Η Ελλάδα, είναι, ίσως, η μόνη χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης - και όχι μόνο - που δε διαθέτει Εθνικό Κτηματολόγιο. Ετσι, εξηγείται - σε μεγάλο βαθμό - και το μεγάλο πολιτικοοικονομικό παιχνίδι, που παίζεται για τη στήριξη του κεφαλαίου και σε βάρος του ελληνικού λαού από τα κόμματα εξουσίας που κυβερνούν τον τόπο, από την απελευθέρωση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, με τις καταπατήσεις δασικών εκτάσεων, εκτάσεων του Δημοσίου, του αιγιαλού, καθώς επίσης με τα αυθαίρετα κλπ. Οι προσπάθειες που άρχισαν να γίνονται από τα μέσα της δεκαετίας του '90 για την κατάρτιση Εθνικού Κτηματολογίου, με τη χρηματοδότηση και από την ΕΕ - όταν τέθηκαν σε εφαρμογή τα πιλοτικά προγράμματα σε ορισμένους Δήμους της χώρας (Ζωγράφου κλπ.) - φαίνεται ότι σκόνταψαν στα μεγάλα συμφέροντα που θησαύριζαν και συνεχίζουν να θησαυρίζουν από την έλλειψη Κτηματολογίου. Ετσι, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε ότι μέχρι το 2015 θα είχε ολοκληρωθεί η κτηματογράφηση και η Ελλάδα θα διέθετε το δικό της Εθνικό Κτηματολόγιο, μέχρι στιγμής έχει κτηματογραφηθεί λιγότερο από το 10% της χώρας. Συνέπεια των καθυστερήσεων αυτών, ήταν - εκτός όλων των άλλων - να επιβληθεί από την Επιτροπή της ΕΕ στην Ελλάδα (δηλαδή, το ελληνικό Δημόσιο), τσουχτερό πρόστιμο, που οι κυβερνώντες το φόρτωσαν στις πλάτες των Ελλήνων φορολογουμένων, οι οποίοι είναι και οι μόνοι που δε φταίνε σε τίποτε.

Μερικά από τα σοβαρά προβλήματα, που έχει προκαλέσει μέχρι σήμερα η έλλειψη Εθνικού Κτηματολογίου (ΕΚ) σε όλους τους τομείς της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, περιγράφει - με «διπλωματική γλώσσα» - έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) με θέμα την αγορά ακινήτων και γενικότερα της ακίνητης περιουσίας. Αξίζει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη έκθεση - μελέτη του ΙΟΒΕ, που δόθηκε στη δημοσιότητα τα τέλη του 2005, ασχολείται κυρίως, με τις επιπτώσεις που έχει η έλλειψη Εθνικού Κτηματολογίου στο αναπτυξιακό οικονομικό πρόβλημα της χώρας και δευτερευόντως με τα λαϊκά προβλήματα. Στα πλαίσια αυτά, η μελέτη του ΙΟΒΕ, διαπιστώνει πως οι προοπτικές ανάπτυξης του κλάδου στην Ελλάδα, είναι σημαντικές, αλλά «σκοντάφτουν», συχνά, στην απουσία του Κτηματολογίου. Είναι χαρακτηριστικό, σημειώνουν οι συντάκτες της μελέτης, πως ενώ ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε να ολοκληρωθεί το έργο του ΕΚ σε μια 20ετία (περίπου το 2015), από το 1995 μέχρι σήμερα έχει κτηματογραφηθεί μόλις το 6,5% του εμβαδού της χώρας και το 15% των δικαιωμάτων...

Στην ίδια μελέτη, υπογραμμίζεται η ανάγκη χάραξης μακροπρόθεσμης πολιτικής στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, καθώς, όπως αναφέρουν οι συντάκτες της, η οικονομία και η αγορά ακινήτων αλληλεπιδρούν και αλληλοεπηρεάζονται σε τέτοιο βαθμό, συχνότητα και ποικιλία, ώστε να γίνεται έκδηλη η στρατηγική σημασία του κλάδου στη μεγέθυνση της οικονομίας και να απαιτείται η αναβάθμιση της αγοράς ακινήτων σε όλες τις εκφράσεις πολιτικής. Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί, ότι το ΙΟΒΕ - που χρηματοδοτείται από τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και άλλες ενώσεις και φορείς μεγαλοεπιχειρηματιών - θέτει με τη συγκεκριμένη μελέτη θέμα παράκαμψης του Εθνικού Κτηματολογίου και την αξιοποίηση των κρατικών και κοινοτικών κονδυλίων για τη χαρτογράφηση της ακίνητης περιουσίας από το ιδιωτικό κεφάλαιο. Στα πλαίσια αυτά, φαίνεται ότι εντάσσεται και η πρόταση των συντακτών της μελέτης για τη δημιουργία ενός διατομεακού φορέα, ως κύριου εκφραστή της εθνικής πολιτικής ακίνητης περιουσίας!

Μερικά από τα συμπεράσματα της μελέτης, είναι και τα ακόλουθα:

• Η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να αντιδρά μηχανιστικά στις τιμές των κατοικιών, αλλά πρέπει να αναγνωρίσει την πηγή και τη φύση των παραγόντων που καθορίζουν τις τιμές κατοικίας, αλλά και των εμπορικών ακινήτων.
• Η κατανόηση της λειτουργίας του ενοικιαστικού τομέα είναι επίσης σημαντική, καθώς τα ενοίκια αποτελούν ένα άμεσο κόστος για ένα μεγάλο αριθμό νοικοκυριών και ένα σημαντικό συστατικό στοιχείο του συνολικού δείκτη τιμών καταναλωτή.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η επισήμανση των συντακτών της μελέτης ότι οι δημοσιονομικές πολιτικές (φόροι, επιδοτήσεις, ρυθμίσεις) που επηρεάζουν και ως ένα βαθμό καθορίζουν τη λειτουργία της αγοράς ακινήτων - αν και δεν αποτελούν μέρος γενικότερης στρατηγικής ακίνητης περιουσίας - ενδέχεται να αποτελέσουν αιτίες ανεξάρτητων σοκ της αγοράς ή να επηρεάσουν τον τρόπο, με τον οποίο οι αγορές αυτές αντιδρούν στα γενικότερα σοκ της οικονομίας.

Η ελληνική αγορά ακίνητης περιουσίας τα τελευταία χρόνια έκανε σημαντικά βήματα προόδου, αναβαθμίζοντας το οικιστικό και εμπορικό απόθεμά της. Ωστόσο, επισημαίνεται πως ελάχιστες ξένες εταιρίες τελικά δραστηριοποιήθηκαν στη χώρα, ακόμα και αν συνεργάστηκαν με εγχώριες εταιρίες του κλάδου, παρά τους αξιοσημείωτους ρυθμούς μεγέθυνσης της οικονομίας, την κατασκευή σημαντικών έργων υποδομής και την αναβάθμιση του τουριστικό προφίλ της Ελλάδας. Το ΙΟΒΕ αποδίδει το μειωμένο ενδιαφέρον των ξένων για επενδύσεις στην Ελλάδα, στην απουσία ενός συγκεκριμένου κανονιστικού πλαισίου, η έλλειψη του οποίου «αποδυναμώνει και ανατρέπει τη διαδικασία σχεδιασμού των επενδύσεων και εν τέλει αποθαρρύνει την επένδυση σε ακίνητη περιουσία». Εμμέσως, πλην σαφώς, το ΙΟΒΕ και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο εν λόγω φορέας, δυσφορεί επειδή η εξαγορά ελληνικής γης (που μπορεί να είναι από οικόπεδα και άλλες εγκαταστάσεις μέχρι νησιά κλπ.), δεν ήταν η ...προσδοκώμενη!

Στο «διά ταύτα», οι συντάκτες της μελέτης του ΙΟΒΕ, υπογραμμίζουν πως η δημιουργία ενός διατομεακού φορέα θα μπορούσε να αποτελέσει τον εκφραστή της εθνικής πολιτικής ακίνητης περιουσίας. Ο διατομεακός, αυτός, φορέας - λένε οι συντάκτες της μελέτης του ΙΟΒΕ - θα πρέπει να στοχεύει στο να:

Σχεδιάσει μια μακροπρόθεσμη πολιτική ακίνητης περιουσίας που θα συνθέτει θεσμικά, οικονομικά, φορολογικά, τεχνικά, ερευνητικά, κοινωνικά ερεθίσματα και στοιχεία.

Αναγνωρίσει, καταγράψει, ερευνήσει, αναλύσει και να ποσοτικοποιήσει την αγορά ακίνητης περιουσίας.

Υποστηρίξει στρατηγικά το έργο της Κτηματικής Εταιρίας του Δημοσίου και των λοιπών εταιριών - φορέων αξιοποίησης/ διαχείρισης γης και κτιρίων δημοσίου συμφέροντος, συμπεριλαμβανομένων και των ΟΤΑ.

Συμβάλλει στην αντιμετώπιση παθογενειών ή αδυναμιών της Δημόσιας Διοίκησης (γραφειοκρατία, κτηματολόγιο, εθνικό χωροταξικό σχέδιο).

Καθοδηγήσει και ενισχύσει επενδυτικές πρωτοβουλίες Ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια.

Συμβάλλει στην περιφερειακή ανάπτυξη, ενισχύοντας τις λοιπές κτηματαγορές της χώρας, αλλά και στην τουριστική ανάπτυξη, αξιοποιώντας τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.

Συμβάλλει στην αστική ανάπτυξη, προωθώντας στρατηγικές αναπλάσεις στον αστικό ιστό της πόλης.

Επί της ουσίας, με τη συγκεκριμένη έκθεσή του, το ΙΟΒΕ - εκμεταλλευόμενο δεόντως την ανυπαρξία του Εθνικού Κτηματολογίου προς όφελος των συμφερόντων που εκπροσωπεί - προσπαθεί να διευκολύνει τις κυβερνητικές πολιτικές για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με απευθείας μεταβιβάσεις ακίνητων περιουσιακών στοιχείων, με τις περιβόητες «συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα», με τις αυτοχρηματοδοτήσεις είτε με άλλα μέσα, εν γνώσει τους ότι έτσι οδηγεί τη χώρα και τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, σε μια ιδιότυπη υποδούλωση. Εννοείται, πως την πρώτη και κύρια ευθύνη για την αυξανόμενη οικονομική εξάρτηση της χώρας από το εξωτερικό και άρα την ιδιότυπη υποδούλωση, τη φέρουν τα δύο μεγάλα κόμματα που υπηρέτησαν εξίσου πιστά τις πολιτικές ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου με την παραχώρηση ή ιδιωτικοποίηση τεράστιων εκτάσεων, ακινήτων του δημοσίου και άλλων στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και τομέων της ελληνικής οικονομίας, στο μεγάλο, ξένο και ντόπιο, κεφάλαιο.