Στον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής και στον τομέα της Πρόνοιας αναφέρθηκε, ανάμεσα στα άλλα, στην παρέμβασή του για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2006 ο Ειδικός Εισηγητής του ΚΚΕ Νίκος Γκατζής. Ο βουλευτής του Κόμματος ανάμεσα στα άλλα τόνισε:

Ο Προϋπολογισμός του 2006 και στον τομέα της Πρόνοιας επιβεβαιώνει τον αντιλαϊκό του χαρακτήρα. Μιας και μέσω του Προϋπολογισμού δίνεται παραπέρα ώθηση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και στον τομέα της Πρόνοιας, γενικότερα της κοινωνικής πολιτικής, έχοντας ως μπούσουλα τις αποφάσεις της Λισαβόνας για μείωση του δημόσιου τομέα, για συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών για Πρόνοια, γενικότερα για κοινωνική πολιτική.

Η μελέτη των στοιχείων του Προϋπολογισμού επιβεβαιώνει τη βασική εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Πρόνοια σαν πολιτική επιλογή έχει καταργηθεί, αλλά και σαν έννοια έχει απαλειφθεί, όχι τυχαία, γι' αυτό χρησιμοποιούνται τα περί «κοινωνικής φροντίδας» ή «κοινωνικής αλληλεγγύης», δηλαδή για στήριξη από μεριάς του κράτους μόνο αυτών που είναι στα όρια εξαθλίωσης. Από κει και πέρα, η οικογένεια αφήνεται στην ευθύνη των μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Δε θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά, γιατί αυτά είναι τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετεί η κυβέρνηση, αυτήν την πολιτική που είναι βαθιά ταξική υπηρετεί και ο Προϋπολογισμός για το 2006. Τα κέρδη εκτινάσσονται στα ύψη, η ανεργία και η υποαπασχόληση αυξάνεται, 2,3 εκατ. Ελληνες ζουν κάτω από τα όρια φτώχειας, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στο χώρο της υγείας και της ασφάλισης μεγεθύνονται, ενώ η κερδοφορία τους είναι στις πρώτες θέσεις. Την ίδια στιγμή, οι δαπάνες για την Πρόνοια βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις στην Ευρώπη.

Οταν τα τροφεία για τους παιδικούς σταθμούς, που έχουν περάσει στους δήμους, φτάνουν σχεδόν τα τιμολόγια των ιδιωτικών παιδικών σταθμών, με αποτέλεσμα τα νεαρά ζευγάρια να υφίστανται οικονομική αφαίμαξη ή ακόμα πολλές μανάδες να κλείνονται στο σπίτι, επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, με τεράστιες επιπτώσεις στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, την ποιότητα ζωής των νεαρών ζευγαριών.

Δεν είναι ενταγμένα σε καμιά είδους δημόσια δομή της ειδικής αγωγής 185.000 παιδιά με αναπηρίες και με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε χώρα παραγωγής αναπήρων, λόγω των εργοδοτικών εγκλημάτων στους τόπους δουλιάς, λόγω των μεγάλων συμφερόντων στα έργα υποδομών, στο περιβάλλον, την ανυπαρξία πολιτικής πρόληψης της αναπηρίας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Δημόσιων Κέντρων Αποκατάστασης.

Οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους καλούνται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να πληρώσουν για θεραπείες, φάρμακα, ειδικά τεχνικά βοηθήματα για την εκπαίδευση των αναπήρων, την επαγγελματική τους αποκατάσταση και τις ανάγκες της καθημερινής τους ζωής.

Στα ιδρύματα Πρόνοιας η κατάσταση είναι τραγική, λόγω της υποχρηματοδότησης του παγώματος των προσλήψεων, για πάνω από 15 χρόνια και της ανυπαρξίας σοβαρών επενδύσεων και τον εκσυγχρονισμό και ευπρεπισμό των υποδομών τους.

Τα διάφορα προγράμματα βοήθειας στο σπίτι, κοινωνικής στήριξης είναι στον αέρα, αφού είχαν ημερομηνία λήξης και οι δήμοι και οι νομαρχίες αδυνατούν να εξασφαλίσουν τη συνέχεια της λειτουργίας τους, όταν δε μετακυλίουν το κόστος στους ίδιους τους δημότες μέσω της αύξησης των δημοτικών τελών και σε βάρος των εργαζομένων με την καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Τα προγράμματα αποασυλοποίησης των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑμΕΑ) και ψυχικά πασχόντων περνούν την πρώτη φάση κρίσης τους. Τα επόμενα χρόνια, θα ενταθεί και θα οξυνθεί. Γιατί η αποασυλοποίηση έτσι όπως εφαρμόζεται (κυβέρνηση & ΠΑΣΟΚ) δεν είναι η σύγχρονη απάντηση στη βαρβαρότητα των δημόσιων ψυχιατρείων, όπως ισχυρίζονται, αλλά το μέσο για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας, το φόρτωμα της προστασίας και αποκατάστασης του ψυχικά άρρωστου και του ανάπηρου στην οικογένεια και στα ασφαλιστικά ταμεία. Πράγμα που επιβεβαιώνεται από το μπλοκάρισμα στη λειτουργία μιας σειράς ξενώνων, λόγω του ότι είχαν ημερομηνία λήξης τα προγράμματα χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της υποχρηματοδότησης από πλευράς του Κρατικού Προϋπολογισμού.

Την ίδια στιγμή, στο όνομα της μείωσης των κρεβατιών των δημόσιων ψυχιατρείων, το μέσο και ελαφρύ ψυχιατρικό περιστατικό εκδιώκεται από τις ψυχιατρικές κλινικές των δημόσιων νοσοκομείων, αφού λόγω της έλλειψης υποδομών και προσωπικού καλείται να νοσηλευτεί μαζί με το βαρύ περιστατικό και το περιστατικό σε κρίση. Με αποτέλεσμα οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές να γιγαντώνονται και να έχουν ακόμα και ράντζα. Στην όλη προπαγάνδα περί αθλιοτήτων στα δημόσια ψυχιατρεία που δημιούργησε η πολιτική αυτή, αποκρύπτει τα διάφορα κάτεργα που λειτουργούν στον περιβόητο ιδιωτικό τομέα.

Ολα δείχνουν ότι θα επιβεβαιωθεί η αρχική εκτίμηση του ΚΚΕ ότι πολλοί ψυχικά άρρωστοι θα πεταχτούν κυριολεκτικά στο δρόμο το επόμενο διάστημα, όπως έγινε στην Αμερική και σε άλλες καπιταλιστικές, που εδώ και χρόνια εφάρμοσαν τη λεγόμενη «ψυχιατρική μεταρρύθμιση».

Η μεταφορά ασθενών στους διάφορους ξενώνες και οικοτροφεία γίνεται χωρίς κανένα επιστημονικό κριτήριο, ενώ η έλλειψη προσωπικού - ιδιαίτερα ειδικευμένου - καθιστούν σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνη την παραμονή τέτοιων περιστατικών σ' αυτούς τους χώρους. Περιστατικά σε απόλυτη ακινησία που δεν έχουν καμία προοπτική επανένταξης μεταφέρονται εκεί μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν οι διάφοροι ιδιοκτήτες τις χρηματοδοτήσεις. Μπορεί να σκεφτεί κάποιος τι σημαίνει ανειδίκευτο προσωπικό να έχει στην ευθύνη του μόνο τα βαριά περιστατικά. Πάνω απ' όλα είναι επικίνδυνο, εγκληματικό, άνθρωποι που αντικειμενικά είναι εξαρτημένοι να αφήνονται στα χέρια των διαφόρων ιδιωτικών φορέων, που στόχο τους έχουν μόνο το κέρδος.

Το 2006 έχει οριστεί από την κυβέρνηση ως χρόνος εφαρμογής της κάρτας λειτουργικότητας ή αναπηρίας. Από 1-1-2006 θα κληθούν όλοι να καταθέσουν αιτήσεις για να περάσουν όλες αυτές τις πολύπλοκες διαδικασίες για να πάρουν την περιβόητη κάρτα, που θα είναι προϋπόθεση για να μπορούν να απολαμβάνουν τις όποιες παροχές ως ανάπηροι, από πλευράς του κράτους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει η ταλαιπωρία των αναπήρων, θα καταπολεμηθεί το φαινόμενο των αναπήρων «μαϊμού» και ότι θα γίνει εξορθολογισμός των δαπανών, αφού μέσω αυτής της διαδικασίας θα διοχετεύονται οι δαπάνες «σ' αυτούς, που πραγματικά έχουν ανάγκη».

Πρόκειται για υποκρισία, ψέμα, για επιχείρηση συνειδητής παραπλάνησης.

Με πρόσχημα τους αναπήρους «μαϊμού» (που οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν) και την ταλαιπωρία που υφίστανται οι ανάπηροι, προσερχόμενοι για τις διάφορες ανάγκες τους στις ανεπαρκείς υπηρεσίες εξυπηρέτησής τους, η κυβέρνηση προωθεί τη βασική της πολιτική κατεύθυνση παραπέρα περικοπών των κοινωνικών δαπανών.

Οι ανάπηροι «μαϊμού» είναι δείγμα της εξαθλίωσης, που έχουν οδηγηθεί τμήματα του ελληνικού λαού που αναγκάζονται να προσφεύγουν σε τέτοιες λύσεις για να επιβιώσουν. Από την άλλη μεριά, η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, όπως και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προηγουμένως, χρησιμοποιεί τους αναπήρους «μαϊμού» για πολιτική πελατεία, αλλά και για τη νόθευση και χειραγώγηση του συνδικαλιστικού κινήματος των αναπήρων.

Μέσω της διαδικασίας για την κάρτα λειτουργικότητας προωθείται μαζικά πελατεία στα διάφορα ιδιωτικά κέντρα για εξετάσεις, αφού δεν προβλέπεται ούτε στα μέτρα που έχει ανακοινώσει η κυβέρνηση, αλλά ούτε και στον Προϋπολογισμό συγκεκριμένες πιστώσεις, για να μπορέσουν όλες οι εξετάσεις που ζητούνται από όλον αυτόν τον κόσμο να γίνονται δωρεάν άμεσα από το δημόσιο σύστημα υγείας.

Με τον τρόπο αυτό θα διοχετευτεί «ζεστό» χρήμα στους διάφορους ιδιώτες, είτε με άμεσες πληρωμές είτε μέσω των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και προσωπικά δεδομένα μέσω της λεγόμενης διαδικασίας πιστοποίησης ως αξιολογητών.

Η έννοια της λειτουργικότητας που εισάγεται με τις διαδικασίες καθορισμού της, είναι το εργαλείο για να εξασφαλίσει η κυβέρνηση:

α) Τις περικοπές των διαφόρων παροχών για τους αναπήρους, και

β) για να ελεγχθούν κοινωνικές εκρήξεις, να διαχειριστεί με κάποια επιδόματα και μέτρα στήριξης την απόλυτη εξαθλίωση, έχοντας συνείδηση ότι η πολιτική της θα οξύνει τα προβλήματα των φτωχών λαϊκών οικογενειών, ιδιαίτερα αυτών που έχουν κάποιον ανάπηρο, κάποιον χρονίως πάσχοντα σε πολύ βαριά κατάσταση.