Σωσίβια παλιά, ακατάλληλα και σάπια σκοινιά, βάρκες που δεν κατέβαιναν γιατί είχαν κολλήσει οι μηχανισμοί τους, ήταν μερικά μόνον από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα του σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», μέσα από τις μαρτυρίες των επιβατών, οι οποίοι στις 26 Σεπτέμβρη 2000 έζησαν τον εφιάλτη στη θάλασσα του Αιγαίου.

Ο ένας μετά τον άλλο, αυτοί που σώθηκαν, καταθέτουν στη δίκη που διεξάγεται στην πολυαίθουσα του Εφετείου Αθηνών και, με φωνή που τρέμει από τη συγκίνηση και μόνο στη μνήμη εκείνης της νύχτας, συνθέτουν την εικόνα του εγκλήματος. Οι ένοχοι για το τραγικό δυστύχημα είναι πολλοί. Οι εφοπλιστές, που είχαν το «σαπάκι», αλλά και οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, καθώς και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, που του επέτρεπαν να ταξιδεύει στις ελληνικές θάλασσες και να πάρει τελικά μαζί του 81 ψυχές.

Την κακή κατάσταση των σωστικών μέσων, καθώς και την απουσία οργανωμένου σχεδίου εγκατάλειψης του πλοίου σημείωσε στην κατάθεσή του, ο Μαρκ Λικμπίνσκι, Γερμανός τουρίστας, που εκείνο το βράδυ ταξίδευε με την έγκυο γυναίκα του και τον 4χρονο γιο του, με το «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». «Οταν έγινε η σύγκρουση, πήρα το παιδί και τη γυναίκα μου και ανεβήκαμε μία κλίμακα πάνω. Πήγαμε μόνοι μας στο κουτί με τα σωσίβια και πήραμε. Ηταν παλιά και δεν υπήρχαν παιδικά σωσίβια. Κανένας δεν ενημέρωσε για τίποτα, το πλοίο είχε βυθιστεί στο σκοτάδι», τόνισε ο Μ. Λικμπίνσκι και σημείωσε ότι αν δεν ήταν πιλότος, να έχει κάποια ανάλογη εκπαίδευση σε καταστάσεις κρίσης, δεν ξέρει αν θα είχαν σωθεί και οι τρεις από την οικογένειά του.

«Ντροπή και αγανάκτηση νιώθω, γιατί ένα μίλι από τη στεριά πνίγηκαν τόσοι άνθρωποι», αυτά ήταν τα λόγια του Νίκου Ροδίτη, επιβάτη του πλοίου, ο οποίος είναι και ανθυποπλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού. Οπως σημείωσε, «επικρατούσε πανικός, κανένας δεν έδωσε μια εντολή, για το τι γίνεται. Εμείς πέσαμε στο νερό στο "παραπέντε". Το δικό μου σωσίβιο δεν είχε ούτε λαμπάκι, ούτε σφυρίχτρα, ο ένας ιμάντας κόπηκε μόλις τον τράβηξα. Κολύμπησα πέντε ώρες, μέχρι να με πάρει κάποιο καΐκι, παρά λίγο να σκοτωθώ στα βράχια». Ανέφερε ακόμα ότι η βάρκα που επιχείρησε να κατεβάσει μαζί με κάποιους άλλους επιβάτες και ένα μέλος του πληρώματος δεν κατέβαινε, γιατί ήταν βαμμένοι οι πίροι και δεν έβγαινε από τη θέση της, ενώ τα «βαρελάκια» που πήγαν να ανοίξουν είχαν σπάσει τα σκοινιά συγκρατήσεως.

Στην κακή κατάσταση των σωστικών μέσων, αλλά και στην έλλειψη ενημέρωσης την ώρα του ναυαγίου στάθηκε στην κατάθεσή της και η Μαρία Ροδίτη, επιβάτης του πλοίου. Με φωνή που έτρεμε από την ταραχή, ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά, είπε: «Ενώ το πλοίο είχε πάρει κλίση, κάποιος από το πλήρωμα καθησύχαζε τον κόσμο στο σαλόνι ότι δεν έχει γίνει τίποτα!» Χθες, κατέθεσαν ακόμα ένας επιβάτης, μία γιατρός, μία νοσηλεύτρια και ένας οδηγός ασθενοφόρου από το Κέντρο Υγείας Πάρου.