι» μεταξύ πολυεθνικών επιχειρήσεων (με εξαγορές και συγχωνεύσεις) καταγράφηκαν στους τομείς της αεροναυπηγικής και διαστημικής τεχνολογίας, των τραπεζών, των τηλεπικοινωνιών και των φαρμακοβιομηχανιών, το τελευταίο διάστημα κυριαρχεί ο «πόλεμος» μεταξύ των πολυεθνικών για τον έλεγχο της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Αυτό είναι κάτι που επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων και του παγκόσμιου οικονομικού Τύπου, που αναφέρονται σε εξαγορές και συγχωνεύσεις πολυεθνικών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, αφορούν τον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Ενδεικτικές από αυτή την άποψη είναι οι παρακάτω ειδήσεις του τελευταίου μήνα - όπως μεταδόθηκαν από τα διεθνή πρακτορεία ή δημοσιεύτηκαν στον Τύπο - που μας πληροφορούν ότι:
Τέλος, να αναφέρουμε ότι στο «παγκόσμιο χωριό» συνεχίζεται ακάθεκτα ο χορός των ιδιωτικοποιήσεων κρατικών επιχειρήσεων, των εξαγορών και των συγχωνεύσεων, «στρατηγικών συμμαχιών ή συνεργασιών», σε όλους τους κλάδους και τομείς της οικονομίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε εξέλιξη βρίσκονται τα παζάρια:
Ο κατάλογος με τις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων - πολυεθνικών και μη - που έγιναν μέχρι σήμερα και αυτών που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι ατέλειωτος. Το σίγουρο όμως, είναι ένα. Οτι στη λεγόμενη «παγκοσμιοποιημένη» ή «νέα οικονομία», ενισχύεται η σύμφυση κράτους και μονοπωλίων τόσο σε κρατικό όσο και σε διακρατικό επίπεδο και ενισχύεται ανεξέλεγκτα η εξουσία του κεφαλαίου.
Το πόσο μεγάλοι είναι οι κίνδυνοι, που συνεπάγεται αυτή η εξέλιξη, μας τα εξηγεί με πολύ απλά λόγια ο Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο (τόμος 1ος) που σημείωνε: «Με το ανάλογο κέρδος το κεφάλαιο γίνεται θαρραλέο. Με 10% γίνεται σίγουρο και μπορεί να ριχτεί παντού. Με 20% ζωηρεύει. Με 50% γίνεται θετικά παράτολμο. Με 100% ποδοπατάει κάθε ανθρώπινο νόμο. Με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που δε ριψοκινδυνεύει να το κάνει ακόμη και με τον κίνδυνο της καρμανιόλας»...
Αν λοιπόν, πάρουμε υπόψη τις ίδιες τις ανακοινώσεις των πολυεθνικών εταιριών που μας πληροφορούν ότι τα κέρδη τους στο πρώτο τρίμηνο του 2000 αυξάνονταν με διψήφιο και τριψήφιο αριθμό ενώ ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό 2% ως 6%, είναι φανερό πως - μεθυσμένοι από το ποτό της κερδοσκοπικής ασυδοσίας αλλά και της πολιτικής εξουσίας που ασκούν πια - δε θα διστάσουν να διαπράξουν το μεγαλύτερο έγκλημα προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
Βέβαια οι στοχεύσεις του κεφαλαίου και η πορεία υλοποίησης των σχεδίων του δεν εξαρτάται μόνο από τους εκπροσώπους του. Η φύση των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, η ακολουθούμενη πολιτική που στέλνει στο περιθώριο όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες, ο κλιμακούμενος εξανδραποδισμός των λαϊκών μαζών, τα όλο και οξύτερα αδιέξοδα που διαμορφώνονται σε όλους τους τομείς της οικονομικοκοινωνικής ζωής, ανεξάρτητα από τη φάση που σήμερα περνάει το μαζικό λαϊκό κίνημα, είναι το έδαφος πάνω στο οποίο θα ανθίσει η λαϊκή αντίσταση, για να μπει φραγμός στα άνομα και εφιαλτικά, για τους λαούς, σχέδια της οικονομικής ολιγαρχίας.