«Θα σας πω μια ιστορία/ πως στο λαϊκό τραγούδι/ η μεγάλη μας κυρία/ είναι η Μπέλλου Σωτηρία». Μ' αυτό το τραγούδι του Μαρίνου Γαβριήλ, σε στίχους της Σωτηρίας Μπέλλου, ως «πρόγευση» για όσα θα εκπλήξουν, θα ξαφνιάσουν, θα συγκινήσουν τον αναγνώστη του, αρχίζει η υποδειγματικά τεκμηριωμένη, με αντικειμενική κρίση, αλλά και ανθρώπινη ευαισθησία, μυθιστορηματικής γραφής βιογραφία της Σοφίας Αδαμίδου «ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ - Πότε ντόρτια, πότε εξάρες (Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας)». Πρόκειται για τη δεύτερη, εμπλουτισμένη με νέα κειμενικά, στιχουργικά και άλλα ντοκουμέντα και άγνωστες φωτογραφίες, έκδοση του βιβλίου (Πατάκης), συνοδευόμενη με ένα CD («Λύρα») με 12 τραγούδια - μεγάλες ερμηνείες της Μπέλλου. Μια βραδιά, γύρω στα τέλη του 1992, ένας δικός μας, αγαπημένος άνθρωπος, η άξια συντάκτρια του «Ρ», Σοφία Αδαμίδου, πρωτοπλησίασε δημοσιογραφικά το αθάνατο, μοναδικό γυναικείο φαινόμενο του λαϊκού μας τραγουδιού, τηn Σωτηρία Μπέλλου. Συν τω χρόνω «κέρδισε» την εκτίμηση και τη φιλία της, τόσο που το 1997 να της αναθέσει τη συγγραφή της περιπετειώδους ανθρώπινης και καλλιτεχνικής ζωής της. Ζωή γεμάτη βάσανα, τραύματα, μα και «θάματα», μιας ανθρώπινης φύσης «εκρηκτικής», ανυπότακτης, καθ' όλα και αδιαπραγμάτευτα ελεύθερης και μιας ψυχής που έγινε «φωνή λαού», συμπυκνώνοντας τους αγώνες, τους καημούς και τους πόθους του, τις ήττες και τις νίκες του, τις λύπες και χαρές του, τους θρήνους και τα γλέντια του. Μια φωνή, που σημάδεψε ανεξίτηλα το ελληνικό - λαϊκό και έντεχνο - τραγούδι του 20ού αιώνα.

Η βιογραφία (382 σελίδες), συγκροτημένη σε 23 πυκνογραμμένα και πλούσια σε πληροφορίες κεφάλαια, ξεφυλλίζοντας «τα χειρόγραφα της μοναξιάς της μεγάλης κυρίας του ελληνικού τραγουδιού», ξεκινώντας από τον τραυματισμένο πόθο της για μητρότητα, παρακολουθεί το βιο - εργογραφικό «ταξίδι» της «συννεφιασμένης ψυχής» της και κλείνει με πλήρη δισκογραφία από το 1951 έως το 1993 και τους χειρόγραφους στίχους της για το τραγούδι «Αμ, είμαι εγώ μποέμισσα», (σε μουσική δική της) ηχογραφημένο το 1961.