Με τις κατηγορίες «θρασύτητα κατά της αρχής» και «πρόκληση ή διέγερση σε διάπραξη πλημμελήματος ή κακουργήματος» καλούνται να παρουσιαστούν σήμερα ενώπιον του ανακριτή στο Αίγιο, τα στελέχη των αγροτών στην ευρύτερη περιοχή της Αιγιάλειας, Θανάσης Χελάκης, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Αιγίου και στέλεχος της ΠΑΣΥ και Θανάσης Λαπαναΐτης, γραμματέας του Αγροτικού Συλλόγου Αιγίου, επίσης στέλεχος της ΠΑΣΥ. Με ανάλογες κατηγορίες καλούνται στον ανακριτή, την ίδια μέρα, τα αγροτικά στελέχη Κώστας Κερκουλάς και Θανάσης Παπαλεωνιδόπουλος. Παρεμπιπτόντως, και οι τέσσερις είναι μέλη και στελέχη του ΚΚΕ. Τα «αμαρτήματά» τους αφορούν στην οργάνωση των αγώνων των αγροτών τον Φλεβάρη του 2004, αλλά και το Γενάρη του 2005 με αιτία τη μη καταβολή της επιδότησης του ελαιολάδου στο σύνολο της παραγωγής της περιόδου 2002 - 2003 όπως τη δικαιούνταν - η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε είχε δεσμευτεί τρεις φορές για την καταβολή της επιδότησης και ισάριθμες φορές είχε αθετήσει την υπόσχεσή της - αλλά και τη γενικότερη αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης (πρώην και νυν) και της ΕΕ που με έμμεσο, αλλά βίαιο τρόπο, έχει στόχο να εξοβελίσει τους μικρούς και μεσαίους αγρότες από τα χωράφια τους.

«

Ο λύκος τρίχα αλλάζει, γνώμη δεν αλλάζει», λέει μια λαϊκή παροιμία. Σε ό,τι αφορά την αστική Δικαιοσύνη και κάποιες διαδικασίες της φαίνεται πως τα απομεινάρια μιας παλιάς εποχής εξακολουθούν να υπάρχουν. Στην κλήση που παραδόθηκε στους δύο συνδικαλιστές, μετά από αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη, το ύφος και η σύνταξη του κειμένου θυμίζει μετεμφυλιακή περίοδο. Ιδού μια μικρή γεύση: «Κατηγορείσαι ως υπαίτιος του ότι στο Αίγιο στις 18/02/2004 τέλεσες τα κάτωθι εγκλήματα που τιμωρούνται με στερητικές της ελευθερίας ποινές (...) Στον ανωτέρω τόπο και χρόνο δημόσια διήγειρες άλλον σε διάπραξη πλημμελήματος και συγκεκριμένα περί ώρα 13.20 παρότρυνες 250 περίπου αγρότες να επιχειρήσουν να καταλάβουν το οδόστρωμα... ακόμη δε για να τονώσεις το ηθικό τους φώναζες τη φράση "ηθικόν;", εκείνοι δε απαντούσαν "ακμαιότατον" (...) Περί ώρα 18.00 της παραπάνω ημεροχρονολογίας παρότρυνες 50 περίπου αγρότες να επιχειρήσουν να καταλάβουν το οδόστρωμα της ιδίας ως άνω οδού απευθύνοντας προς αυτούς τις φράσεις "σύντροφοι πάμε να διώξουμε τους ασφαλίτες" (...)».

Εκείνη τη μέρα - το Αίγιο θύμιζε αστυνομοκρατούμενη πόλη άλλων εποχών, μέχρι κι ελικόπτερα της αστυνομίας είχαν επιστρατευτεί - ο Αστυνομικός Διευθυντής Αχαΐας Δημήτρης Καρράς με ύφος ...βασιλικού επιτρόπου παρουσίασε έγγραφο στους ελαιοπαραγωγούς, σύμφωνα με το οποίο «απαγορεύεται η συνάθροιση και πορεία στο οδικό δίκτυο της Αχαΐας για σήμερα (σ.σ. 18/02/2004)»!!! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε, προκειμένου να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των αγροτών, κατέφυγε σε ...μαθήματα «συμμετοχικής δημοκρατίας» με ρίψη δακρυγόνων, χημικών ουσιών και επιθέσεις με γκλοπ. Τη νύχτα της ίδιας μέρας, για την καλύτερη εμπέδωσή της, τα μαθήματα έγιναν ...ταχύρυθμα από τις ειδικές δυνάμεις των ΜΑΤ που εισέβαλαν στο χωριό Ακολη κι εξαπέλυσαν άγρια επίθεση με χημικά και ξύλο εναντίον αγροτών και κατοίκων. Ακολούθησε ανελέητο κυνηγητό, όπου τα ΜΑΤ δε δίστασαν να γκρεμίσουν πόρτα καφενείου και να ξυλοφορτώσουν τον ιδιοκτήτη της, προκειμένου ο τελευταίος να πειστεί και να παραδώσει αγρότες που είχαν καταφύγει εκεί για να προφυλαχτούν. Ενας αγρότης με ανοιγμένο κεφάλι και μια ιδιοκτήτρια περιπτέρου σε λιπόθυμη κατάσταση, εξαιτίας των δακρυγόνων και χημικών μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο...

Μάλιστα, λοιπόν. Οι αγρότες παραβίασαν ένα χουντικό έγγραφο - νόμο στις 18/02/2004 σύμφωνα με το οποίο «απαγορεύεται η συνάθροιση και πορεία στο οδικό δίκτυο της Αχαΐας». Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται, «σεμνά και ταπεινά», να πιάσει το νήμα ή μάλλον καλύτερα την κλήση που συντάχθηκε επί ΠΑΣΟΚ και να την επιδώσει σαν καλή κλητήρας στους αγωνιζόμενους συνδικαλιστές. Οσο για την επιλεκτική κλήση των δύο συνδικαλιστών - είχε προηγηθεί ομόφωνη απόφαση του Αγροτικού Συλλόγου Αιγίου - είναι ηλίου φαεινότερου, πως, αφενός, επιχειρείται η τρομοκράτηση των υπόλοιπων αγροτών και αφετέρου, ως πράξη εκδίκησης απέναντι στα πρόσωπα των ηγετών των αγροτών. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, παρά τις όποιες διώξεις, τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών, εξαιτίας αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής θα πολλαπλασιάζονται, προκειμένου η παραγωγή να συγκεντρωθεί σε λίγα χέρια, με φυσική συνέπεια την αγωνιστική αντίδρασή τους. Οσο οι τελευταίοι, έγκαιρα αντιληφθούν, πως απαιτείται συντονισμένη και μαζική δράση μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε μια προοπτική ανατροπής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγούν από τις κάθε λογής βδέλλες (μεγαλέμποροι, μεσάζοντες) που ρουφούν το αίμα και τους κόπους τους.