Η έκτακτη σύνοδος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας - ΔΕΑΕ ψήφισε την παραπομπή του θέματος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι αντιπρόσωποι των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Κίνας, ενέκριναν το ψήφισμα που είχε προετοιμαστεί νωρίτερα. Το ψήφισμα συντάχτηκε στις 30 του Γενάρη στο Λονδίνο στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας - οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία και Κίνα - που συμφώνησαν να ζητήσουν από τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας να μελετήσει μια έκθεση σχετικά με τις πυρηνικές δραστηριότητες της Τεχεράνης. Η συνάντηση του Λονδίνου επίσης εισηγήθηκε στη ΔΕΑΕ να παραπέμψει στις 4 του Φλεβάρη το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Με την έγκριση αυτού του ψηφίσματος, ο κύκλος των απειλών και εκφοβισμών με πρωτοπόρες τις ΗΠΑ, παράλληλα με το πολιτικό παιχνίδι που παίζεται από το καθεστώς του Ιράν, μπαίνει σε μια καινούρια και επικίνδυνη φάση.

Η ταχύτητα των εξελίξεων τους τελευταίους μήνες, και ειδικά από τότε που ανήλθε στην εξουσία ο νέος υπερσυντηρητικός και φονταμενταλιστής Πρόεδρος Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ τον περασμένο Αύγουστο, έχει προκαλέσει πολλές ανησυχίες. Δεν μπορεί κανείς τώρα να αποκλείσει την πιθανότητα οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων ή ακόμη ένα προληπτικό χτύπημα στις στρατηγικές, στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, αν δεν μπορέσει να επιτευχθεί μια διευθέτηση με διαπραγματεύσεις.

Σύμφωνα με το ψήφισμα της ΔΕΑΕ στις 4 του Φλεβάρη, το Ιράν είναι υποχρεωμένο να ικανοποιήσει μια σειρά απαιτήσεων συμπεριλαμβανομένης της διακοπής όλων των δραστηριοτήτων παραγωγής εμπλουτισμένου ουρανίου και της πλήρους γνωστοποίησης/ αποκάλυψης των προσπαθειών του στο παρελθόν να αποκτήσει πυρηνική τεχνολογία. Διαφορετικά θα βρεθεί αντιμέτωπο με αυστηρές επικρίσεις και πιθανές κυρώσεις από το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Αλλά, αντί να συγκρατήσει την κυβέρνηση του Ιράν, το ψήφισμα έχει προκαλέσει το αντίθετο αποτέλεσμα. Εκπρόσωποι της ιρανικής κυβέρνησης αντέδρασαν άμεσα, δηλώνοντας ότι το Ιράν θα προχωρήσει στην επανέναρξη των δραστηριοτήτων παραγωγής εμπλουτισμένου ουρανίου.

Η έκβαση της συνάντησης της ΔΕΑΕ αποτελεί σοβαρό πλήγμα για την ασφάλεια του Ιράν και τραυματίζει την ελπίδα για ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Με δεδομένα τα στρατιωτικά και αποικιακά σχέδια της διοίκησης Μπους και λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο που το Πεντάγωνο προετοιμάστηκε, για να εισβάλει στο Ιράκ πολλούς μήνες πριν από το Μάρτη του 2003, δεν μπορεί κανείς παρά να καταδικάσει την επικίνδυνη και προβοκατόρικη διπλωματία που ακολουθείται από το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης. Η απομόνωση του καθεστώτος κατά τη διάρκεια των εργασιών της ΔΕΑΕ ήταν αξιοσημείωτη.

Η Ρωσία και η Κίνα, που στο παρελθόν εξέφραζαν την επιφύλαξή τους για μια παραπομπή του θέματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις προσπάθειες των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων για την παραπομπή του Ιράν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ενας αριθμός μελών του Κινήματος των Αδεσμεύτων ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος και ένας αριθμός αναπτυσσόμενων κρατών με επιρροή, μεταξύ των οποίων η Νότια Αφρική, απείχαν.

Εμείς πιστεύουμε ότι εκτός από το να φανερώσει την ανησυχητική προσήλωση της συμμαχίας ΗΠΑ - ΕΕ στη διασφάλιση της παγκόσμιας απομόνωσης του Ιράν, το αποτέλεσμα της συνάντησης της ΔΕΑΕ επίσης αποκάλυψε την αποτυχία των διπλωματικών προσπαθειών του καθεστώτος. Βέβαια, με τις πολιτικές που ακολουθούνται πρόσφατα, τον τόνο και τη γλώσσα που χρησιμοποιείται από το Προεδρικό γραφείο στην Τεχεράνη, δε θα μπορούσε κάποιος να αναμένει κάτι το διαφορετικό.

Η πλειοψηφία του Ιρανικού λαού σωστά θεωρούν ότι σύμφωνα με το διεθνή νόμο το έθνος μας έχει το δικαίωμα να αναπτύξει και να χρησιμοποιήσει πυρηνική ενέργεια για ειρηνικούς σκοπούς. Τυπικά η πυρηνική βιομηχανία του Ιράν σήμερα είναι συμβατή με τη Συνθήκη Μη - Διάδοσης Πυρηνικών Οπλων (ΣΜΔΠΟ) και με τις υποχρεώσεις που θέτει η ΔΕΑΕ και δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις που να δείχνουν δραστηριότητες σχετικά με την παραγωγή πυρηνικών όπλων στο Ιράν. Ο,τι παρουσιάζεται ως απόδειξη δεν είναι παρά ύποπτα και αμφισβητούμενα «μυστικά έγγραφα», «φάκελοι από ένα κλεμμένο φορητό κομπιούτερ» και «δημοσιογραφικές διασκέψεις» που εφοδιάζονται με υλικό κυρίως από αναξιόπιστες μοναρχικές και άλλες πολιτικά χρεοκοπημένες φιλο-αμερικανικές ομάδες, που σκοπό έχουν να προκαλέσουν μια στρατιωτική περιπέτεια των ΗΠΑ, για να εξασφαλίσουν ως αντάλλαγμα την καλύτερή τους ευκαιρία, ώστε να αναρριχηθούν στην ιρανική εξουσία.

Τα αποδεικτικά στοιχεία, πάνω στα οποία οι ΗΠΑ οικοδομούν την υπόθεσή τους εναντίον του Ιράν είναι τόσο «αξιόπιστα» όσο αυτά που υποστήριζαν την παρουσία Οπλων Μαζικής Καταστροφής στο Ιράκ του Σαντάμ. Οι ΗΠΑ δημιουργούν τεχνητά τις συνθήκες για τη διεθνή απομόνωση του Ιράν μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αυτό θα προσφέρει στη διοίκηση Μπους μια πλειάδα επιλογών, συμπεριλαμβανόμενης της άσκησης περαιτέρω πολιτικής πίεσης και επιβολής διπλωματικής απομόνωσης, οικονομικών κυρώσεων αλλά και της απειλής της χρήσης κάποιας μορφής ανοιχτής ή συγκαλυμμένης στρατιωτικής δράσης. Εμείς θα προσθέσουμε ότι στις σημερινές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή, οι στρατιωτικές επιλογές δεν είναι ακόμη αποδεκτές όσον αφορά στα εμπλεκόμενα συμφέροντα της Δύσης. Ο κύριος στόχος του τωρινού παιχνιδιού είναι βέβαια η διαμόρφωση του μέλλοντος, σύμφωνα με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Ενώ οι ΗΠΑ υπερβάλλουν όσον αφορά στην πυρηνική απειλή του Ιράν, το καθεστώς στην Τεχεράνη παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι «λεονταρισμού» και ως εκ τούτου προσφέρει στη διοίκηση Μπους όλες τις δικαιολογίες που χρειάζεται. Η δημοκρατική αντιπολίτευση στο Ιράν είναι πεπεισμένη ότι η αδιάλλακτη στάση του καθεστώτος δε βασίζεται στην προστασία των εθνικών συμφερόντων του Ιράν, αλλά αντίθετα βασίζεται πάνω στη δική του επιβίωση με οποιοδήποτε τίμημα, έτσι ώστε να έχει το περιθώριο να παραγνωρίσει τις δημοκρατικές απαιτήσεις του ιρανικού λαού, επικαλούμενη την εξωτερική απειλή.

Από τις εκλογές νοθείας του Ιούνη 2005 μέχρι σήμερα, η διοίκηση Αχμαντινετζάντ δεν έχει κάνει τίποτε, για να αντιμετωπίσει τα τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα του Ιράν. Η πλειοψηφία του ιρανικού λαού συνεχίζει να υφίσταται αυξανόμενες δοκιμασίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιρανική οικονομία είναι όμηρος των εμπλεκόμενων συμφερόντων των βαθιά διεφθαρμένων πολιτικών ηγεσιών και των παρασιτικών εμπορικών καπιταλιστών. Η διοίκηση Αχμαντινετζάντ και αυτοί που τη στηρίζουν είναι μέρος της δομής της εξουσίας που ευθύνεται για την τωρινή κατάσταση.

Κατά συνέπεια, είναι αδιανόητο να περιμένει κανείς ότι θα δράσουν εναντίον των δικών τους ζωτικών συμφερόντων. Η κτηνώδης καταστολή των αιτημάτων του εργαζόμενου λαού στο Ιράν έχει γίνει η χαρακτηριστική αντίδραση του καθεστώς, όπως συνέβη όταν οι δυνάμεις ασφαλείας επιτέθηκαν άγρια στους απεργούς εργαζόμενους στις μεταφορές στην Τεχεράνη και τις οικογένειές τους στις 28 του Γενάρη.

Η τεράστια πλειοψηφία του ιρανικού λαού πιστεύει ότι ευθύνεται το σημερινό καθεστώς για τα κοινωνικο - οικονομικά προβλήματα. Το καθεστώς συνειδητοποιεί πλήρως την απειλή που προέρχεται από την αντίθεση μεταξύ των συμφερόντων του και των απαιτήσεων του λαού.

Η αντίδραση του καθεστώτος σ' αυτή την απειλή είναι να ενδυναμώσει την κυριαρχία του με περισσότερη καταπίεση και εφαρμογή μιας προβοκατόρικης εξωτερικής πολιτικής, ώστε να αποπροσανατολίσει και να συσπειρώσει την κοινή γνώμη γύρω από έναν ψεύτικο εθνικισμό και θρησκευτικό φανατισμό. Η υπερσυντηρητική τάση μέσα στο κυρίαρχο καθεστώς έχει αναδείξει τη διοίκηση Αχμαντινετζάντ στην εξουσία.

Ο στόχος της είναι η αναζήτηση ενός αντιπάλου και μιας σύγκρουσης, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα προπέτασμα καπνού για την εφαρμογή των αντιδραστικών τους επιδιώξεων και τη μετατροπή του Ιράν σε μια χώρα τύπου Αφγανιστάν των Ταλιμπάν. Το καθεστώς προσπαθεί να στρατιωτικοποιήσει τη ζωή της χώρας και παράλληλα να εγκαθιδρύσει ένα μεσαιωνικού τύπου κράτος, ώστε να εδραιώσει πλήρως την εξουσία του. Οποιαδήποτε κλιμάκωση της εχθρότητας με τις ΗΠΑ ή το Ισραήλ θα εξυπηρετήσει πλήρως την κυρίαρχη δικτατορία στο Ιράν.

Η δημοκρατική αντιπολίτευση του Ιράν έχει διακηρύξει την αντίθεσή του σε οποιαδήποτε εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και έχει προειδοποιήσει εναντίον οποιασδήποτε στρατιωτικής επιλογής. Εχει επίσης προειδοποιήσει εναντίον μιας πολιτικής οικονομικών κυρώσεων που μόνο τον απλό εργαζόμενο λαό θα τιμωρήσει. Το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης έχει τη μεγάλη ευθύνη να πιέσει για την εγκατάλειψη του θανάσιμου παιχνιδιού του «λεονταρισμού» που ακολουθείται σήμερα και από τις δύο πλευρές και να παλέψει για την επανέναρξη υπεύθυνων συνομιλιών που θα στοχεύουν στη μη-διάδοση πυρηνικών όπλων.