Η Εθνική Αντίσταση και το θέατρο έχασαν έναν άνθρωπο με ξεχωριστή ιστορία. Τον δεύτερο γιο του κορυφαίου Ελληνα ηθοποιού του 20ού αιώνα Αιμίλιου Βεάκη, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, πολιτικού εξορίστου στη Ρουμανία και διακεκριμένο σκηνοθέτη του Κρατικού Θεάτρου Βουκουρεστίου, Γιάννη Βεάκη. Ο Γιάννης Βεάκης πέθανε στις 25 Μάρτη στο Βουκουρέστι και, όπως επιθυμούσε, αναπαύεται από προχτές στο Α' Νεκροταφείο, δίπλα στον πατέρα του, τον οποίο δεν ξανάδε ποτέ μετά τον ξεριζωμό του από την Ελλάδα.

Ο Γιάννης Βεάκης γεννήθηκε το 1918, στην Αθήνα. Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου έπαιξε τους πρώτους ρόλους του, κάποιους δίπλα στον πατέρα του. Μυημένος στις αριστερές ιδέες, στην Κατοχή εντάσσεται αμέσως στο ΕΑΜ Θεάτρου, όπως και ο πατέρας του και στο ΚΚΕ. Μετά το ματωμένο Δεκέμβρη, διώκεται και φυγαδεύεται, μαζί με άλλους 200 περίπου κομμουνιστές επιστήμονες και καλλιτέχνες, στο Παρίσι και σπουδάζει σκηνοθεσία, πλάι στον Πιερ Μπλονσάρ. Ζητά από το φίλο και σύντροφό του Γιάννη Ρίτσο, πριν εκείνος βρεθεί στο Μακρονήσι, να του στείλει ένα από τα θεατρικά έργα που έγραψε στα χρόνια της Αντίστασης. Ο ποιητής, του στέλνει το «Μια γυναίκα στη θάλασσα», το οποίο σώθηκε, ακριβώς επειδή βρέθηκε εκτός Ελλάδας, όπως αναφέρει στην εισαγωγή του έργου ο εκδότης όλων των σωζόμενων θεατρικών έργων του Ρίτσου, Κώστας Νίτσος.

Το 1948, παρότι μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος, ο Γιάννης Βεάκης, αφήνει το Παρίσι και πηγαίνει στο Μπούλκες. Οργανώνει αρχικά μια παιδική μουσικοθεατρική ομάδα και έπειτα το καλλιτεχνικό συγκρότημα του Γενικού Στρατηγείου του ΔΣΕ και δίνει παραστάσεις στα μέτωπα και στα μετόπισθεν. Με την ήττα του ΔΣΕ παίρνει το δρόμο της αναγκαστικής προσφυγιάς σε διάφορες σοσιαλιστικές χώρες και το 1951 εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι. Μεταξύ των πολλών παραστάσεων που σκηνοθέτησε στη Ρουμανία ήταν η αριστοφανική «Ειρήνη», στα πλαίσια του Παγκόσμιου Φεστιβάλ Νεολαίας και το αντιστασιακό δράμα του Γ. Ρίτσου «Πέρα απ' τον ίσκο των κυπαρισσιών».

Τη δυνατότητα για να μπορέσει ο Γ. Βεάκης (του είχε αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια, όπως και σε πολλούς άλλους πολιτικούς πρόσφυγες) να ξαναδεί την Ελλάδα και τα αδέλφια του (Δημήτρη και Μαρία) έδωσε στις αρχές του καλοκαιριού του 1975 η ηθοποιός Ασπασία Παπαθανασίου, εγκαινιάζοντας το θίασό της «Δεσμοί», με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Βεάκη. Με εξαίρεση δύο παραστάσεις του (στο Εθνικό Θέατρο και στο ΚΘΒΕ), ο Γιάννης Βεάκης βλέποντας να μην του δίνεται η δυνατότητα να «ξαναριζώσει» στην πατρίδα του, επέστρεψε οριστικά στο Βουκουρέστι.