Ταυτισμένες απόλυτα με τα συμφέροντα της πλοιοκτήτριας εταιρίας του σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» ήταν οι καταθέσεις των ναυτεργατών, μελών τότε του πληρώματος του πλοίου, που συνεχίστηκαν και χτες στη δίκη για το τραγικό ναυάγιο, που διεξάγεται στην πολυαίθουσα του Εφετείου Αθηνών. Οι χτεσινές καταθέσεις ήταν τόσο εξώφθαλμα κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της εταιρίας, ώστε ο εισαγγελέας Παν. Μπρακουμάτσος, μετά την κατάθεση ενός καμαρότου, έθεσε ευθέως προς το δικαστήριο, θέμα αναξιοπιστίας του μάρτυρα.

Αξίζει να θυμίσουμε ακριβώς εδώ τη λεγόμενη «μαύρη λίστα» (μπλακ λιστ) με την οποία οι εφοπλιστές προσπαθούν να κρατήσουν τους ναυτεργάτες δεμένους χειροπόδαρα... Οπως επίσης ότι πολλοί από αυτούς που καταθέτουν υπέρ της πλοιοκτήτριας του ΣΑΜΙΝΑ, βρέθηκαν να είναι ιδιοκτήτες «ιπτάμενων δελφινιών» ή ακόμα και ταξί, ενώ όσοι δεν είχαν τέτοια... «τύχη» και παραμένουν εν ενεργεία, διστάζουν να μιλήσουν.

Συγκεκριμένα, χτες κατέθεσαν ο βοηθός φροντιστή (αποθηκάριος) Αγγελος Μιχόγλου και ο καμαρότος Σταύρος Τσαγαλάς. Στη διάρκεια των καταθέσεών τους κυριάρχησαν οι φράσεις «δε γνωρίζω», «δε θυμάμαι», ενώ όπου έδωσαν απάντηση έπεσαν σε αντιφάσεις από αρχικές τους καταθέσεις στον ανακριτή, αλλά και μεταξύ τους. Μάλιστα, ο καμαρότος έδωσε «καρμπόν» κατάθεση με άλλον συνάδελφό του της ίδιας ειδικότητας! Επίσης, οι δύο ναυτεργάτες ισχυρίστηκαν ότι τα σωστικά μέσα και το ίδιο το καράβι ήταν σε καλή κατάσταση και διάφορα παρόμοια. Ωστόσο, ερωτήματα εξακολουθεί να προκαλεί η συμπεριφορά του προέδρου του δικαστηρίου, Ν. Λεοντή, ο οποίος κατ' εξακολούθηση διακόπτει τους δικηγόρους της πολιτικής αγωγής (των ναυαγών και των συγγενών των θυμάτων) στην προσπάθειά τους να θέσουν ερωτήσεις, ενώ χαρακτήρισε το βοηθό φροντιστή, παρά το γεγονός ότι έπεσε σε σωρεία αντιφάσεων, ως «συγκροτημένο και σοβαρό μάρτυρα»...

Ομως, παρά τις προσπάθειες των δύο ναυτεργατών να «βγάλουν λάδι» την εταιρία, από τις καταθέσεις τους προέκυψε ότι στις καμπίνες που είχαν διαμορφωθεί κάτω από το γκαράζ σε χώρους που θα έπρεπε να ήταν στεγανά, μετά τη μετασκευή του πλοίου που ολοκληρώθηκε τον Ιούλη του 2000, δε διέμεναν μεν επιβάτες, όμως διέμενε όλο το κατώτερο πλήρωμα του πλοίου, δηλαδή πάνω από 40 ναυτεργάτες! Ενώ παραδέχτηκαν ότι αν έκλειναν οι υδατοστεγείς θύρες, το πλοίο δε θα βούλιαζε σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όμως θα πνίγονταν ποιος ξέρει πόσοι ναυτεργάτες. Μάλιστα, όπως είπε ο καμαρότος, «συνεχώς υπήρχαν παράπονα στις μεταξύ μας συζητήσεις που οι καμπίνες μας ήταν κάτω από το γκαράζ, γιατί πήγαινε το μυαλό μας ότι μπορούσαμε να πνιγούμε εκεί κάτω».