Ακόμη ένα χτύπημα στην πολιτιστική κληρονομιά επιφέρει η κυβέρνηση μέσω του νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «για τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Συγκεκριμένα, στο Αρθρο 21 αναφέρεται ότι σε περίπτωση ανεύρεσης αρχαιοτήτων κατά τη διάρκεια κατασκευής του έργου, η Αρχαιολογική Υπηρεσία «υποχρεούται εντός αποκλειστικής προθεσμίας εξήντα (60) ημερών να υποδείξει τρόπους συνέχισης των εργασιών ή/ και να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες για τη διαφύλαξη των αρχαιοτήτων». Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή αν σε 60 μέρες δε γίνουν αυτά, το Δημόσιο θα υποχρεούται να δώσει στους ιδιώτες παράταση «ίση με την καθυστέρηση που προκλήθηκε από τη μη συμμόρφωση της αρμόδιας Αρχαιολογικής Υπηρεσίας». Επιπλέον, ο ιδιώτης θα δικαιούται «ν' αναζητήσει την ανόρθωση κάθε θετικής ζημίας που τυχόν υπέστη από την καθυστέρηση».

Ο ισχύων αρχαιολογικός νόμος προβλέπει πως σε περίπτωση που τα ευρήματα το απαιτούν, η Αρχαιολογική Υπηρεσία οφείλει μέσα σε δύο μήνες να παραπέμψει το θέμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο με τη σειρά του πρέπει να γνωμοδοτήσει εντός επιπλέον δύο μηνών και να ακολουθήσει η Υπουργική Απόφαση. Δηλαδή, γίνεται λόγος για 4 μήνες που στην πράξη είναι ακόμη περισσότεροι, αφού η Αρχαιολογική Υπηρεσία - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρχαιολόγων και εργαζομένων όλων των ειδικοτήτων - δεν επαρκεί σε προσωπικό και υποδομές να καλύψει τις ήδη υπάρχουσες μεγάλες ανάγκες.

Επιπλέον, ο αρχαιολογικός νόμος ορίζει, πως ακόμη κι αν αποφασιστεί η κατάχωση των ευρημάτων, αυτά πρέπει πρώτα να τεκμηριωθούν (φωτογράφιση κλπ.) και να γίνει λεπτομερής έκθεση με αναλυτική καταγραφή των ευρημάτων. Είναι μια πρόβλεψη που ειδικά από την πείρα των «μεγάλων» και των ολυμπιακών έργων κατέστη ...«επιστημονική φαντασία».

Πολύ περισσότερο, που στην περίπτωση των εν λόγω «συμπράξεων» του νομοσχεδίου, ο χρονικός περιορισμός των 60 ημερών χαρακτηρίζεται ως «αποκλειστικός»... υπό την «απειλή» των χρονοδιαγραμμάτων του έργου και της «αποζημίωσης» του ιδιώτη. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πρακτικά αδύνατον να διαφυλαχτεί οτιδήποτε βρεθεί στα έργα της «σύμπραξης», ακόμη κι αν υποτεθεί ότι οι κατά τόπους Εφορείες αρχαιοτήτων παρατήσουν κάθε άλλη εργασία τους.

Τέλος, το εν λόγω άρθρο του νομοσχεδίου δεν αφήνει, ουσιαστικά, περιθώρια αλλαγής της χωροθέτησης του έργου, αφού η Αρχαιολογική Υπηρεσία καλείται να υποδείξει τρόπους συνέχισης του έργου ή/ και να διαφυλάξει αρχαιότητες. Η δεύτερη περίπτωση μπορεί και να περιλαμβάνει όρους τροποποίησης μιας μελέτης, δηλαδή η Αρχαιολογική Υπηρεσία θα πρέπει να κάνει και αυτό μέσα σε 60 μέρες.

Στο φόντο της γενικότερης κυβερνητικής πολιτικής για εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και ιδιωτικοποίηση της διαχείρισής της, το άρθρο 21 του νομοσχεδίου για τις «συμπράξεις» θα σημάνει νέο «πογκρόμ» - μετά από αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων - στις αρχαιότητες.