Οι μάσκες από τις επιθέσεις της 7ης Ιουλίου και των τζούφιων επιθέσεων της 21ης Ιουλίου θρυμματίστηκαν πια. Η πρώτη γεύση που είχε λάβει η βρετανική κοινωνία και κατ' επέκταση όλη η υφήλιος από τις πρώιμες ανακοινώσεις του υπουργού Εσωτερικών Τσαρλς Κλαρκ ήταν αρκούντως πικρή. Ούτε όμως και αυτή δεν μπορούσε να προϊδεάσει για το δηλητήριο που επιφύλασσε η δημοσιοποίηση ολόκληρου του αντιτρομοκρατικού νομοσχεδίου.

Οι διατάξεις του τελευταίου αντιτρομοκρατικού νόμου, που αφορά άτομα, αλλά και επιχειρήσεις και το διοικητικό προσωπικό τους, καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, καθώς προσθέτει τουλάχιστον 200 θεματικές ενότητες της υφιστάμενης νομοθεσίας που ήδη χαρακτηριζόταν ως η πλέον δρακόντεια σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Νομοθεσία με χιλιάδες διατάξεις που έχει εισαχθεί αρχής γενομένης με την «Πράξη κατά της Τρομοκρατίας - 2000», πολύ νωρίτερα από την 11η Σεπτεμβρίου που υποτίθεται αποτέλεσε την αφορμή και συνεχίστηκαν με την «Αντιτρομοκρατική Πράξη για την Ασφάλεια και το Εγκλημα - 2001» και τέλος μόλις τον περασμένο Μάρτη με την «Πράξη για την Αστυνομία και την αντιμετώπιση του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος».

Κατ' αρχήν στο νέο αντι-τρομοκρατικό νομοσχέδιο επεκτείνεται ο ορισμός της τρομοκρατίας, περιλαμβάνοντας πια και «τη σοβαρή βλάβη σε άτομα ή ιδιοκτησία με σκοπό τον επηρεασμό ή τον εκφοβισμό της κυβέρνησης», περιλαμβανομένων και των διεθνών ή εγχώριων κυβερνητικών οργανισμών «ή των πολιτών με ιδεολογικό, πολιτικό ή θρησκευτικό στόχο».

Η πλέον προβεβλημένη και από το βρετανικό Τύπο διάταξη του νέου αντιτρομοκρατικού νομοσχεδίου είναι η διάταξη που επεκτείνει το χρόνο προφυλάκισης υπόπτων, χωρίς απαγγελία κατηγοριών, από 14 ημέρες σε 90 ημέρες. Εντούτοις, αναλόγως ή και περισσότερο ανατριχιαστική είναι η διάταξη που εισηγείται ακόμη και την επταετή κάθειρξη σε όσους υποπέσουν στο αδίκημα της δημοσίευσης δήλωσης ή της πρόκλησης άλλου προσώπου για τη δημοσιοποίηση δήλωσης, ενώ είναι σε θέση να γνωρίζουν ή να πιστεύουν ή να «έχουν σοβαρούς λόγους να πιστεύουν» ότι οι πολίτες είναι «πιθανόν να το αντιληφθούν ως μία άμεση ή έμμεση ενθάρρυνση ή άλλης μορφής πρόκληση στη διάπραξη, προετοιμασία ή πρόκληση τρομοκρατικών πράξεων». Και «το να κάνεις μία δήλωση που εγκωμιάζει την τρομοκρατία» αποτελεί εξίσου έγκλημα. Πρόκειται για τη διάταξη που μεσούντος του θέρους μας είχε προετοιμάσει η βρετανική κυβέρνηση περί «λίστας ανάρμοστων συμπεριφορών», δηλαδή αυτών που θεωρούνται απαράδεκτες για τη βρετανική κυβέρνηση και αφορούν «όλους τους μη Βρετανούς πολίτες, στη Βρετανία ή στο εξωτερικό. Που χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο, όπως τη συγγραφή, παραγωγή, έκδοση ή διακίνηση υλικού ή που κάνουν δημόσιες ομιλίες ή κηρύγματα ή διατηρούν δικτυακούς τόπους για να απειλήσουν τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια».

Επιπλέον «αφορούν εκείνους που χρησιμοποιούν μια υπεύθυνη θέση, όπως αυτή του δασκάλου, ή του ηγέτη κοινότητας ή συλλόγου νεολαίας, για να εκφράσουν απόψεις που υποδαυλίζουν, δικαιολογούν ή εξυμνούν την τρομοκρατική βία προς όφελος συγκεκριμένων ιδεών ή που επιχειρούν να υποκινήσουν άλλους σε τρομοκρατικές πράξεις. Παράλληλα, αφορούν εκείνους που υποδαυλίζουν άλλες εγκληματικές πράξεις ή ζητούν να υποκινήσουν άλλους σε εγκληματικές πράξεις ή να καλλιεργήσουν το μίσος που μπορεί να οδηγήσει σε ενδοκοινοτική βία στη Βρετανία». Για το λόγο αυτό δημιουργείται και βάση δεδομένων με άτομα απ' όλο τον κόσμο που έχουν επιδείξει τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές. Σε αυτήν θα έχουν πρόσβαση υπηρεσίες που ελέγχουν την είσοδο στη Βρετανία.

Σε αυτή την εκτρωματική διάταξη δεν υπάρχει ούτε καν ορισμός της «εξύμνησης της τρομοκρατίας», καθώς και ότι δεν υφίσταται η ανάγκη για απόδειξη της πρόθεσης. Οπως προκύπτει, είναι «άσχετο» εάν η δήλωση ή ανακοίνωση σχετίζεται με «τη διάπραξη, την προετοιμασία ή την πρόκληση τρομοκρατικών ενεργειών» και πολύ περισσότερο εάν σχετίζεται με τρομοκρατική πράξη που όντως έχει λάβει χώρα. Και πώς ορίζεται ότι οι «πολίτες» πιθανώς «είναι σε θέση να αντιληφθούν»; Φυσικά δεν ορίζεται... Συνεπώς, σε οποιονδήποτε εναντιώνεται στην κατοχή του Ιράκ και στη βρετανική συνέργεια σε αυτή και στηρίζει το δικαίωμα του ιρακινού λαού να αντισταθεί μπορεί να του αποδοθούν κατηγορίες. Εξάλλου, επιπροσθέτως της κατάθεσης του νέου αντιτρομοκρατικού νόμου στη βρετανική Βουλή, ο υπουργός Εσωτερικών έδωσε και λίστα με οργανώσεις όπου επιπλέον 15 εντάσσονται στην «τρομοκρατική λίστα» που ήδη περιλαμβάνει 25 ξένες οργανώσεις και 14 ιρλανδικές. Στις 15 νέες είναι και δύο οργανώσεις, η Ανσάρ Αλ Ισλάμ και η Τζαΐς Ανσάρ αλ Σούνα, που αν και κατά τις βρετανικές και αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις θεωρούνται παρακλάδια της «Αλ Κάιντα», οι ίδιες οι οργανώσεις δεν το έχουν αποδεχτεί ποτέ, αλλά έχουν εξαπολύσει καίριες επιθέσεις εναντίον των κατοχικών δυνάμεων.

Επίσης, άτομα θα θεωρούνται αυτομάτως ένοχα εάν παρευρίσκονται σε κάποιο μέρος, οπουδήποτε στον κόσμο όπου υπάρχει «κέντρο εκπαίδευσης τρομοκρατών», ασχέτως εάν λαμβάνουν μέρος στην εκπαίδευση ή έχει υπάρξει κάποια τρομοκρατική ενέργεια. Τέλος, ίσως η πιο φρικαλέα καθώς ουσιαστικά φωτογραφίζει συγκεκριμένες χώρες ή το αντιπολεμικό κίνημα - «έγκλημα» που μάλιστα τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη - θεωρείται η κατοχή ή η παραγωγή ραδιενεργών ή σχάσιμων υλικών, η καταστροφή μίας πυρηνικής εγκατάστασης ή ενός οχήματος που μεταφέρει πυρηνικά υλικά. Ενώ και η εκδήλωση πρόθεσης καταστροφής πυρηνικής εγκατάστασης ή η παραβίαση «περιοχής που θεωρείται προστατευόμενη» θεωρούνται πια εγκληματικές ενέργειες.

Εννοείται ότι το νομοσχέδιο έχει προκαλέσει σάλο. Πλέον χαρακτηριστικό είναι ότι η εφημερίδα «Ιντιπέντεντ» την επομένη της δημοσιοποίησης, στην πρώτη σελίδα δημοσίευσε φωτογραφία από τοίχο κελιού φυλακής, με 90 μουντζούρες να συμβολίζουν τις ημέρες προφυλάκισης και ανακρίσεων των υποδίκων χωρίς να ξέρουν τις κατηγορίες που τους βαρύνουν και σημειώνοντας «η αυταρχική επανάσταση των Νέων Εργατικών συνεχίζεται»...