Η φιλανθρωπία κάποιων είναι αυτό που στηρίζει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, εξηγεί ο κ.Τσιριγωτάκης

Το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ, εκεί που χτυπάει η καρδιά του συλλόγου, βρίσκεται απάνω στην πανέμορφη ακτή, δίπλα στα «Μακρά τείχη» και λειτουργεί με άδεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Πρόεδρος του σωματείου, εδώ και περίπου 8 χρόνια είναι ο κ. Τσιριγωτάκης, πολλά χρόνια στο χώρο του αθλητισμού. «Στη δεκαετία του '50 - '60 παίζαμε αν θυμάσαι στου Χρυσάφη. Το 1964 έγινε αυτό το ανοιχτό γήπεδο. Ο χώρος τότε μας είχε παραχωρηθεί από την Κτηματική Υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών έναντι ενός μικρού ενοικίου. Οταν οι αθλητικές εγκαταστάσεις πέρασαν στην ΤΑ, ο Δήμος μάς έδωσε τη χρήση του χώρου. Ο,τι βλέπεις εδώ μέσα έχει γίνει από μας. Ολα από την τσέπη μας».

- Μα χάρη σε σας τους απλούς φιλάθλους έχουμε ερασιτεχνικό ακόμα αθλητισμό.

- «Ετσι είναι. Εμείς είμαστε ερωτευμένοι μ' αυτό που κάνουμε. Γενιές παιδιών έχουν περάσει απ' αυτό το γήπεδο που βλέπεις. Αγόρια και κορίτσια μεγάλωσαν εδώ μέσα. Εγιναν φίλοι, δημιούργησαν παρέες, έρωτες, αυτός είναι ο αθλητισμός. Μακριά από τη βία και την εμπορευματοποίηση, μακριά από τα ναρκωτικά και το ντόπινγκ. Να 'ρθεις ένα Σαββατοκύριακο να δεις τι γίνεται από παιδιά. Χαίρεσαι να τα βλέπεις. Το σωματείο, όπως ξέρεις, για να μεγαλουργήσει χρειάζεται να έχει τους δικούς του χώρους».

Ασφυκτική είναι η κατάσταση στο γήπεδο δίπλα στο ΣΕΦ, όπου εξυπηρετούνται 15 ομάδες

- «Εχουμε ποδόσφαιρο: άνδρες, εφήβους, παίδες, μπάσκετ και βόλεϊ: άνδρες, γυναίκες, εφήβους, νεάνιδες, παίδες, κορασίδες και παμπαιδικά. Σ' αυτό το γήπεδο γυμνάζονται οι ακαδημίες μας».

- Οι μεγάλες ομάδες πού παίζουνε; Ποια είναι η έδρα σας;

- «Η έδρα ανδρών γυναικών στο μπάσκετ και το βόλεϊ είναι το κλειστό "Π. Σαλπέας" στην ακτή Ξαβερίου. Το ποδόσφαιρο γυμνάζεται στο ξερό και ταλαιπωρημένο γήπεδο στο χώρο του ΣΕΦ μαζί με 15 ακόμα ομάδες. Κάποιες φορές μεταφέρουμε τα μικρά παιδιά σ' ένα μικρό χώρο, μια αλάνα στην περιοχή Τερψιθέας και εκεί ψευτογυμνάζονται. Με πολύ κόσμο και πολλά βάσανα».

- Τι προϋπολογισμό έχετε;

- «Γύρω στις 70 - 80 χιλ. ευρώ. Μ' αυτά καλύπτουμε τις ανάγκες πάνω από 350 παιδιών, 12 προπονητών, αθλητικό υλικό, συντήρηση γηπέδου μπάσκετ και γραφείων, μετακίνησης ομάδων, αθλητών κ.λπ.».

- Από πού βρίσκονται αυτά τα χρήματα;

- «Κυρίως από μας και από το δικαίωμα που μας δίνει ο νόμος να παίρνουμε ένα μικρό ποσόν των 20 ευρώ κάθε μήνα από τα παιδιά για την εκμάθηση των αθλημάτων. Πέρα από αυτά, η ΓΓΑ μας δίνει κάποια λίγα χρήματα κι αυτά όχι πάντα. Π.χ. για το ποδόσφαιρο μας δίνει γύρω στα 1.600 ευρώ και για το μπάσκετ και το βόλεϊ 4.500 ευρώ. Ο κύριος όγκος του προϋπολογισμού, όπως είπα, βγαίνει από το ΔΣ, κάποιους φίλους και από εκδηλώσεις. Μια συνεχής προσπάθεια με μεγάλο άγχος, για να μπορέσουμε να κρατήσουμε όρθιο το σωματείο, ζούμε σε μια εποχή που το ερασιτεχνικό σωματείο βάλλεται από παντού».

- Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει;

- «Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ξανασχεδιαστεί σε νέα βάση ο ερασιτεχνικός αθλητισμός με βάση τις σημερινές συνθήκες. Κατ' αρχήν να απαλλαγούμε από τα σωματεία σφραγίδες. Είναι γνωστό ότι αυτά υπάρχουν για να εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα. Ενα δεύτερο ζήτημα είναι στα σωματεία που πραγματικά προσφέρουν έργο να καλύπτουν τα έξοδα των προπονητών, το υλικό, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των αθλητών κ.λπ. Κάτι πρέπει να γίνει».

- Χρήματα υπάρχουν. Το ΠΡΟ - ΠΟ για τον αθλητισμό δεν έγινε; Πού πάνε τα λεφτά;

- «Γι' αυτό πρέπει να ξανασχεδιαστεί ο αθλητισμός. Καλά λέτε ότι τα τελευταία 40 χρόνια δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτα στο χώρο».

- Για πείτε μου, η υγεία των αθλουμένων πώς προστατεύεται;

- «Αυτό είναι ίσως το πιο σοβαρό ζήτημα. Η υγεία των παιδιών. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Δεν μπορούμε να έχουμε το 100%. Αυτό χρειάζεται μεγάλη οργάνωση και χρήμα. Εμείς έχουμε ανάμεσα στους γονείς των παιδιών και κάποιους γιατρούς. Κάθε χρόνο γίνονται οι κλασικές εξετάσεις, ένα καρδιογράφημα, καμιά εξέταση αίματος, μέχρι εκεί. Βέβαια δεν είναι αρκετά».

- Τα παρακάτω είναι υποχρέωση της πολιτείας.

- «Εμείς το ξέρουμε αυτό, η πολιτεία το γνωρίζει»;

- Τα μεγάλα προβλήματα είναι γνωστά σ' όλους από δεκαετίες. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχει προστεθεί και η έλλειψη χρόνου για τα παιδιά (φροντιστήρια κ.λπ.). Το μέγα ερώτημα, λοιπόν, είναι ως πότε ο αθλητισμός θα στηρίζεται στη φιλανθρωπία;

- «Πρέπει να γίνει σοβαρή προσπάθεια να έρθουν τα παιδιά στα σπορ, όχι παθητικοί θεατές στην TV. Τα παιδιά είναι αγχωμένα με τις σπουδές τους, με το μέλλον τους. Τι να κάνουν οι γονείς»;

- Ασφαλώς γνωρίζετε ότι εσείς τα ερασιτεχνικά σωματεία αντικαθιστάτε τον ανύπαρκτο σχολικό αθλητισμό.

- «Αυτό που λες είναι πολύ σοβαρό. Αν πράγματι είναι έτσι τότε γιατί η πολιτεία δε βοηθάει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό; Ως πότε εμείς θα προσφέρουμε τη ζωή μας γι' αυτή την υπόθεση; Γιατί κάνει το κορόιδο η πολιτεία; Να σας βάλω και ένα άλλο ζήτημα πολύ σοβαρό. Εχει ελέγξει ποτέ η πολιτεία τους παράγοντες που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά. Ποια είναι η ποιότητά τους; Να δει τους χώρους, την υγιεινή των χώρων. Ξέρεις πόσοι καλοί παράγοντες έχουν πάει σπίτι τους απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά της πολιτείας»;

- Μα πώς να μην απογοητευτούν οι άνθρωποι, όταν η κάθε αθλητική ηγεσία, κατά καιρούς έχει χρησιμοποιήσει τον αθλητισμό για προσωπικούς και κομματικούς σκοπούς;

- «Εμείς σαν σωματείο και εγώ σαν πρόεδρος προσπαθούμε να μπολιάσουμε το ΔΣ με νέους ανθρώπους κυρίως παλιούς μας αθλητές. Πρέπει πάση θυσία να σταματήσει ο κατήφορος του ερασιτεχνικού αθλητισμού».