Στις 24-26 Ιούλη του 1997, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Φεστιβάλ της Πάτρας το Βαλκανικό Φόρουμ Μουσικής.

«Το συνέδριο έμεινε άναυδο όταν αναφερθήκαμε συνοπτικά στη συνεχή, μετά το 1790, ελληνική παράδοση λόγιας μουσικής, τουλάχιστον 200 ετών»(*).

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι η λόγια τούρκικη μουσική, όπως διδάσκεται σήμερα, έχει ζωή 60 ετών περίπου.

Ο Ελληνας μουσικός με υπερηφάνεια διαπιστώνει ότι η λόγια μουσική του προηγείται χρονικά από τις άλλες μουσικές των βαλκανικών χωρών. Αναρωτιέται, όμως, τόσα χρόνια γιατί η μουσική του δε βοηθήθηκε, δεν υποστηρίχτηκε, δεν αναγνωρίστηκε, δεν ηχογραφήθηκε.

Η νέα ελληνική μουσική έκφραση αρχίζει από τον Μάντζαρο, φτάνει στον Χρήστου και συνεχίζει δυναμικά στον 21ο αιώνα.

Σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού τι θα πράξει για τη λόγια ελληνική μουσική μας;

Οι μουσικοί δημιουργοί δεν είναι «κουραμπιέδες» και «ψευτόμαγκες». Το καλύτερο που θα μπορούσαν να πράξουν οι υπεύθυνοι του υπουργείου Πολιτισμού είναι να υποστηρίξουν ηθικά, υλικά, πρακτικά, τους μουσικούς δημιουργούς που συνεχίζουν τη λόγια ελληνική μουσική.

Θα το πράξουν;

* Περιοδικό «ΔΙΦΩΝΟ», Βαλκανικό Μουσικό Φόρουμ, του Γιώργου Λεωτσάκου