Μια εξαιρετική, «ποιητική» μυσταγωγία χορού και μουσικής πρόσφερε η παράσταση στο Ηρώδειο του «Cloud Gate Dance Theatre» της Ταϊβάν. Ενα πρωτόγνωρο για το ελληνικό κοινό, ολότελα διαφορετικό ακόμα και από άλλα ασιατικά, χορευτικό συγκρότημα, που διασώζει και «υμνεί» τις πανάρχαιες ασιατικές χοροθεατρικές παραδόσεις και τη θεματική «μυθολογία» τους, αλλά και στηρίζει την αντοχή τους στο χρόνο, με την αφομοίωση και εκφραστικών στοιχείων του σύγχρονου διεθνούς χορού. Αφομοίωση που δεν αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά, το ήθος, τη «φιλοσοφία» που γέννησε αυτή τη χορευτική παράδοση.

Με μοναδικό «σκηνικό» αντικείμενο, τη στρωμένη με αμέτρητη ποσότητα, χρυσίζοντα στο φως των προβολέων, αναποφλοίωτου μαύρου ρυζιού, σκηνή του Ηρωδείου, οι θεατές μυήθηκαν σε μια «τελετουργία». Μια τελετουργία, με τα κορμιά των χορευτών σε αργόσυρτη, αδιάκοπα ρέουσα, κυκλική κίνηση - όπως της γης, των κύκλων της φύσης και της ανθρώπινης ζωής - πάνω σε αμέτρητους κόκκους του ρυζιού - συμβόλου της γης που επί χιλιετίες παλεύει μαζί της ο άνθρωπος, σπέρνοντας και καρπίζοντάς τη. Με τα κουδουνάκια στο πάνω άκρο των ραβδιών των χορευτών να σημαίνουν απαλά, θυμίζοντας τη μακραίωνη παράδοση των περιπλανώμενων ασκητών - δασκάλων της βουδιστικής «νιρβάνας» περί της γαλήνης της ψυχής. Με «θεία» παραδοσιακά τραγούδια της καυκασιανής Γεωργίας, ως «γέφυρα» μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Και, τέλος, με το κυκλικό σάρωμα του ρυζιού, ως συμβόλου του αέναου κύκλου της Γης, της ζωής, της ανθρωπότητας.