που δέχτηκε η αστική τάξη. Μπροστά

στα μάτια της συντελέστηκε ο γάμος της

εργατικής τάξης με την άνοιξη.

2. Μόνο στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς

καταλαβαίνεις τι θα πει δεύτε λάβετε φως,

αυτή είναι η δική μας εξόδιος ακολουθία.

3. Πρωτομαγιά είναι η φωτεινή εσχατολογία

του 21ου αιώνα.

4. Ποίηση και Πρωτομαγιά. Στην ώρα του έφτασε το γράμμα από τον τρυφερό Θάνο Κωνσταντινίδη:

«Αγαπητέ μου Γιώργο Κακουλίδη,

Γνωρίζοντας τον θαυμασμό σου για τον Μίλτο Σαχτούρη, καθώς έρχεται ο Μάης, σου θυμίζω αριστουργηματικό σχετικό κείμενό του.

Ισως σου χρειαστεί για το "Ριζοσπάστη".

"Κάποτε ο Μάης ήταν ιδιαίτερος μήνας των ποιητών, όταν οι ποιητές ήταν υμνητές των λουλουδιών. Μετά την υπερρεαλιστική επανάσταση, οι ποιητές δεν έχουν ιδιαίτερο μήνα για να υμνήσουν, υμνούνε όλους τους μήνες. Κι όμως υπάρχουν συνδετικοί κρίκοι στις λέξεις: Μάης - Ποιητές. Οι ποιητές σκορπίζουν το αίμα τους σ' αυτή την πολύτιμη τρέλα που τους κατακαίει. Η εργατική τάξη σκορπίζει το πολύτιμο αίμα της για την καταξίωση δικαιωμάτων της. Το κόκκινο, λοιπόν, είναι το κυρίαρχο χρώμα που φωτίζει και τους δύο: Εργάτες και ποιητές. Κι είναι ακόμα σκοτεινός ο Μάης από ύπουλες αστένειες. Βαθύ, ύπουλο, μαύρο, απροσδόκητο και ανεξιχνίαστο. Κι είναι ακόμα βαρύς από το πολύτιμο πένθος του γένους στις 29 του Μάη 1453.

Τι άλλο να πω;"»

5. Η παρουσία της Πρωτομαγιάς διαλύει

κάθε ιδέα περί χαμένης άνοιξης.

6. Η έμμονη ιδέα της Πρωτομαγιάς εμφανίζεται

μέσα από τα φυλλώματα της άνοιξης είναι ο εξάγγελος της επανάστασης.

7. Πρωτομαγιά είναι το κορυφαίο συνώνυμο της

επανάστασης. Είναι το σώμα του εξεγερμένου

Ζαγρέα Διονύσου που το αίμα του

μας αρπάζει και μας κατακαίει.

8. Πρωτομαγιά είναι η έμμονη ιδέα μιας

κοινωνικής επανάστασης που, αντίθετα με

την ανθοφορία της, η παρουσία της είναι

ανεπαίσθητη.

9. Μαζί μας είναι και οι μέτοικοι Βαλκάνιοι

Ασιάτες και Αφρικανοί, που αποτελούν την

ύστατη ανθοφορία της πόλης. Ερχονται

από τον Αγιο Παντελεήμονα, το Γκάζι

τα Χαυτεία και την πλατεία Βάθης.

10. Την Πρωτομαγιά εμφανίζεται πάντα ο επαναστάτης βιβλιοπώλης Γιώργος Μακρής αυτός που πίστευε πως ακόμα και η καταστροφή και η θνητότητα της μορφής των όντων περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ολοκλήρωσης της ζωής. Σ' αυτόν τον αυτόχειρα χρωστάμε το ποίημα που έγραψε μίαν άνοιξη: Τα κόκκινα σύννεφα

προμηνύοντας άνεμο,

το κόκκινο χωνί του γραμμοφώνου μου...

Εγώ ο γέρος βιβλιοπώλης κι άρρωστος χωρίς

αξίωση ούτε που σκέφτομαι τίποτα, ο Θεός

να μας φυλάει πούλησα μια αντίκα Βενετίας

στον κύριο λοχαγό και ο κύριος λοχαγός,

ο Θεός να τον έχει καλά.

Εγώ γέρος βιβλιοπώλης, άνθρωπος εγώ

χωρίς μεγάλες γνώσεις δεν έχω ανάγκη

να πάω σε συμβολαιογράφο ούτε φοβάμαι

πια. Γέρος κι άρρωστος ανεβαίνω με

τα κόκκινα σύννεφα και πάω.

11. Πανταχού παρούσα η σημειολογία

των δρόμων της Αθήνας στην

Πρωτομαγιά και η διάταξη

των εργατών μέσα της με τα θραύσματα

του ίδιου αέναου λόγου.

12. Πρωτομαγιά χωρίς τον Γιάννη Ρίτσο;

Οχι. Οχι βέβαια, αρκεί να κοιτάξεις

στα μάτια τους νεολαίους και είναι

μέσα τους ακέραιος όπως πάντα.