Οι αγώνες των Ευρωπαίων εργαζομένων θα αντιμετωπίζονται πλέον με... επιστημονικό τρόπο (φωτ. από πρόσφατη κινητοποίηση εργαζομένων στη Γερμανία)

Συγκεκριμένα, κατά καιρούς η Κομισιόν προκηρύσσει διαγωνισμούς για να αγοράσει «μελέτες», «εκθέσεις» κλπ, οι οποίες γίνονται πάνω σε ένα θέμα που η ίδια ορίζει. Ετσι στις 28/2/2006 προκήρυξε διαγωνισμό για την κατάρτιση «μελετών για το βίαιο ριζοσπαστισμό».

Οπως τονίζεται στην προκήρυξη (υπ' αριθμ. 2006-48784), «η Κομισιόν θα συνάψει συμβόλαια για τρεις μελέτες στο πεδίο του βίαιου ριζοσπαστισμού. Ο γενικός σκοπός είναι να διεγείρουν περισσότερο εκτεταμένη πολυ-σωφρονιστική(σ.σ. «multi-disciplinary» στο πρωτότυπο κείμενο) έρευνα στο πεδίο και περισσότερο συλλογική δουλιά μεταξύ ερευνητικών ιδρυμάτων στην Ευρώπη, τα οποία παράγουν παρεμφερή έρευνα καλής ποιότητας».

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καταθέσουν τις «προσφορές» τους ή «αιτήματα συμμετοχής» μέχρι τις 24/4/2006. Η Κομισιόν θα «κλείσει» τρία συμβόλαια για τις τρεις αυτές μελέτες, αμείβοντας τους συντελεστές της καθεμιάς με 150.000 ευρώ.

Το θέμα της πρώτης είναι «Οι παράγοντες οι οποίοι πιθανά πυροδοτούν ή επηρεάζουν τις διαδικασίες του βίαιου ριζοσπαστισμού, ειδικά ανάμεσα στους νέους». Της δεύτερης είναι «Τα πιστεύω, οι ιδεολογίες και οι αναφορές των βίαιων ριζοσπαστών», και της τρίτης «Οι μέθοδοι με τις οποίες βίαιοι ριζοσπάστες κινητοποιούν υποστήριξη για την τρομοκρατία και βρίσκουν νέα μέλη να στρατολογήσουν».

Στο μακροσκελές, υπ' αριθμόν JLS/D1/2006/03, ενημερωτικό έγγραφο το οποίο μπορεί να λάβει από την Κομισιόν κάθε ενδιαφερόμενος, διαβάζουμε διάφορα «μπακαλίστικα» χαρακτηριστικά και αυτά του πώς προσεγγίζουν το ζήτημα.

Π.χ. ένας ενδιαφερόμενος μπορεί να υποβάλει προσφορά για να αναλάβει μία, δύο ή και τις τρεις έρευνες. Παράλληλα «να υποδείξει κάθε μείωση της τιμής της οποία θα ήταν έτοιμος να αποδεχτεί σε περίπτωση που του ανατεθούν περισσότερες από μία έρευνες». Σαν να λέμε με 300.000 ευρώ, σας κάνω και τις τρεις...

Επίσης η Κομισιόν επιτρέπει, όσοι πάρουν τελικά τη δουλιά να προχωρήσουν και σε «υπεργολαβίες» (!), ενώ ορίζεται ότι προσφορές μπορούν να γίνουν και από «consortia» - κοινοπραξίες επιχειρήσεων.

Αλλωστε στο 8ο κεφάλαιο της πρόσκλησης σημειώνεται ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να καταθέσουν αποδείξεις της «οικονομικής, χρηματοδοτικής, τεχνικής και επαγγελματικής ικανότητάς τους». Ενώ στο 9ο κεφάλαιο, όπου και τα κριτήρια βάσει των οποίων θα «κερδηθεί» ένα συμβόλαιο, πάνω - πάνω, πρώτο απ' όλα τα άλλα κριτήρια διαβάζουμε «Η τιμή», η αμοιβή δηλαδή που θα ζητήσει ο ενδιαφερόμενος. Μετά μπαίνουν τα άλλα όπως η «προσέγγιση» του θέματος, η «μεθοδολογία» κλπ.

Τέλος, στο παράρτημα 3 περιλαμβάνεται έγγραφο που πρέπει να συμπληρώσουν οι ενδιαφερόμενοι και εκεί γράφεται ευκρινέστατα ότι τη μελέτη μπορεί να αναλάβει ένας «association» (δηλαδή ένας σύνδεσμος, ένας σύλλογος ή όμιλος), μια εμπορική εταιρία ή και ένα πανεπιστήμιο.

Οπωσδήποτε μεγαλύτερη σημασία έχει το παράρτημα 1 όπου περιγράφεται το θεωρητικό υπόβαθρο του εγχειρήματος. Οτι «βίαιος ριζοσπαστισμός» είναι «το φαινόμενο κατά το οποίο άνθρωποι ασπάζονται γνώμες, απόψεις και ιδέες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πράξεις τρομοκρατίας», όπως προσδιορίζονται στο άρθρο 1 της «Απόφασης - πλαισίου του Συμβουλίου της ΕΕ, της 13ης Ιούνη 2002, για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Η Απόφαση αυτή προβλέπει ότι:

«1. Κάθε κράτος - μέλος λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ώστε να θεωρούνται ως εγκλήματα τρομοκρατίας οι εκ προθέσεως πράξεις οι οποίες αναφέρονται στα στοιχεία α έως θ, όπως ορίζονται ως εγκλήματα από το εθνικό δίκαιο, και οι οποίες είναι δυνατόν, εκ της φύσεως ή του συναφούς πλαισίου τους, να προσβάλλουν σοβαρά χώρα ή διεθνή οργανισμό, όταν ο δράστης τις διαπράττει με σκοπό:

• να εκφοβίσει σοβαρά έναν πληθυσμό, ή
• να εξαναγκάσει αδικαιολόγητα τις δημόσιες αρχές ή ένα διεθνή οργανισμό να εκτελέσουν οποιαδήποτε πράξη ή να απόσχουν από την εκτέλεσή της, ή
• να αποσταθεροποιήσει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις πολιτικές, συνταγματικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού.

α) προσβολή κατά της ζωής προσώπου, η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει το θάνατο,

β) σοβαρή προσβολή κατά της σωματικής ακεραιότητας προσώπου,

γ) απαγωγή ή αρπαγή ομήρων,

δ) πρόκληση μαζικών καταστροφών σε κυβερνητικές ή δημόσιες εγκαταστάσεις, συγκοινωνιακά συστήματα, υποδομές, περιλαμβανομένων και των συστημάτων πληροφορικής, σταθερές εξέδρες που ευρίσκονται επί της υφαλοκρηπίδας, δημόσιους χώρους ή ιδιωτικές ιδιοκτησίες, που θα μπορούσαν να εκθέσουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές ή να προξενήσουν σημαντικές οικονομικές απώλειες,

ε) κατάληψη αεροσκαφών ή πλοίων ή άλλων μέσων μαζικής μεταφοράς ή μεταφοράς εμπορευμάτων,

στ) κατασκευή, κατοχή, κτήση, μεταφορά, προμήθεια ή χρήση πυροβόλων όπλων, εκρηκτικών υλών, πυρηνικών, βιολογικών και χημικών όπλων καθώς και, όσον αφορά τα βιολογικά και χημικά όπλα, έρευνα και ανάπτυξη,

ζ) απελευθέρωση επικίνδυνων ουσιών ή πρόκληση πυρκαγιών, πλημμυρών ή εκρήξεων, με αποτέλεσμα την έκθεση ανθρώπινων ζωών σε κίνδυνο,

η) διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας ή κάθε άλλου βασικού φυσικού πόρου, με αποτέλεσμα την έκθεση ανθρώπινων ζωών σε κίνδυνο,

θ) απειλή τέλεσης μιας εκ των πράξεων οι οποίες απαριθμούνται στα στοιχεία α έως η».

Δεν τα λένε ακόμα όλα ανοιχτά, φοβούμενοι τη λαϊκή αντίδραση, αλλά τα περιγράφουν. Αλλωστε με βάση τον ορισμό για το «φαινόμενο του βίαιου ριζοσπαστισμού» και την Απόφαση περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», «βίαιος ριζοσπάστης» μπορεί να χαρακτηριστεί ένας απεργός ΔΕΚΟ, ένας καταληψίας δημόσιου κτιρίου διαμαρτυρόμενος για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, ακόμα και όποιος συζητήσει απλά το ενδεχόμενο να προβεί σε τέτοιες μορφές αγώνα. Και επιπλέον κινδυνεύει να διωχτεί με βάση τον «αντιτρομοκρατικό» νόμο.

Να μην ξεχνάμε ότι στην ΕΕ, π.χ. στην Ουγγαρία απαγορεύεται ως σύμβολο το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι, στην Τσεχία διώκεται η εκεί κομμουνιστική νεολαία, στη Βαλτική εκατοντάδες αγωνιστές του λαϊκού κινήματος βρίσκονται στις φυλακές, στην Ελλάδα κάθε τόσο συμμετέχοντες παλαιότερα σε διαδηλώσεις καλούνται να λογοδοτήσουν στα δικαστήρια με διάφορες κατηγορίες, ενώ επιχειρείται κεντρικά η επαναφορά προς υιοθέτηση του κατάπτυστου αντικομμουνιστικού μνημονίου.

Παρακάτω στο παράρτημα διαβάζουμε ότι «αν και η Ευρώπη γνώρισε διαφορετικούς τύπους τρομοκρατίας στην ιστορία της, σήμερα η κύρια απειλή έρχεται από την τρομοκρατία που υπογραμμίζεται από μια βάναυση ερμηνεία του Ισλάμ. Γι' αυτό οι μελέτες πρέπει κυρίως να επικεντρώσουν στο βίαιο ριζοσπαστισμό που οδηγεί σε αυτόν τον τύπο τρομοκρατίας, αν και οπωσδήποτε, συγκριτική ανάλυση με διαδικασίες ριζοσπαστικοποίησης που οδηγούν σε άλλους τύπους τρομοκρατίας θα εκτιμηθούν ιδιαιτέρως και γι' αυτό θα ενθαρρυνθούν».

Φυσικά δίνουν κατευθυντήριες οδηγίες και για την καθεμιά από τις τρεις μελέτες.

Στις οδηγίες για τη σύνταξη της πρώτης («Οι παράγοντες οι οποίοι πιθανά πυροδοτούν ή επηρεάζουν τις διαδικασίες του βίαιου ριζοσπαστισμού, ειδικά ανάμεσα στους νέους») διαβάζουμε και άλλα αμφίσημα. Π.χ. ότι «η εστίαση σε έναν αγώνα που γίνεται κάτω από μια κοινή πολιτική, θρησκευτική ή εθνική σημαία, μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους να εντοπίσουν ιδεολογική εγγύτητα με ομάδες, και με αυτές τις ομάδες, το να διαπράττουν πράξεις βίας μπορεί να γίνει κομμάτι συμμετοχής σε ένα σκοπό. Αλλοι λόγοι (σ.σ. «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης») μπορεί να εντοπιστούν στην παρερμηνεία κειμένων ή ιδεολογιών, ή ανάμεσα στο τι διαβάζει κάποιος ή τι έχει ακούσει και την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει κανείς στο σύγχρονο κοινωνικό πλαίσιο».

Φυσικά στην Κομισιόν έχουν καταλήξει ότι πρέπει να προσέχουν από νωρίς τα νιάτα και να διαμορφώνουν στα μέτρα τους τη νεανική συνείδηση: «...το να καταλάβουμε καλύτερα την έναρξη ή/και την ανάπτυξη βίαιων ριζοσπαστικών πλαισίων σκέψης στους νέους, στα πιο "τρυφερά" τους χρόνια και σε μια ηλικία που είναι πιο επιρρεπείς να γίνουν λεία σε βίαιες ριζοσπαστικές ιδέες, θα βοηθούσε την ΕΕ και τα κράτη - μέλη να επικεντρώσουν καλύτερα πολιτικές τους στη νεολαία».

Η μελέτη αυτή «πρέπει επίσης να αντιμετωπίζει το πώς η νεανική εγκληματικότητα και το οργανωμένο έγκλημα συνδέεται με τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων, αλλά και τους κρίκους μεταξύ των διαφόρων εξωτερικών επιρροών (πχ πίεση από συνομήλικους, κινήματα, ΜΜΕ, χαρισματικοί ηγέτες, καλλιτεχνική έκφραση, ειδικά περιβάλλοντα) που ωθούν τους νέους να προσκολληθούν σε ισχυρές ανατρεπτικές ιδεολογίες που κηρύσσουν τη βία κάθε μορφής».

Δηλαδή όλα (η τέχνη, ο Τύπος κλπ) παρακολουθούνται και «αναλύονται», προκειμένου να αποφευχτούν πολιτικές ανατροπές.

Για τη δεύτερη μελέτη («Τα πιστεύω, οι ιδεολογίες και οι αναφορές των βίαιων ριζοσπαστών») η Κομισιόν ξεκαθαρίζει ότι ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατία «είναι επίσης μια ιδεολογική μάχη επειδή η τρομοκρατία έχει το δυναμικό να υπονομεύσει τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ, όπως αυτές της ανεκτικότητας, της διαφορετικότητας, της δημοκρατίας, της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών του νόμου» (σ.σ. αλήθεια, του νόμου ποιανού;). Οπωσδήποτε αυτού του τύπου η μάχη απαιτεί να καταλάβουμε καλύτερα τα πιστεύω και τις ιδεολογίες που οι τρομοκράτες και όσοι τους υποστηρίζουν, "τρέφουν", κηρύσσουν και μέσω των οποίων δικαιολογούν τη χρήση βίας και μίσους».

Θα «μελετηθεί» δηλαδή και όποιος υποστηρίζει το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού ή του ιρακινού στην αντίσταση, καθώς η βία από μέρους τους είναι αδικαιολόγητη και τρομοκρατική, ενώ οι βόμβες των Αγγλοαμερικάνων και τα άρματα των Ισραηλινών θέτουν υποψηφιότητα για το Νόμπελ Ειρήνης...

Θα «μελετηθεί» και όποιος υποστηρίζει το δικαίωμα αγανακτισμένων αγροτών ή εργατών να καταλαμβάνουν οδόστρωμα καταγγέλλοντας το ξεκλήρισμα ή την απόλυσή τους.

Βέβαια η Κομισιόν δεν ανησυχεί μόνο για την ΕΕ: «Η μελέτη πρέπει επίσης να αναλύει το περιεχόμενο και την εικονογράφηση της τρομοκρατικής ρητορικής και προπαγάνδας, των ομιλιών μίσους, των θεωριών συνωμοσίας, των ερμηνειών που δίνονται στις πολιτικές της ΕΕ, των κρατών - μελών και των διεθνών συνεταίρων της ΕΕ, σε όλες τις διαφορετικές μορφές που παίρνει αυτή η αφήγηση».

Σε ό,τι αφορά το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να κινηθεί η τρίτη μελέτη που δημοπρατεί η ΕΕ («Οι μέθοδοι με τις οποίες βίαιοι ριζοσπάστες κινητοποιούν υποστήριξη για την τρομοκρατία και βρίσκουν νέα μέλη να στρατολογήσουν») η Κομισιόν βάζει στο στόχαστρο και όσα ΜΜΕ δε συμμορφώνονται με το «μονόδρομο» που χρόνια τώρα προσπαθεί να επιβάλλει:

«Η τακτική χρήση των ΜΜΕ και ιδιαίτερα του διαδικτύου ως εργαλείο που αξιοποιούν οι ριζοσπάστες για να επιτύχουν υποστήριξη και στρατολόγηση πρέπει να μελετηθεί και η αποτελεσματικότητά τους να μετρηθεί εμπειρικά. Η μελέτη πρέπει να αναλύσει κι άλλες πηγές που χρησιμοποιούνται για να επιτύχουν υποστήριξη και να δικαιολογήσουν τη χρήση βίας, όπως εξτρεμιστική λογοτεχνία και βίντεο, και τα μέσα με τα οποία διαδίδονται»...