Είναι δεδομένο, και η πράξη το αποδεικνύει, πως στο φραντσάιζινγκ βασίζονται σήμερα αρκετοί μικροί επιχειρηματίες με μικρότερο ή μεγαλύτερο όφελος, αν και καθόλου δεν προβάλλονται, ούτε δίνονται στοιχεία, για εκείνους που δεν τα κατάφεραν. Τα προβλήματα είναι εξαρχής πολλά, αλλά οι δυσκολίες και το ρίσκο των δικαιοδόχων είναι το «δέντρο» και όχι το «δάσος». Το φραντσάιζινγκ έχει μια βασική αποστολή και αυτή δεν είναι να δώσει ευκαιρίες σε μικρούς επιχειρηματίες. Είναι η ισχυροποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, η δυνατότητα να εξαπλωθούν γρήγορα, ανέξοδα και με ελάχιστο έως μηδενικό κίνδυνο. Το φραντσάιζινγκ είναι πρώτα απ' όλα μια υπόθεση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και ό,τι συμβαίνει στο πλαίσιό του έχει ως πρωταρχικό σκοπό και βασική προτεραιότητα την ενδυνάμωση της εταιρίας - δικαιοπαρόχου.

Αυτό το γεγονός προδικάζει και το μέλλον των «μικρών» που συμμετέχουν στις αλυσίδες, ορίζει τις, εξαρχής, περιορισμένες προοπτικές και τα χρονικά όρια των συμβάσεων. Αυτός ακριβώς ο στόχος είναι που δημιουργεί και τα υπόλοιπα προβλήματα. Για παράδειγμα, το πρώτο ποσό που καλείται να δώσει ο δικαιοδόχος είναι το εφάπαξ τίμημα για να αποκτήσει το δικαίωμα ένταξης στην αλυσίδα. Ταυτόχρονα, όμως, θα επιβαρυνθεί από το κόστος ενοικίασης του καταστήματος (και κατά την κατασκευαστική περίοδο, μαζί με τις εγγυήσεις), με το κόστος εσωτερικής και εξωτερικής διαμόρφωσης, της αγοράς των προϊόντων, με τα έξοδα έναρξης λειτουργίας της επιχείρησης και σε ορισμένες περιπτώσεις με ένα ακόμη έξτρα ποσό για την προβολή από την αλυσίδα του συγκεκριμένου καταστήματος. Σε όλα αυτά, πρέπει να προστεθεί ενδεχομένως και κάποιος «αέρας». Οταν, λοιπόν, χρειάζονται για ένα μικρό κατάστημα ψιλικών 40.000 ευρώ ως κόστος επένδυσης και 6.000 ευρώ κόστος ένταξης (τα ποσά έχουν ληφθεί τυχαία από διαφημιστική καταχώριση), το απαραίτητο ποσό που οφείλει να διαθέτει ο ενδιαφερόμενος είναι αρκετά μεγαλύτερο για να υποστηρίξει την έναρξη λειτουργίας.

Συνακόλουθα, στις περισσότερες περιπτώσεις καταβάλλονται από τον δικαιοδόχο και τα μηνιαία δικαιώματα προς τον δικαιοπάροχο επί των ακαθάριστων κερδών, ανεξάρτητα από το αν πάει καλά ή όχι το κατάστημα το πρώτο διάστημα της λειτουργίας του, ακόμη και αν αυτό δεν υποστηριχτεί από την αλυσίδα με βάση τη συμφωνία που έχει υπογραφτεί, καθώς τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν και το δικαίωμα χρήσης της επωνυμίας, ανεξάρτητα από το υπόλοιπο μέρος της συμφωνίας. Ενα ακόμη από τα λίγο - πολύ σταθερά έξοδα είναι κι αυτό για τη διαφήμιση. Μια διαφήμιση, όμως, που δεν επικεντρώνεται απαραίτητα στο συγκεκριμένο κατάστημα, αλλά γενικότερα στα καταστήματα της αλυσίδας. Κι αν αυτό εμπεριέχει έτσι κι αλλιώς ένα ποσοστό κέρδους και για το συγκεκριμένο κατάστημα, το κομμάτι αυτών των χρημάτων που δαπανάται για την προσέλκυση κι άλλων δικαιοδόχων, «χάνεται».

Σε όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστούν δύο ακόμη πράγματα: Το κόστος συντήρησης του καταστήματος τους πρώτους μήνες, απέναντι στο ενδεχόμενο να μην έχει την αναμενόμενη κίνηση και το κόστος από την πιθανή απαίτηση του δικαιοπάροχου για αλλαγές, ανανέωση του καταστήματος, κλπ.