Ωραία, λοιπόν. Καλό το αίτημα: Να γράψουμε περισσότερα στοιχεία από την παράσταση «Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις». Ας αρχίσουμε απ' την άρνηση: Να μην τολμήσουμε μια κριτική αποτίμηση. Αλλου δουλιά. Δική μας η πρόκληση: Γιατί η παράσταση μετά την παρουσίασή της στη Μονεμβασιά πήρε το δρόμο για τις γειτονιές του κόσμου; Γιατί ξανά για τον Ρίτσο; Τυπικά αφορμή έδωσε το 10χρονο από το θάνατό του. Αλήθεια είναι μόνο πως ζητούσαμε την αφορμή. Και πως χαρήκαμε όταν μάθαμε πως το σωματείο «Πολιτιστική Παρέμβαση» άνοιξε για τα καλά τα πανιά του. Ηδη μαθαίνουμε πως δουλεύεται κι ο Βάρναλης.

Κάποιοι, λοιπόν, επιμένουν. Για μία έξω από εμπορευματικές σχέσεις ανάγνωση, κατανόηση, βίωση, ακόμα και διδαχή. Ο Ρίτσος έδωσε το υλικό. Την ευθύνη να το παρουσιάσει ανέλαβε η «Πολιτιστική Παρέμβαση» κι ο «Ριζοσπάστης» δε θα μπορούσε παρά να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια, υιοθετώντας αυτό που τα ίδια τα παιδιά της παράστασης αναφέρουν: «Ο ποιητικός, ο αγωνιστικός και ανθρώπινος δρόμος του Γ. Ρίτσου δεν έχει σύνορα και δεν μπορεί να χωριστεί σε κατηγορίες. Η πορεία αυτή είναι αδιαίρετη. Κανείς δεν μπορεί να προσεγγίσει τον Ρίτσο από τη μια πλευρά, χωρίς να συνδεθεί με τις άλλες. Η κάθε μια και όλες μαζί κλείνουν μέσα τους όλες τις ομορφιές και όλες τις αξίες της ζωής που βρήκαν την ολοκλήρωσή τους σ' αυτόν τον σπουδαίο άντρα της άγριας και περήφανης Μονεμβασιάς. Τον ποιητή που έμελλε να γίνει ο ποιητής του λαού μας».

«Αυτόν τον ποιητή, τον άνθρωπο, αυτό το παιδί της ανάγκης και της θύελλας, τον ποιητή της τελευταίας προ ανθρώπων εκατονταετίας θέλουμε να τιμήσουμε. Αυτόν τον Ανθρωπο Ποιητή θέλουμε να τιμήσουμε, που σήκωσε ο ίδιος χέρι - χέρι με το λαό μας το σταυρό του, σε όλους τους τόπους των μαρτυρίων και των βασανιστηρίων της μετεμφυλιακής Ελλάδας και έμεινε όρθιος, αλύγιστος, ασυμβίβαστος, γιατί όλα αυτά που βίωσε στη μακρόχρονη δημιουργική του πορεία ήταν συνειδητή επιλογή ζωής».

Τα κείμενα, λοιπόν, που ακολουθούν δεν είναι άλλο από Γιάννης Ρίτσος έτσι όπως ο ίδιος παρουσιάζεται μέσα από την παράσταση, που με τη σειρά της υπακούει στο «πίσω από τα πράγματα κρύβομαι για να με βρείτε,/ αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,/ Θ' αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,/ Θα σμίγουν τα χνάρια των χεριών μας».

Είχαμε την τύχη να είμαστε στη Μονεμβασιά στην πρώτη παρουσίαση. Μας άρεσε αυτή η χρονολογική παρουσίαση του ποιητή μέσα από τον ίδιο του το στίχο. Μας άρεσε και το δέσιμο όλου αυτού του υλικού με μουσική. Μας άρεσε ο τρόπος που σκηνοθετήθηκε κι ο τρόπος που αποδόθηκε. Δυστυχώς, στο χαρτί όλα αυτά δε μεταφέρονται. Επιλέξαμε να παραθέσουμε αποσπάσματα, έτσι όπως με ρυθμό πολυβόλου περνούν απ' τη σκηνή. Στο χέρι του αναγνώστη να αναζητήσει την παράσταση σε κάποιον από τους σταθμούς του ταξιδιού της. Αξίζει!