Τα μεγαλύτερα «θύματα» από την έλλειψη υδάτινων πόρων και την ανυπαρξία αρδευτικών και εγγειοβελτιωτικών έργων στη Θεσσαλία είναι οι αγρότες της περιοχής, που λένε «το νερό, νεράκι», καθώς δεν μπορούν να ποτίσουν όπως και όσο πρέπει τις καλλιέργειές τους. Ηδη, τα πρώτα «χτυπήματα» δέχτηκαν οι σιτοπαραγωγοί, των οποίων οι καλλιέργειες έχουν υποστεί ζημιές, σε ορισμένες περιπτώσεις ολοκληρωτικές, λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας. Φέτος η παραγωγή θα είναι πολύ μικρότερη και η τιμή χαμηλότερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ενώ έχει υποβαθμιστεί και η ποιότητα του προϊόντος.

Επιπλέον, οι αγρότες εξαιτίας της έλλειψης νερού, αναγκάζονται να ρίχνουν περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα στις καλλιέργειές τους και ξοδεύουν πολλά χρήματα για τις γεωτρήσεις που ανοίγουν. Γεγονός, που αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την υποκρισία της κυβέρνησης που κάνει λόγο για την ανάγκη ποιότητας των προϊόντων στα πλαίσια της «ανταγωνιστικότητας στην παγκόσμια αγορά», αλλά και για την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος.

Με την κατασκευή των αρδευτικών έργων, οι Θεσσαλοί αγρότες θα είχαν τη δυνατότητα να καλλιεργούν περισσότερες γεωργικές εκτάσεις, να παράγουν πιο ποιοτικά προϊόντα και το εισόδημά τους θα ενισχυόταν, συμβάλλοντας στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Στις μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων ένα από τα βασικά αιτήματα, που έθεταν οι αγρότες της Θεσσαλίας, ήταν η κατασκευή των αρδευτικών έργων. Αίτημα που δεν ικανοποιήθηκε από την κυβέρνηση, η οποία δε θέλει την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, αλλά επιδιώκει να εξυπηρετήσει το στόχο που έθεσε, κατ' επιταγήν της ΕΕ, για συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού στη χώρα μας και για τη δημιουργία καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων.

Τις συνέπειες της έλλειψης υδάτινων πόρων βιώνουν με τον πιο έντονο τρόπο οι αγρότες των Παρακάρλιων χωριών της Λάρισας και της Μαγνησίας, οι οποίοι βλέπουν ως «σανίδα σωτηρίας» την ανασύσταση της λίμνης της Κάρλας. Μάλιστα, εκτός από το πρόβλημα άρδευσης των καλλιεργειών και τις ζημιές που αυτές υφίστανται, έχουν ν' αντιμετωπίσουν και το πρόβλημα των ρηγμάτων που δημιουργούνται, παρασέρνοντας σπίτια και χωράφια, λόγω της πτώσης του υδροφόρου ορίζοντα. Πρόσφατα, δε, κρίθηκαν 30 σπίτια της περιοχής ακατάλληλα για κατοίκηση.

Ο «Ρ» βρέθηκε στο χωριό Μελία της Λάρισας και μίλησε με αγρότες για την απελπιστική κατάσταση που αντιμετωπίζουν, καθώς οι ποσότητες του νερού που υπάρχουν δεν καλύπτουν τις ανάγκες των καλλιεργειών.

Ο Φάνης Αγγελακόπουλος λέει: «Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι μεγάλο. Δεν έχουμε νερό, ανοίγουμε γεωτρήσεις και δημιουργούνται ρήγματα. Και για να ποτίσουμε τις καλλιέργειές μας παίρνουμε νερό, περίσσευμα από το ΤΟΕΒ Πηνειού, καθώς δεν είμαστε μέλη του, ενώ έπρεπε να είμαστε. Δε μας βάζουν, λένε, γιατί υπάρχει έλλειψη νερού».

Και ο Χαράλαμπος Καρβουλιώτης συνεχίζει: «Οι συνθήκες για μας δεν είναι ευνοϊκές. Παρακαλούμε να βρέξει για να μη χάσουμε τη σοδειά μας. Πώς θα ζήσω, εγώ, για παράδειγμα, την οικογένειά μου, αν καταστραφεί το βαμβάκι; Μας βάζουν να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε την ανέχεια, αλλά "νερό με το στανιό" δε γίνεται να βρούμε. Σπέρνεις και δεν ξέρεις αν θα θερίσεις».

Το λόγο παίρνει ο Γιώργος Μποτσαρόπουλος, για να πει: «Φέτος, πάθανε ζημιά τα σιτάρια από την ξηρασία. Αν πάθει ζημιά και το βαμβάκι, τότε είμαστε για κλάματα. Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για μας, αν γίνονταν αρδευτικά έργα. Η κυβέρνηση, όμως, προεκλογικά δίνει πολλές υποσχέσεις και μετά μας ξεχνά».

«Σπίτια ανοίγουν από τα ρήγματα, τα χωράφια υποχωρούν και οι καλλιέργειες καταστρέφονται. Δεν πάει άλλο», επισημαίνει ο Θανάσης Γαρυφαλλόπουλος.

Και ο Αναστάσιος Χιωτάκης, πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μελίας, τονίζει: «Εχουμε καταντήσει έρμαια των καιρικών συνθηκών και η πολιτεία δε μας βοηθάει. Ο κόσμος δεν μπορεί να ποτίζει με τα υπόλοιπα νερού. Η λύση για τους κατοίκους της περιοχής μας είναι να γίνει το έργο της Κάρλας».

Για τις επιπτώσεις που θα επιφέρει το πρόβλημα της έλλειψης νερού στην ύπαιθρο, ο Αλέκος Χονδρονάσιος, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πλατυκάμπου, δηλώνει στο «Ρ»: «Ζητούμε να υπάρχει σταθερή ροή νερού στην περιοχή μας για να μην καταβάλλονται οι αγρότες από πανικό και άγχος για την άρδευση των καλλιεργειών τους. Να υπάρχει καλύτερη διαχείριση και διανομή των υδάτινων πόρων. Ομως, δε λαμβάνονται τ' αναγκαία μέτρα για την επίλυση του προβλήματος και σε λίγα χρόνια οι κάτοικοι θ' αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα χωριά τους, καθώς δεν υπάρχει εκτός από τον αγροτικό τομέα άλλη πηγή ανάπτυξης».