Λιμάνι της ανεργίας, μιας κατεστραμμένης παραγωγικής βάσης, αλλά και των αγώνων, ο Πειραιάς «ζει» μ' έναν τρόπο ακόμα στον απόηχο της «σπίθας», που άναψε με τη μεγαλειώδη απεργία των ναυτεργατών, που έδειξε ποιος είναι ο δρόμος για το εργατικό λαϊκό κίνημα. Μερτικό στην οργάνωση των αγώνων, που με βεβαιότητα θα ακολουθήσουν, μπορούν να έχουν και δήμοι, αρκεί το όπλο της ψήφου να χρησιμοποιηθεί σωστά. Σ' αυτό το πλαίσιο, κάναμε τη συζήτηση με την υποψήφια δήμαρχο Πειραιά, Ελπίδα Παντελάκη, βουλευτή του ΚΚΕ και νομαρχιακή σύμβουλο όλη την προηγούμενη 12ετία:

-- Επί 12 χρόνια νομαρχιακή σύμβουλος στον Πειραιά και σήμερα υποψήφια δήμαρχος στην πόλη. Η εμπειρία μεγάλη. Σε αυτά τα χρόνια είδατε ανάπτυξη στην περιοχή του Πειραιά;

-- Είχαμε ανάπτυξη, για τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τις μεταφορικές εταιρίες, τα μεγαλοκαταστήματα. Αυτοί κέρδισαν και κερδίζουν. Αυτοί που χάνουν συνεχώς είναι ο ένα εκατομμύριο κόσμος που ζει στον ευρύτερο Πειραιά. Διωγμός των ναυτεργατών από τα καράβια. Το ένα εργοστάσιο κλείνει μετά το άλλο. Εκλεισαν τα «Λιπάσματα», κλείνει τώρα η καπνοβιομηχανία «ΚΕΡΑΝΗΣ» και πετάει 200 ανθρώπους στο δρόμο. Αλλες 200 απολύσεις έχουμε με τη μέθοδο της «εθελούσιας εξόδου» από την πολυεθνική «ΦΙΛΙΠ ΜΟΡΙΣ» που έχει εξαγοράσει την καπνοβιομηχανία «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ» και, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ετοιμάζει και άλλες. Και από πάνω, επιδοτείται και με 20 εκατομμύρια ευρώ από τον αναπτυξιακό νόμο, για να μετεγκατασταθεί στον Ασπρόπυργο. Η συρρίκνωση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης συνεχίζεται, η ανεργία εκεί θερίζει, την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούν τους ιδιώτες των μεγάλων ναυπηγείων με σκοπό να συγκεντρώσουν τον κλάδο σε λιγότερα χέρια.

-- Δίκαια, λοιπόν, χαρακτηρίζεται ο Πειραιάς λιμάνι της ανεργίας...

-- Πράγματι, η ανεργία σπάει κόκαλα. Εχουμε απολύσεις και στα μεγαλοκαταστήματα, πρόσφατο παράδειγμα το «ΛΗΤΩ», δείχνοντας τα ψέματα που έλεγε η κυβέρνηση ότι με τη διεύρυνση του ωραρίου θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας. Απολύσεις, αλλά και άγρια εκμετάλλευση στους ήδη εργαζόμενους είναι το αποτέλεσμα. Επιπλέον, οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής καταστρέφονται κυριολεκτικά. Τα στοιχεία λένε ότι σε μηνιαία βάση δύο επιχειρήσεις από τη μεταποίηση βάζουν λουκέτο και ανοίγει ένα ψιλικατζίδικο.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Το λιμάνι του Πειραιά τεμαχίζεται και παραδίδεται στους ιδιώτες με τη μέθοδο των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Μιλάμε για μεγάλο φαγοπότι, αφού τους δίνουν και προίκα 3 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ενώ το ίδιο το λιμάνι θα μετατραπεί σε γκέτο των μεταφορικών και εφοπλιστικών εταιριών, με ανθρώπους χωρίς εργασιακά δικαιώματα που θα δουλεύουν παρέα με το θάνατο. Τη νύφη θα πληρώσουν και τα νησιά μας, αφού το κόστος θα μετακυληθεί στα ήδη πανάκριβα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και ναύλα και, κατ' επέκταση, στα προϊόντα, συνολικά στη ζωή των νησιωτών. Εδώ φαίνεται ανάγλυφα το δίκιο των αιτημάτων των ναυτεργατών.

Ομως, τραγική είναι και η κατάσταση στα τρία νοσοκομεία της περιοχής. Δεν είναι απλώς ότι έχουμε ελλείψεις εδώ και δεκαετίες στο προσωπικό. Εδώ υπάρχει σοβαρό πολιτικό και ηθικό ζήτημα για τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τους δημάρχους και τη Νομαρχία τους. Εχουμε το πρώτο ογκολογικό νοσοκομείο της χώρας και αυτή τη στιγμή ασθενείς με ιάσιμες περιπτώσεις, επειδή αργούν να κάνουν τις εξετάζεις που χρειάζονται και τις χειρουργικές επεμβάσεις, η νόσος υποτροπιάζει και αρκετοί οδηγούνται στο θάνατο. Είναι εγκληματική η πολιτική τους και πρέπει να τιμωρηθούν και με την ψήφο.

Τεράστια τα προβλήματα και οι ελλείψεις στον αθλητισμό και τον πολιτισμό. Για παράδειγμα, σε όλη την περιοχή του Πειραιά, 20 χιλιάδες ποδοσφαιριστές ερασιτέχνες έχουν στριμωχτεί σε ενάμισι γήπεδο, τη στιγμή που το γήπεδο Καραϊσκάκη το «καρπώνεται» μία ομάδα. Το κόσμημα της πόλης και ολόκληρης της χώρας, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, έχει να λειτουργήσει από το 1999 και είναι υπό κατάρρευση. Στην υπόθεση του κυκλοφοριακού, επικρατεί στην κυριολεξία χάος. Οι ελεύθεροι χώροι παραδίδονται στους ιδιώτες, συνολικά η παραλιακή ζώνη έχει ξεπουληθεί σε τυχοδιώκτες.

-- Ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης των νομαρχών και δημάρχων του Πειραιά για τα προβλήματα της περιοχής;

-- Οι δήμαρχοι και νομάρχες που εκλέχθηκαν με τα ψηφοδέλτια που στήριξαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ είναι δεσμευμένοι να υλοποιούν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική. Είναι εγγυητές της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών, της μερικής απασχόλησης, της μείωσης των κρατικών δαπανών με την ταυτόχρονη επιβάρυνση των εργαζομένων με φόρους και με τέλη. Βρίσκονται απέναντι από τους αγώνες των εργαζομένων και προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, μειώνοντας τεχνητά και την ανεργία, με προγράμματα κατάρτισης. Συμβάλλουν στην καταστολή και την τρομοκράτηση των εργαζομένων, στο χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών, των κοινωνικών δικαιωμάτων, στο χτύπημα των εργατικών αγώνων. Δείτε ποια ήταν η στάση του δημάρχου Πειραιά της ΝΔ, όταν το πρώτο λιμάνι της χώρας μετατράπηκε σε στρατόπεδο με κάμερες και σιδερένιους φράχτες, όταν γέμισε η πόλη κάμερες, στην πολιτική επιστράτευση των ναυτεργατών των ακτοπλοϊκών πλοίων. Είναι εχθρικοί και επιζήμιοι ιδιαίτερα στους νέους και στις νέες γυναίκες. Δεν τους ενδιαφέρει να λύσουν προβλήματα. Τους ενδιαφέρει να χειραγωγήσουν συνειδήσεις, να έχουν ομήρους, να είναι στην εξουσία για να εξυπηρετούν τους επιχειρηματίες, μέσα από πελατειακή πολιτική, αδιαφάνεια κλπ.

-- Ως γυναίκα υποψήφια και επί χρόνια στην πρώτη γραμμή των αγώνων, τι θα λέγατε ειδικά στις γυναίκες εργαζόμενες;

-- Η γυναίκα - αλλά και οι νέοι - είναι αυτή που κατ' αρχήν έχει χρησιμοποιηθεί για τη μετατροπή της πλήρους απασχόλησης σε μερική, ήταν το όχημα για να περπατήσουν και να γενικευτούν οι αλλαγές, και τα μέτρα που είναι προσαρμοσμένα στο νέο «μοντέλο» εργαζόμενου. Αυτά πέρασαν και από τη Νομαρχία και από τους δήμους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, μέσω των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και άλλων. Χρησιμοποίησαν τη γυναίκα, γιατί ακριβώς ήταν πιο ευάλωτη και ζητούσε δουλιά. Με τα προγράμματα που είχαν σχέση με την κοινωνική μέριμνα, βοήθεια στο σπίτι, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, σχολικοί φύλακες, σχολικοί τροχονόμοι και τις περιβόητες ενεργητικές πολιτικές προσπάθησαν και προσπαθούν να πετύχουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, καθώς επιπλέον εθίζουν τη γυναίκα, αλλά και όλους τους εργαζόμενους στη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των κοινωνικών παροχών. Το αποτέλεσμα αυτών των προγραμμάτων για τον Πειραιά είναι ότι υπονομεύτηκε τελικώς η σταθερή εργασία και αυξήθηκε η μερική περιοδική απασχόληση, με ή χωρίς ασφάλιση. Για παράδειγμα, στη Νομαρχία Πειραιά, έχει εγκριθεί πρόγραμμα «Τοπικής Πρωτοβουλίας Απασχόλησης» συνολικού προϋπολογισμού, μάλιστα, 3.240.986,6 ευρώ και προβλέπει την απασχόληση 300 ανέργων. Από αυτούς 150 θα απασχοληθούν σε υποτιθέμενες νέες θέσεις εργασίας, 60 θα ανοίξουν ...δικές τους επιχειρήσεις και 90 θα αποκτήσουν ...εργασιακή εμπειρία μέσα από 9μηνη απασχόληση!

Γι' αυτό λοιπόν, οι γυναίκες έχουν υποχρέωση, είναι ζήτημα ζωής, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Οχι μόνο να αξιοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία των εκλογών, αλλά, από αύριο το πρωί, να πάρουν τη θέση τους στη συγκρότηση του μεγάλου μετώπου, απέναντι στο μέτωπο του κεφαλαίου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι ενάντια στους εργαζόμενους.

-- Είναι σαφές, λοιπόν, ότι η μάχη των δημοτικών εκλογών πρέπει να πάρει χαρακτήρα γενικής αναμέτρησης. Ομως, αυτό πόση σχέση έχει με την επίλυση τοπικών προβλημάτων;

-- Το κριτήριο στις εκλογές δεν είναι αν ένας δήμαρχος είναι ικανός ή όχι. Είναι ποια πολιτική, ποιο κόμμα τον στηρίζει. Η εμπειρία είναι μεγάλη για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Οι δυνάμεις που υποστήριξε το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές δήμαρχοι έχουν δώσει εξετάσεις εδώ και 10ετίες, όχι μόνο σαν αντιπολίτευση, αλλά και σαν διοίκηση σε δήμους. Στη δεκαετία του 1980, οι δήμαρχοι που πέρασαν από τους δήμους, στη β' Αθήνας και β' Πειραιά ήταν κομμουνιστές. Σήμερα οι δήμοι αυτοί κατά τεκμήριο είναι σε καλύτερη κατάσταση από άποψη υποδομών, στα ζητήματα άθλησης, πολιτισμού, αντιπλημμυρικών έργων κλπ., από άλλους δήμους. Ομως και σήμερα πανελλαδικά δίνουμε εξετάσεις, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, σε ορισμένους δήμους όπως σε Νίκαια, Καρδίτσα, Ικαρία και αλλού. Οι κομμουνιστές δεν έκαναν χρήση του αντιδραστικού πλαισίου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αποτέλεσαν φρένο στη φορομπηξία, δεν ιδιωτικοποίησαν υπηρεσίες, δεν ξεχώρισαν τους εργαζόμενους μέσα στους δήμους, αγωνίστηκαν για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων.

Να ξεκαθαρίσουμε. Το ΚΚΕ δε ζητάει ανάθεση της εμπιστοσύνης όπως όλοι οι άλλοι, ζητάμε συμμετοχή στους αγώνες. Δεν αντιμετωπίζουμε τους εργαζόμενους ως ψηφοφόρους, αλλά ως ανθρώπους, που μαζί θα παλέψουμε για να πάμε μακριά μέχρι να συνειδητοποιηθεί ότι η προοπτική είναι να αλλάξει η ζωή μας, ότι πρέπει να διεκδικήσουμε την εξουσία και τον πλούτο που παράγουμε. Ο εργαζόμενος, ο λαός του Πειραιά πρέπει να επιδιώξει, οι δήμοι και η Νομαρχία να είναι αυτοί που θα είναι το στήριγμά του, θα τον εμψυχώνουν και θα οργανώνουν τους αγώνες του. Και αυτοί οι αγώνες των εργαζομένων του Πειραιά, αλλά και γενικότερα, είναι προ των πυλών. Η απεργία των ναυτεργατών το 2002 και η τελευταία έδειξαν τους αγώνες του μέλλοντος. Γι' αυτό τους φοβήθηκαν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε και σήμερα της ΝΔ, επιβάλλοντας, για λογαριασμό των εφοπλιστών, το έσχατο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης. Γιατί ακριβώς πάνω στους καταπέλτες εκφράστηκε η ταξική ενότητα και η αλληλεγγύη των λαϊκών στρωμάτων. Εδειξαν το δρόμο και αυτό είναι που τους φοβίζει. Αυτόν το δρόμο θα ακολουθήσουν και οι δήμαρχοι που θα εκλεγούν με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες, η νέα γενιά, χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, να δώσουν και με την ψήφο τους δύναμη σε αυτούς που μπορούν να ανοίξουν δρόμο για συσπείρωση και κοινή δράση του λαϊκού κινήματος, να δώσουν προοπτική για το αύριο.