Οσο δυνατός κι αν ακούγεται ο ήχος από το νέο γύρο της κούφιας δικομματικής αντιπαράθεσης, το πράγμα δεν κρύβεται. Τα κόμματα που πρωταγωνιστούν στο «σκυλοκαβγά», γαβγίζουν για να κρύψουν τη συναίνεσή τους στο κύριο, στην κατεύθυνση και στην πορεία του τόπου. Κατά συνέπεια, όσο τα πράγματα δυσκολεύουν για τα λαϊκά στρώματα, οι υπαίτιοι θα αναζητούν διέξοδο σε ανούσιες αντιπαραθέσεις «περί όνου σκιάς». Το σκηνικό χαλάει το ΚΚΕ, που επιμένει, σε πείσμα των καιρών, να ορθώνει μέτωπο αντίστασης στους ισχυρούς και να αποκαλύπτει υπεύθυνους και αιτίες για τα δεινά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ που, σε αντίθεση με την πάγια προπαγάνδα του κεφαλαίου, έχει θέσεις και προτάσεις για τα λαϊκά προβλήματα, για το σήμερα και το αύριο και την προοπτική του τόπου. Το αν δε χωράνε οι θέσεις αυτές μέσα στην κυρίαρχη πολιτική, σε τίποτα δε μειώνει την ορθότητά τους, το αντίθετο μάλιστα. Το ΚΚΕ δικαιώνεται σε όλο το μήκος και πλάτος της πολιτικής του, μέσα από την κατάσταση που διαμορφώνεται και τις τάσεις που σηματοδοτούν το αύριο και το μέλλον. Το ίδιο θα γίνει και με την περιβόητη «εθελούσια έξοδο», την κατάπτυστη συμφωνία που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ. Η πλειοψηφία αυτή - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Α.Σ. (ΣΥΝ) - δούλεψε για να γίνουν πράξη οι αξιώσεις των μετόχων έτσι όπως διατυπώθηκαν από τον κ. Π. Βουρλούμη.

Σήμερα τα πράγματα παίρνουν το δρόμο της εφαρμογής. Στον ΟΤΕ οι εργαζόμενοι εξωθούνται προς τη «λύση» της εξόδου για να γλιτώσουν τα χειρότερα. Εντεχνη η καλλιέργεια της τρομοκρατίας σε συνδυασμό με το δέλεαρ για τα ευρώ - αντίτιμο της ένταξης στο αντεργατικό έκτρωμα. Η τακτική «κρύου και ζεστού» σε πλήρη εφαρμογή. Ολα για να αδειάσει ο ΟΤΕ από χιλιάδες εργαζόμενους, όλα για να έρθουν νέοι εργαζόμενοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις και να βρεθούν οι εναπομένοντες κάτω από μια αμείλικτη πρέσα εντατικοποίησης, και όχι μόνο. Στη ζυγαριά αξιολόγησης της συμφωνίας υπάρχει ήδη και ένα ακόμη βάρος που πέφτει στο μέτρημα. Πρόκειται για την προώθηση του «μοντέλου ΟΤΕ» στις άλλες ΔΕΚΟ για την «εξυγίανσή» τους. Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» με συγκεκριμένα κείμενα και με τη δημοσίευση της ανακοίνωσης του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανέλυσε τις επιπτώσεις της συμφωνίας, προσδιόρισε τον ταξικό αντιδραστικό της χαρακτήρα και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Η κίνηση για επέκταση της συμφωνίας στις άλλες ΔΕΚΟ δείχνει τα εξής:

Οι δυνάμεις που έδωσαν γην και ύδωρ στην εργοδοσία του ΟΤΕ, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να «περάσει» η συμφωνία στη συνείδηση των εργαζομένων και να ενταχτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (από τους έχοντες δικαίωμα) στις ρυθμίσεις της. Πάνε και για κέρδη στις προσεχείς αρχαιρεσίες των συνδικάτων. Να ξεκαθαρίσουμε ακόμα μια φορά ότι συμφωνίες σαν τη συγκεκριμένη, που δίνει αργύρια σε λίγους για να πάρει πίσω μονιμότητα και εργασιακές σχέσεις, δεν εξωραΐζονται με τίποτα. Είναι αντεργατική, αντιδραστική, απαράδεκτη. Είναι τόσο χρήσιμη για το κεφάλαιο, που, στις σημερινές συνθήκες της επίθεσης στην εργατιά, την επεκτείνουν σε χιλιάδες εργαζόμενους των άλλων ΔΕΚΟ. Πότε και πού μια καλή υποτίθεται ρύθμιση για εργαζόμενους επεκτάθηκε και σε άλλους κλάδους εργαζομένων; Ποτέ και πουθενά. Ας μην κουράζονται και ψάχνουν τα ξεφτέρια της συνδικαλιστικής «τριάδας». Οι κατακτήσεις είναι καρπός αγώνων, καρπός ταξικής πάλης και όχι επέκτασης «μοντέλων» τύπου ΟΤΕ. Επίσης, είναι εξαιρετικά χρήσιμη η πείρα από την εφαρμογή ανάλογων προγραμμάτων στις τράπεζες (ΕΘΝΙΚΗ, ΕΜΠΟΡΙΚΗ). Η μεγάλη άνοδος των κερδών τους υπογραμμίζει - κι από μια άλλη σκοπιά - το ποιος κερδίζει από τις «εθελούσιες εξόδους».

Τόσο για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ όσο και τους εργαζόμενους στις άλλες ΔΕΚΟ, άλλος δρόμος δεν υπάρχει από την αντίσταση στις αντεργατικές επιδιώξεις, τη μη νομιμοποίηση της συγκεκριμένης και κάθε άλλης παρόμοιας κατάπτυστης συμφωνίας. Τόσο τα άμεσα όσο και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζομένων απαιτούν να γίνει πράξη η θέση του ΚΚΕ για ακύρωση της κατάπτυστης συμφωνίας. Το έργο δεν είναι μονόπρακτο. Εχει πολλή δουλιά και δράση μέχρι που να γίνει πράξη. Πρώτο βήμα η μη ένταξη στη συμφωνία - πρώτα στον ΟΤΕ και στη συνέχεια όπου αλλού κληθούν οι εργαζόμενοι να γίνουν συνταξιούχοι μέσα από δώρα και πλασματικά χρόνια, για να απεμπολήσουν τις σταθερές εργασιακές σχέσεις για τους νέους εργαζόμενους.