Μια πολύ έξυπνη σύνθεση του Ν. Μάκλεοντ από το 1962, μας ζητάει να κάνουμε ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις. Παίζουν τα λευκά.

Λευκά: Ρθ1, Βα1, Πζ5, Πθ2, Ιγ4, Αη6 (6)

Μαύρα: Ργ2, Αβ4, Στρ. α3, ε2, ε3 (5)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρζ1, Βδ2, Αγ1 (3)

Μαύρα: Ρα8, Στρ. β7, β6, β5 (4)

Το ισχυρό μας πρόβλημα είναι του ΒΟΝ ΟΛΖΧΑΟΥΣΕΝ από το 1913 και το ΜΑΤ πρέπει να το κάνουν τα λευκά σε (3) τρεις κινήσεις.

Λευκά: Ρβ7, Βε3, Ιγ7, Ιβ5, Αα6, Αα5, Στρ. α2, δ4 (8)

Μαύρα: Ργ4, Ββ4, Ιε2, Ιζ4 (4)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ΜΑΤ σε (2) δύο κινήσεις. Πολύ καλό το «κλειδί» 1. Ια8! με απειλή 2. Ιβ6Χ, επίσης η κίνηση δίνει ευκαιρία για σαχ του μαύρου, καθώς και τη «θυσία» του αξιωματικού «α5». Ομως, αν 1... Βε7+ τότε 2. Ιβγ7 (καλύπτει το σαχ του μαύρου και αποκαλύπτει ταυτόχρονα σαχ με το λευκό αξιωματικό...) + και ματ! Αν 1... ΒΧΑ 2. Ββ3+ματ!

Η λύση του ισχυρού:

Στο «τριάρι» του Φόδερτζιλ παρατηρούμε τη σχετική αξία των κομματιών, η οποία αυξομειώνεται ανάλογα με την καλή ή την κακή τοποθέτησή τους. Η απόλυτη αξία των μαύρων κομματιών 5+3+3+5+=16 μονάδες, δεν έχουν τη δύναμη να αποκρούσουν το «μοναχικό» λευκό αξιωματικό! 1. Αθ5 α5 2. Αε8~ 3. Αβ5+ματ! Αν 1... η3 2. Αζ3 κλπ. Αν 1... Ιζ7 ή Ιζ6 2. ΑΧΙ κλπ.