Ο συνδυασμός επαναλαμβάνεται κι η συνταγή παλιά... Οι γλυκανάλατες παραινέσεις του ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού στη βάση του απορριφθέντος σχεδίου του συνοδεύονται από την παρέμβαση της πρωτοεμφανιζόμενης υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Λόρας Κένεντι. Πίσω απ' αυτό το κατ' ουσία σκηνικό υπόγειων διαδρομών παρουσιάζεται η νέα προσπάθεια εγκλωβισμού των Κυπρίων στη μέγκενη των ευρω-ατλαντικών συμφερόντων. Το σκοπίμως μπερδεμένο κουβάρι Τουρκίας - Τουρκοκυπρίων - «κουβαλητών» διατηρείται ως πρόσχημα και όχημα προώθησης αυτών των συμφερόντων.

Στην πραγματικότητα το πολιτικο-στρατιωτικό σύμπλεγμα εξουσίας της Τουρκίας διατηρώντας άρρηκτους δεσμούς με τον ευρω-ατλαντισμό ΗΠΑ-ΕΕ, προσδοκά ότι θα εισπράξει τα αργύρια επέκτασής της στο Αιγαίο και τη Θράκη έστω και για λογαριασμό κυρίως του ιμπεριαλισμού των Γιάνκηδων. Κατά τα άλλα... το ευρωατλαντικό εμπόριο όπλων ανθεί κι η Τουρκία είναι ένας από τους καλύτερους πελάτες μαζί με την Ελλάδα. Αλλωστε εδώ βρίσκεται και η κυριότερη πλευρά. Ωστόσο η υπόθεση της Κύπρου καλύπτει και την εξόχως σημαντική γεωστρατηγική πλευρά. Το μεγάλο ζήτημα ελέγχου της Μέσης Ανατολής και από κοντά του ελέγχου της Κασπίας. Κοινό τους γνώρισμα είναι η οσμή του πετρελαίου και κοινός τους άξονας είναι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της ευρύτερης περιοχής. Αυτός ο άξονας ξεκινά από τη Λευκωσία και καταλήγει στη Θράκη σε ευθεία παράλληλη γραμμή από τα τουρκικά παράλια. Βασική του προϋπόθεση είναι ο καθολικός του έλεγχος, η ανοιχτή υπαγωγή του στο ΝΑΤΟ, δηλ. στην ευρω-ατλαντική συμμαχία ΗΠΑ-ΕΕ, δηλ. στην επικυριαρχία των Γιάνκηδων. Ολο το συνεχές αλισβερίσι του κυπριακού προβλήματος που όλο αρχίζει και ποτέ δεν τελειώνει, βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με αυτό το αξονικό σενάριο. Γι' αυτό κι η χρόνια επίλυση του Κυπριακού θα έχει ΝΑΤΟική σφραγίδα. Θα έλεγε πιθανά κανείς ότι αυτό είναι μόνο ένα σενάριο και τίποτα άλλο. Σύμφωνοι.

Μόνο που αν κοιτάξουμε την τελευταία δεκαετία, θα δούμε ότι η κατ' ουσία ανεξέλεγκτη έλευση της νέας ιμπεριαλιστικής καπιταλιστικής τάξης γίνεται στη βάση ποικίλων αλληλοσυγκρουόμενων σεναρίων. Η δυσκολία επίτευξης αυτού του σεναρίου βρίσκεται στην ουσιαστική αλλά όχι μόνη πλευρά της αντίδρασης των Κυπρίων σε συνδυασμό με αυτή του ελληνικού λαού. Το ζήτημα επομένως είναι πώς αυτή η αντίδραση θα αναπτυχθεί διεθνικά και θα μετεξελιχθεί σε ενιαία λαϊκή αντίσταση.

Το ευρω-ατλαντικό σενάριο ξεδιπλώνεται με τη νέα έλευση της Αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών. Ο κύκλος επαφών και ανήλιων συζητήσεων γνωστός: Αγκυρα, Αθήνα, Λευκωσία, Βρυξέλλες, Λονδίνο. Βλέπει κανείς να συμπεριλαμβάνονται όλες οι πλευρές με το δικό τους πολιτικό βάρος. Στη Λευκωσία για να καμφθεί η αντίσταση. Στην Αθήνα για να ζητηθεί η συμβολή στην προσπάθεια κάμψης της Κύπρου. Στην Αγκυρα για να επιβεβαιωθεί η συμβολή του στρατοκρατικού γκαουλάιτερ. Στο Λονδίνο για να ληφθούν υπόψη οι απαιτήσεις του κατόχου της στρατιωτικής βάσης στην Κύπρο. Στις Βρυξέλλες για να επιβεβαιωθεί η συμφωνία των δυο πόλων του ευρω-ατλαντισμού: Συμβούλιο του ΝΑΤΟ και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο κύκλος αυτός καταλήγει στην τράπεζα διαβουλίων της Ουασιγκτόνας για τις τελικές εκτιμήσεις. Ετσι, για να... μην ξεχνιόμαστε.