Το μεγάλο, πλατύ και μαχητικό λαϊκό κύμα αντίδρασης που ξεσηκώθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, οι μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν ενάντια στο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, είχαν αποφασιστική συμβολή ώστε να μη συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, να μη γίνουν υποχρεωτικά για τα κράτη-μέλη του τα αντίστοιχα μέτρα που το συνοδεύουν. Την ίδια ώρα, ο αντικομμουνισμός συνεχίζει να εκφράζεται έντονα από διάφορες δυνάμεις, που αποσιωπούν ή υπερασπίζονται την εγκληματική δράση του ιμπεριαλισμού, γεγονός που δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Το κίνημα αποφασιστικής καταδίκης και αποτροπής του αντικομμουνισμού πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Καμιά μορφή αντικομμουνισμού δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών. Αλλωστε, τόσο η ιστορική πείρα από τη δράση του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει σήμερα ο «Ρ» με ένα ιστορικό ντοκουμέντο του 1951 από τις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, όσο και η καθολική επίθεση του κεφαλαίου με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις διδάσκουν πως η επαγρύπνηση και η πάλη κατά του αντικομμουνισμού είναι συστατικό στοιχείο του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού αγώνα.