Σε δημόσια διοίκηση στην υπηρεσία του κεφαλαίου αποσκοπεί η κυβέρνηση

Με μια προσεκτική εμβάθυνση, εύκολα παρατηρούμε ότι αυτά τα μέτρα αποτελούν συνέχεια μιας σειράς παρεμβάσεων στη δημόσια διοίκηση τα τελευταία χρόνια. Ερχονται να συμπληρώσουν, να ολοκληρώσουν εξελίξεις και ο χαρακτήρας πολλών από αυτά είναι αντικειμενικός και αναγκαίος για το σύστημα και τη λειτουργία του, όπως αναδιαρθρώνεται σήμερα. Είναι αναγκαία για τις ειδικότερες και γενικότερες αναδιαρθρώσεις και τις δομικές αλλαγές που έχει προωθήσει η κυβέρνηση σε νευραλγικούς τομείς της κρατικής μηχανής.

Συνυφαίνονται άρρηκτα με τις αλλαγές στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας που σχετίζονται με τη δημιουργία στρατιωτικών σωμάτων ταχείας επέμβασης και επιχειρησιακής δράσης εκτός συνόρων (Κόσσοβο) κατ' επιταγή των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ. Συνυφαίνονται με την αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην παιδεία, των νέων ταξικών φραγμών και της «κατάρτισης» κατ' επιταγή της αντιλαϊκής συνθήκης του Μάαστριχτ. Συνυφαίνονται με τη δημιουργία στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης των «αντιτρομοκρατικών» αστυνομικών σωμάτων και της Σένγκεν για τη στενή αστυνόμευση και καταστολή των λαϊκών αγώνων. Συνυφαίνονται με τις «μεταρρυθμίσεις» στη λεγόμενη Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο «Καποδίστριας», οι νομαρχιακές και περιφερειακές «αυτοδιοικήσεις» γίνονται ο μακρύς βραχίονας του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνυφαίνονται με τις «ευέλικτες» μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, με την «παγκοσμιοποίηση» της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου, τη μονοκρατία του και τις διαβόητες τέσσερις ελευθερίες κίνησής του (απόλυτη ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού).

Ετσι, στο όνομα μιας φαινομενικά γενικής και για όλους καλής αποτελεσματικότητας του κράτους, εισάγονται και στο δημόσιο οι μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις του σπαστού εργασιακού ωραρίου, της σύνδεσης μισθού «αποδοτικότητας», των ποικίλων οργάνων αστυνόμευσης των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και μια σειρά «εύρυθμες» λειτουργίες των δημοσίων υπηρεσιών. Καθιερώνεται η «εθελούσια» έξοδος από την υπηρεσία (προφανώς των ανεπιθύμητων και «ανεπίδεκτων» χειραγώγησης) και ο διορισμός στο δημόσιο μόνο πτυχιούχων ΤΕΙ, ΑΕΙ. Ετσι επιδιώκεται η χειραγώγηση, ο πειθαναγκασμός των εργαζομένων και κύρια, η στελέχωση της δημόσιας διοίκησης από μόνο «πιστούς» που ως συνειδητά υπάκουα γρανάζια θα κινούν τον κρατικό μηχανισμό για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και βέβαια το μέτρο του διορισμού σε όλο το δημόσιο μόνο πτυχιούχων ΑΕΙ - ΤΕΙ θα έχει ως συνέπεια οι ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση να γίνονται και ταξικοί φραγμοί στην εργασία στο δημόσιο που θα οδηγήσουν προοδευτικά σε μια συρρίκνωση υπηρεσιών (π.χ. νοσοκομείων, ΟΤΑ) από το κατώτερο δημοσιοϋπαλληλικό νοσηλευτικό εργατικό δυναμικό. Ετσι, επιδιώκεται το ευκολότερο πέρασμα της ιδιωτικοποίησης τέτοιων υπηρεσιών και τομέων.

Και για να γίνουν όλα αυτά πιο εύπεπτα συμπληρώνονται και με άλλα ήσσονος σημασίας μέτρα που πασπαλίζονται με τη χρυσόσκονη του εντυπωσιασμού. Ετσι η κυβέρνηση επιδιώκει «με ένα σμπάρο» να βάλει πολλά «τρυγόνια» στο πολιτικό της σακούλι.

Κατ' αρχήν επικεντρώνοντας στα μέτρα που αφορούν στον εργαζόμενο στο δημόσιο, επιδιώκει κύρια να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τις ουσιαστικές αντιλαϊκές δομικές αλλαγές που συντελούνται στον κρατικό μηχανισμό και ταυτόχρονα να ενισχύσει την εντύπωση, που η ίδια και οι παρατρεχάμενοί της καλλιεργούν, ότι για όποιες ταλαιπωρίες υφίστανται οι απλοί εργαζόμενοι πολίτες, κατά τη συναλλαγή τους με το δημόσιο, υπεύθυνος και κύριος αίτιος είναι ο δημόσιος υπάλληλος και όχι η κυβερνητική πολιτική της γραφειοκρατίας, των πελατειακών σχέσεων και της ημετεροκρατίας.

Οι «βελτιώσεις» και οι αναπροσαρμογές που εκπορεύονται από τους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, παρ' ότι θα γίνονται στο όνομα του γενικού καλού, θα αντιμετωπίζουν ίσως κάποιες δυσλειτουργίες, κακοδαιμονίες και καθυστερήσεις, συνολικά όμως θα κάνουν τη δημόσια διοίκηση αντιλαϊκότερη. Για παράδειγμα η πρόσβαση στο ΙΚΑ μπορεί να γίνεται γρηγορότερα, αλλά αυτό τι αξία έχει όταν υποβαθμίζονται συνεχώς οι παροχές αυτού του ασφαλιστικού φορέα; Η γρηγορότερη εξυπηρέτηση στο υπουργείο Οικονομικών, τι αξία έχει, όταν ταυτόχρονα έχουμε ισχυροποίηση του αντιλαϊκού φορολογικού συστήματος; Οσο για τη συνεχή ημερήσια και σε μερικές περιπτώσεις (π.χ. νοσοκομεία) λειτουργία υπηρεσιών, μπορεί να γίνει άλλοθι για εισαγωγή σπαστού εργασιακού ωραρίου. Αντίθετα και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να διεκδικήσει το συνδικαλιστικό κίνημα να κατοχυρωθούν και να διευρυνθούν τα υπάρχοντα εργασιακά δικαιώματα και να προσληφθεί και νέο προσωπικό για την εύρυθμη λειτουργία αυτών των υπηρεσιών;

Σε αυτές τις γενικότερες και ειδικότερες αντιλαϊκές της επιλογές, η κυβέρνηση βρίσκει στηρίγματα στον ενσωματωμένο κοινωνικοεταιρικό συνδικαλισμό στην πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ. Επομένως, αυτό που προέχει σήμερα, ως άμεσο καθήκον του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, είναι ο παραμερισμός των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, η συγκρότηση του δικού του μετώπου για την παρεμπόδιση και αποτροπή αυτών των κυβερνητικών μέτρων και των επιλογών του κεφαλαίου. Αυτό που προέχει είναι η ανάπτυξη συντονισμένων δυναμικών αγώνων και για την επιβολή των αιτημάτων που αντανακλούν τις αυξημένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και κύρια για τη δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων, που θα συμβάλουν σε ριζικότερες αλλαγές σε φιλολαϊκή αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που θα αντανακλώνται και στη δημόσια διοίκηση.

Στην προοπτική αυτών των αλλαγών θα πρέπει σήμερα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα να οργανώσει τις συγκρούσεις, τα μέτωπα και τις ρήξεις του. Να αρνηθεί και να απορρίψει έμπρακτα τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αντιλαϊκές κοινωνικοοικονομικές αναδιαρθρώσεις στα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα, στα ζητήματα της δημόσιας παιδείας και υγείας. Να μπει φραγμός στη ρεμούλα, στην αδηφαγία του κρατικοδίαιτου και άκρως εκμεταλλευτικού κεφαλαίου. Πρέπει όχι μόνο να υπερασπιστεί τα σημερινά εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά να απαιτήσει και διεύρυνσή τους και συνολική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου στη δημόσια διοίκηση και γενικότερα.