• «Η ανταγωνιστικότητα είναι υπόθεση όλων».
• «Ζητάμε την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας».
• «Ανάληψη δράσης, αυτό είναι το μήνυμα».
• «Το κοινωνικό σύνολο μπορεί και πρέπει να ευαισθητοποιηθεί στη βάση ότι η ανταγωνιστικότητα μας αφορά όλους και είναι προς το συμφέρον του καθ' ενός».
• «Πρέπει να βοηθήσουμε το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων» και «τελικός στόχος είναι η υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας».

Οι παραπάνω φράσεις - «κλειδιά», από τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες η ηγεσία του ΣΕΒ, περιγράφουν τις βασικές επιδιώξεις του «Ανοιχτού φόρουμ για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη», που θα πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία των μεγαλοβιομηχάνων στις 5 και 6 του Δεκέμβρη. Πρόκειται για μια ακόμη προσπάθεια ανατροπής της δυσαρέσκειας που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - βιομηχάνων. Αυτό το ομολόγησε - εμμέσως πλην σαφώς - και ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος. Παρουσιάζοντας τα απώτερα σχέδια των διοργανωτών του φόρουμ, ο αντιπρόεδρος του ΣΕΒ, επισήμανε ότι με αυτό το διήμερο δεν είναι δυνατό να ανατραπεί μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από συμφωνίες σε αρκετά σημεία, αλλά - παρ' όλα αυτά - καθυστέρηση στη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας». Ωστόσο ο ΣΕΒ θεωρεί ότι μπορεί να βοηθήσει «με ισχυρό τρόπο»...

Είναι, όμως, φανερό ότι η προσδοκία των μεγαλοβιομηχάνων δεν περιορίζεται, ούτε μάλλον χαρακτηρίζεται από την πίεση και ενεργοποίηση των φιλικών δυνάμεων προς την «ανταγωνιστικότητα» - κόμματα, πολιτικούς, επιχειρηματίες, εργατοσυνδικαλιστικές ηγεσίες - που την υμνούν («ελέω» ΕΕ) από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κύριος στόχος είναι να καμφθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις, να καλλιεργηθεί σ' αυτό που λέγεται «κοινή γνώμη» ότι η «ανταγωνιστικότητα» - η ενίσχυση των επιχειρήσεων με κάθε τρόπο και κόστος με ταυτόχρονη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης - δεν είναι απλά ένας καταναγκαστικός μονόδρομος στην οικονομική και κοινωνική πολιτική, αλλά και μια επιλογή που πρέπει να αποτελεί επιθυμία κάθε εργαζόμενου, άνεργου, αυτοαπασχολούμενου, μικρού ΕΒΕ, συνταξιούχου, γενικά «όλων». Γι' αυτό και στους περίπου 120 ομιλητές συγκαταλέγονται από την «κυρία Λισαβόνα», την Μ. Ροντρίγκεζ (ειδική σύμβουλο της ΕΕ για την ατζέντα της Λισαβόνας, που θεωρείται η «αρχιτέκτονας» της ομώνυμης στρατηγικής), μέχρι τεχνοκράτες, δάσκαλοι, καθηγητές, εκπρόσωποι συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων, ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ θα απευθυνθεί πρόσκληση συμμετοχής «στην πλατιά διαστρωμάτωση της ελληνικής κοινωνίας».

Ο Δ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι η σχετική συζήτηση θα ξεκινήσει από το τι είναι «ανταγωνιστικότητα», αλλά με τις αναφορές του στη στρατηγική της Λισαβόνας και στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων έκανε σαφές ότι δε θα αφεθούν περιθώρια «παρερμηνείας» και η στόχευση των συζητήσεων είναι δεδομένη:

• «Να αναδείξει την απλή αλήθεια ότι η ανταγωνιστικότητα συμφέρει όλους μας, γιατί η βελτίωσή της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να "φτάσουμε την Ευρώπη" - οπότε όλοι έχουμε ρόλο να παίξουμε σε μία στράτευση που οφείλει να είναι πανεθνική και όλοι θα αντλήσουμε οφέλη από την επιτυχία».
• «Να καταλήξει σε έστω λίγα, αλλά πρακτικά και δομημένα συμπεράσματα, που θα τυγχάνουν της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης».

Εξάλλου, υπάρχει πρόβλεψη και για τους... «αντιρρησίες». Μία από τις 8 συνολικά «ομάδες εργασίας» έχει σαν αντικείμενο την «εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων» και ένα υποθέμα έχει σαν ζητούμενο: «Η αντίσταση στην αλλαγή. Ποιες ομάδες ανθίστανται στις μεταρρυθμίσεις και με ποιο τρόπο θα υπερνικηθούν οι αντιστάσεις αυτές χωρίς να πάρουν συγκρουσιακό χαρακτήρα;».

Για να γίνει αυτό, πρέπει προηγουμένως οι εργαζόμενοι, όσοι αντιστέκονται στην ιδέα της «ανταγωνιστικότητας» - μέσω ενίσχυσης της κυριαρχίας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου - να συμφιλιωθούν με την ιδέα νέων θυσιών για το... «κοινό καλό». Γι' αυτό και ο επιστημονικός διευθυντής του «Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών» (ΙΟΒΕ), Τ. Πολίτης, επισήμανε ότι ένα από τα ζητήματα που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι «οι αποφάσεις που λαμβάνονται και με κοινωνικά κριτήρια δε θα πρέπει να πλήττουν την ανταγωνιστικότητα».

Χαρακτηριστική για το σκοπό των μεγαλοβιομηχάνων είναι και η θεματική «ατζέντα». Βάση είναι η «ανταγωνιστικότητα» και ορισμένοι από τους άξονες: Μακροοικονομικό πλαίσιο, δημοσιονομική προσαρμογή, «ριζικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα», κατεύθυνση των διαθέσιμων πόρων σε «αποδοτικές δραστηριότητες», επαγγέλματα που πρέπει να απελευθερωθούν, εκπαιδευτικό σύστημα και ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, ο ρόλος των κατώτατων μισθών στην... ανεργία, αντιστάθμιση της ταχείας αύξησης του κόστους εργασίας, η προστασία του περιβάλλοντος να μη λειτουργεί αρνητικά για την ανταγωνιστικότητα, μέτρηση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος.

Στο πλαίσιο του «φόρουμ» θα παρουσιαστεί πανελλαδική έρευνα για το πώς βλέπουν οι πολίτες την «ανταγωνιστικότητα», ενώ λειτουργεί και ιστοσελίδα στο ίντερνετ.