“Η βασική διαπάλη που ισχύει σήμερα στο φοιτητικό κίνημα είναι αν το κίνημα θα τραβήξει το δρόμο της οπισθοδρόμησης ή το δρόμο της προόδου για αλλαγή συσχετισμών συνολικά στην κοινωνία”, τόνισε ο Θέμης Γκιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, μιλώντας χθες σε εκδήλωση της Οργάνωσης στη Νομική Σχολή της Αθήνας για το φοιτητικό κίνημα.

Πάνω σ' αυτό το ζήτημα της διαπάλης και των δυο δρόμων που ανοίγονται, ανέπτυξε την ομιλία του για το “τι φοιτητικό κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα”.

“Σήμερα υπάρχει μια σοβαρή επίθεση στα δικαιώματα των νέων ανθρώπων και υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα σ' αυτή την επίθεση και στην απάντηση του φοιτητικού κινήματος”, είπε ο Γραμματεάς της ΚΝΕ περιγράφοντας ταυτόχρονα τα φαινόμενα κρίσης που εμφανίζονται στο κίνημα (αδιαφορία των φοιτητών για φοιτητικές συνελεύσεις, αδράνεια φοιτητικών συλλόγων κ.ά.), αλλά και τους ενόχους. “Οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία σήμερα στο φοιτητικό κίνημα, φροντίζουν ώστε να μη γίνεται καμιά συζήτηση για τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν τους φοιτητές, τη ζωή τους και την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο πανεπιστήμιο”, εξήγησε και πρόσθεσε ότι αν δεν αλλάξει αυτός ο συσχετισμός δύναμης, δηλαδή αν δεν μειωθεί η δύναμη των παραπάνω δυνάμεων τα κρισιακά φαινόμενα θα συνεχίσουν να υπάρχουν στο κίνημα.

Απαντώντας στα ψευτοεπιχειρήματα με τα οποία η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ και οι παρατάξεις τους προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών, όπως για παράδειγμα το ότι “θα χάσουμε το τρένο της Ευρώπης” και “θα μείνουμε πίσω”, είπε ότι με τα ίδια επιχειρήματα υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις τις αντιδραστικές αλλαγές και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, γιατί κι εκεί υπάρχουν αντιδράσεις. Είπε ακόμα ότι το επιχείρημα πως δήθεν οι αναδιαρθρώσεις θα χτυπήσουν την ανεργία, είναι έωλο κι έφερε το παράδειγμα της Αγγλίας, όπου έχουν συνδεθεί από πιο παλιά τα πανεπιστήμια με τις απαιτήσεις των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, η ανεργία δεν μειώθηκε. Ενώ έφερε και παραδείγματα από τη χώρα μας για να εξηγήσει ποιος ευθύνεται πραγματικά για την ανεργία: Για την ανεργία π.χ. των νηπιαγωγών φταίνε οι ίδιοι που δεν ξέρουν πώς να “συμπεριφερθούν” στα παιδιά ή το κράτος που κλείνει τους παιδικούς σταθμούς...;

Το κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει σήμερα το φοιτητικό κίνημα και να μπει στο επίκεντρο τη συζήτησης των φοιτητών, είπε ο Θ. Γκιώνης, είναι ο ρόλος που θα παίζει η επιστήμη , και ποια θα είναι η προοπτική των φοιτητών ως αυριανών εργαζομένων. Γιατί όπως εξήγησε, η επιστήμη δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τη λαϊκή ευημερία κι όχι για να αβγαταίνει τα κέρδη της η πλουτοκρτατία . Εφερε δε, μερικά τέτοια παραδείγματα διαστρέβλωσης του χαρακτήρα της επιστήμης: τους νομικούς που μαθαίνουν να βγάζουν τις απεργίες των εργαζομένων παράνομες, τους οικονομολόγους που μαθαίνουν να αποθεώνουν τον ανταγωνισμό και καλούν ουσιαστικά τους ανθρώπους να περάσουν στο βασίλειο της ζούγκλας, να αποδεχτούν τη λογική “το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό” κ.ά.