Από την κατάθεση του Σπυρ. Πασσάκου, υποπλοιάρχου (εκείνο το βράδυ είχε υπηρεσία στο θάλαμο επιχειρήσεων), προκύπτει ότι ο χρόνος - ρεκόρ, κατά τον οποίο βούλιαξε το πλοίο, αποτελεί απόδειξη ότι ήταν πλωτό φέρετρο. Οπως τόνισε, στις 10.20 μ.μ. επικοινώνησε μαζί τους ο ασυρματιστής του «ΣΑΜΙΝΑ», που είπε: «Το πλοίο προσέκρουσε στις Πόρτες, έχει πάρει νερά στο μηχανοστάσιο, έχει πάρει κλήση και να σταλεί βοήθεια για εγκατάλειψη του πλοίου...». Στη συνέχεια, επικοινώνησε το πλοίο με το θάλαμο άλλες δύο φορές στις 10.25 και στις 10.32 μ.μ., που ήταν και η τελευταία. Οπως είπε ο ασυρματιστής: «Είναι η τελευταία φορά που επικοινωνώ μαζί σας. Το πλοίο βουλιάζει. Φεύγω και εγώ...».

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ στις 10.20 τη νύχτα είχε αρχίσει η εγκατάλειψη του πλοίου, μέχρι και τις 12 τα μεσάνυχτα, από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας δε δινόταν καμία πληροφορία και μιλούσαν για κανονική αποβίβαση επιβατών σε παραπλέοντα σκάφη... Οπως προέκυψε από τις χθεσινές καταθέσεις, πέντε χρόνια μετά το ναυάγιο, ακόμα δεν υπάρχει στη δικογραφία το ημερολόγιο συμβάντων του θαλάμου επιχειρήσεων.

Στις καταθέσεις έγινε λόγος για την αργοπορία του κρατικού μηχανισμού, αλλά και για την κακή κατάσταση των σωστικών μέσων. Στη βάρκα νούμερο 7, που επιχείρησε να καθαιρέσει, μαζί με άλλους επιβάτες, αναφέρθηκε ο ναυαγός Νικ. Καρίμαλης. Οπως σημείωσε, τα γρανάζια της βάρκας ήταν γεμάτα μπογιά και είχαν φρακάρει. «Η βάρκα αυτή είχε να πέσει χρόνια. Αν είχε χρησιμοποιηθεί πρόσφατα, θα είχε φύγει. Ομως έμεινε πάνω στο πλοίο», σημείωσε.

Την αδελφή του Βενετία Κούκη και την ανιψιά του Καλλιόπη 16 ετών, έχασε στο ναυάγιο ο Κων. Χονδροκούκης, ο οποίος, στην κατάθεσή του, αναφέρθηκε στους αγώνες που έχουν κάνει οι φορείς της Ικαρίας, διεκδικώντας καλύτερες συγκοινωνίες.