Απ' τη μια, η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνώντων (νυν και προηγούμενων) δημιουργεί και πολλαπλασιάζει τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τα κάθε λογής κοινωνικά προβλήματα. Κι, απ' την άλλη, οι ίδιοι και οι διάφοροι εκπρόσωποί τους ασκούνται στη φιλανθρωπία προς τους αναξιοπαθούντες. Απ' τη μια, συρρικνώνουν συστηματικά τις όποιες προνοιακές παροχές του κράτους κι, απ' την άλλη, ανακηρύσσουν τις διάφορες χορηγίες και δωρεές των «εχόντων και κατεχόντων», τον «εθελοντισμό» και τις κάθε λογής Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) σε πολιτική «προστασίας» των αδυνάτων και των αναξιοπαθούντων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για επιχείρηση απόκρυψης και εξωραϊσμού της απανθρωπιάς της πλουτοκρατίας και των κάθε λογής πολιτικών εκπροσώπων της.

Τελευταίο σχετικό παράδειγμα αποτελεί το μνημόνιο συνεργασίας για την «παροχή υλικής βοήθειας σε αναξιοπαθούντα άτομα και την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών», που υπέγραψαν ο δήμαρχος Αθήνας, Θ. Μπεχράκης, με τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Η δημοτική αρχή της Αθήνας αποτελεί ένα βασικό μοχλό υλοποίησης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής και όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων στο χώρο της πρωτεύουσας. Και η ηγεσία της Εκκλησίας - έχοντας προφανώς και τις δικές της επιδιώξεις - προσφέρει το ...«φύλλο συκής».